Πως πρέπει να γεμώσουμε τελικά, τα όφκιερα κομμάθκια που μας αφήνει η ζωή που ζούμε;
Τα συναισθηματικά κενά, που φοούμαστε ή αγνοούμε τζιαι εν συμπληρώνουμε ποττέ..
Να αγοράσουμε νέο αυτοκίνητο;
Να δουλέψουμε ως το πρωί;
Να φυλάξουμε λίρες στην τράπεζα;
Να γεμώσουμε χαρκία, πτυχία, πιστοποιητικά, αναγνωρίση;
Να μεν ξεκουραστούμε ως που να πεθάνουμε..
Με την ράσιη μας γυρισμένη στον τοίχο που κτίζουμε γυρώ μας μέρα με τη μέρα..
What shall we do to fill the empty spaces
Where waves of hunger roar?
Shall we set out across the sea of faces
In search of more and more applause?
Shall we buy a new guitar?
Shall we drive a more powerful car?
Shall we work straight through the night?
Shall we get into fights?
Leave the lights on?
Drop bombs?
Do tours of the east?
contract diseases?
Bury bones?
Break up homes? Send flowers by phone?
Take to drink?
Go to shrinks?
Give up meat?
Rarely sleep? Keep people as pets?
Train dogs?
Race rats?
Fill the attic with cash?
Bury treasure?
Store up leisure?
But never relax at all
With our backs to the wall
Aπο την ταινία The Wall, των Pink Floyd και Alan Parker