Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Εβόλεψεν πολλά που επέθανεν ο γέρος. Ήβραν ευκαιρία ούλλοι να φκαίννουν στα κανάλια να λάσσουν. Ούλλοι εξέραν τον τζαι ήταν πολλά καλός άνθρωπος τζαι έν’ κρίμα που επέθανε, τζαι η παρακαταθήκη του έτσι, τζαι η κληρονομιά του άλλοσπως.

Είνταλως ήταν κρίμα που επέθανε; Ήταν 94 χρονών. Τον τζαιρό που εγεννήθηκε, η Ιαπωνία είσιεν αυτοκράτορα τζαι τα έργα εν είχαν ήχο. Εν έπρεπε να πεθάνει κάποτε;

Το ότι ούλλοι εσυμπεριφέρουνταν σάννα τζαι επέθανε κανένα κοπελλούι 20 χρονών έν’ κομμάτι του παιγνιδιού. Αρέσκει μας το δράμαν αφού. Τζείνο που έμεινα με το στόμα ανοιχτό όμως έν’ ότι όσοι εμιλούσαν για τον Κληρίδη εμιλούσαν για μια περίοδο που το 1960 ως το 2003. Σάννα τζαι μετά που το 2003 ο Κληρίδης δεν υπήρξε, ή μάλλον δεν είσιεν γνώμη, φωνή.

Ο Κληρίδης, τάχα ενώ για ούλλα τα θέματα ήταν διορατικός τζαι εμπορούσε να αντιλαμβάνεται τες καταστάσεις με έναν προφητικό τρόπο, στο θέμα του Κυπριακού επί καιρώ σχεδίου Ανάν ήταν απλά ένας συναισθηματικός γέρος που επαράβλεπε τα καταστροφικά στοιχεία της συγκεκριμένης λύσης, τυφλωμένος που τον πόθο του να λυθεί το πρόβλημα. Τούτα έννεν λόγια δικά μου, εν λόγια που ειπωθήκαν που πολιτικούς του τόπου, που ανήκαν τζαι στην ίδια παράταξη μαζί του.

Οι πλείστοι, όμως, απέφυγαν επιμελώς να μιλήσουν για το σχέδιο Ανάν τζαι για την στάση του Κληρίδη. Που την μια εν μπορείς να θεοποιείς κάποιον τζαι να τον παρουσιάζεις ως αψεγάδιαστο τζαι αλάνθαστο, ίσως τον μόνο Κύπριο πολιτικό τούτης της κλάσης, τζαι που την άλλη να πρέπει να δικαιολογείς την στάση του στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του τόπου, που ήταν αντίθετη με την πλειοψηφία του κόσμου. Καλύτερα να μεν το αναφέρεις, να συμπεριφερθείς σάννα τζαι εν εσυνέβηκε ποττέ.

Προσωπικά, εδιαφώνησα σε πολλά με τον Κληρίδη. Εν μπορώ να ξεχάσω τους S300 τζαι τζείνα τα «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» την νύχτα των εκλογών του ‘98.

Μεγαλώνοντας, θκιαβάζοντας τζαι αξιολογώντας τα δεδομένα γυρό μου εκατάλαβα ότι ο Κληρίδης ήταν ο μοναδικός πολιτικός που είσιεν πραγματική αντίληψη της πολυπλοκότητας του κυπριακού προβλήματος. Ήταν ο μόνος που είσιεν πραγματική διάθεση να το λύσει τζαι ο μόνος που έκαμε τες απαραίτητες κινήσεις για να μας φέρει μπροστά που τες ευθύνες μας.

Τζιαμαί, στην πιο σημαντική απόφαση, που έπρεπε να τον εμπιστευτούμε, που έπρεπε να πούμε τζαι να καταλάβουμε όσα λαλούμε σήμερα μετά που επέθανε, ερίξαμε τον. Είπαμεν «πού ξέρει σιόρ ο γέρος» τζαι εκάμαμεν του ΑΚΕΛ μας.

Όπως επανέλαβε τζαι ο ίδιος όμως, «η εμπειρία έν’ μια χτενιά που όταν την αποκτήσεις δεν έσιεις πλέον μαλλιά». Κάτι μου λαλεί ότι την ημέρα που έννα καταλάβουμε ξεκάθαρα το δίκαιο που είσιεν την περίοδο του δημοψηφίσματος θα είμαστεν εντελώς κκέληες.

Εβόλεψε πολλά που επέθανεν ο γέρος. Ήβραν ευκαιρία ούλλοι, να φκαίννουν στα κανάλια να λάσσουν. Ούλλοι εξέραν τον τζαι ήταν πολλά καλός άνθρωπος τζαι εν κρίμα που επέθανε τζαι η παρακαταθήκη του έτσι τζαι η κληρονομιά του άλλοσπως.

Ήνταλως, ήταν κρίμα που επέθανε; Ήταν 94 χρονών. Τον τζαιρό που εγεννήθηκε, η Ιαπωνία είσιεν αυτοκράτορα τζαι τα έργα εν είχαν ήχο. Εν έπρεπε να πεθάνει κάποτε;

Το ότι ούλλοι εσυμπεριφέρουνταν σάννα τζαι επέθανε κανένα κοπελλούι 20 χρονών, εν κομμάτι του παιγνιδιού. Αρέσκει μας το δράμα αφού. Τζείνο που έμεινα με το στόμα ανοιχτό όμως, εν ότι όσοι εμιλούσαν για τον Κληρίδη, εμιλούσαν για μια περίοδο που το 1960 ως το 2003. Σάννα τζαι μετά που το 2003 ο Κληρίδης δεν υπήρξε, η μάλλον δεν είσιεν γνώμη, φωνή.

Ο Κληρίδης, τάχα ενώ για ούλλα τα θέματα ήταν διορατικός τζαι εμπορούσε να αντιλαμβάνετε τες καταστάσεις με ένα προφητικό τρόπο, στο θέμα του Κυπριακού επι καιρό σχεδίου Ανάν, ήταν απλά ενας συναισθηματικό γέρος που επαράβλεπε τα καταστροφικά στοιχεία της συγκεκριμένης λύσης, τυφλωμένος που τον πόθο του να λυθεί το πρόβλημα. Τούτα έννεν λόγια δικά μου, εν λόγια που ειπωθήκαν που πολιτικούς του τόπου, που ανοίκαν τζαι στην ίδια παράταξη μαζί του.

Οι πλείστοι όμως απέφυγαν επιμελώς να μιλήσουν για το σχέδιο Ανάν τζαι για την στάση του Κληρίδη. Που την μια εν μπορείς να θεοποιείς κάποιον τζαι να τον παρουσιάζεις ως αψεγάδιαστο τζαι αλάνθαστο, ίσως τον μόνο Κύπριο πολιτικό τούτης της κλάσης, τζαι που την άλλη να πρέπει να δικαιολογείς την στάση του στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του τόπου, που ήταν αντίθετη με την πλειοψηφία του κόσμου. Καλύτερα να μεν το αναφέρεις, να συμπεριφερθείς σάννα τζαι εν εσυνέβηκε ποττέ.

Προσωπικά, εδιαφώνησα σε πολλά με τον Κληρίδη. Εν μπορώ να ξεχάσω τους S300 τζαι τζείνα τα «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» την νύχτα των εκλογών του 98.

Μεγαλώνοντας, θκιαβάζοντας τζαι αξιολογώντας τα δεδομένα γυρώ μου εκατάλαβα ότι ο Κληρίδης, ήταν ο μοναδικός πολιτικός που είσιεν πραγματική αντίληψη της πολυπλοκότητας του Κυπριακού προβλήματος. Ήταν ο μόνος που είσιεν πραγματική διάθεση να το λύσει τζαι ο μόνος που έκαμε τες απαραίτητες κινήσεις για να μας φέρει μπροστά που τες ευθήνες μας.

Τζιαμέ στην πιο σημαντική απόφαση, που έπρεπε να τον εμπιστευτούμε, που έπρεπε να πούμε τζαι να καταλάβουμε όσα λαλούμε σήμερα μετά που επέθανε, ερίξαμε τον. Είπαμεν «που ξέρει σιόρ ο γέρος» τζαι εκάμαμεν του ΑΚΕΛ μας.

Όπως επανέλαβε τζαι ο ίδιος όμως «η εμπειρία εν μια χτενιά, που όταν την αποκτήσεις, δεν έσιεις πλέον μαλλιά». Κάτι μου λαλεί ότι την ημέρα που εννα καταλάβουμε ξεκάθαρα το δίκαιο που είσιεν την περίοδο του δημοψηφίσματος, θα είμαστε εντελώς κκέληες.

«Ετέλειωσε, θα την πέψουμε πίσω στην χώρα της. Εννα πιερώννω εγιώ ππεζεβέγκ ππαρά για να κάμνει τη μόστρα της η μάνα σου τζαι ο τζύρης σου;»

Ούτε που εγύρισε να τον δεί. Ίσιωσε τον ζαρωμένο ττόρο, που είσιεν απλώσει την ράσιη του καναπέ, έπιασε τα πυκνά, μαύρα μαλλιά της με τα θκυό της σιέρκα τζαι με μια απότομη κίνηση, αράδιασε τα πάνω. Γερμένη πίσω, έφερε τα δάκτυλα της μεταξύ της φλορέντζας τζαι του προσώπου της αποφασιστικές κινήσεις, εξεκίνησε να καθαρίζει τες παρανυχίδες της.

Έσπρωξε ελαφρά το σιέρι της για να της τραβήξει την προσοχή, όσο δυνατά εχρειάζετουν για να της ππέσει η λίμα,. «’Εΐ, ρε Κώστα, τι θέλεις να σου πω.» απάντησε εκνευρισμένη.

«Να μου πεις να την πέψουμε πίσω στες Φιλιππίνες. Ξέρεις που την ήβρα σήμερα που έρεξα που ποτζεί;»

Έκλεισε τα μάθκια της τζαι εποφίσησε, προετοιμάζοντας τον εαυτό της για μια συζήτηση που μάλλον έγινε μεταξύ τους, άπειρες φορές. «Πού την ήβρες ρε αγάπη μου;» είπε του, πιο ήρεμη. Σάννα τζαι εκαταλάβε ότι με δυσκολία εννα εμπορούσε να δικαιολογήσει την κατάσταση.

«Εκάθετουν, λουμένη με την ρόπα στην βεράντα. Με τα πόθκια πα’ στες καρέκλες τζαι εθκιάβαζε Ραδιοπρόγραμμα. Που εν η ματάμ, ρά; Λαλώ της. Τζαι θωρώ την μάνα σου να έρκεται που μέσα με τον δίσκο.»

Εκόμπιασε, πριν να συνεχίσει την κουβέντα του. «Άμπα τζαι υπερβάλλω νάκκο;» εσκέφτηκε. Με πιο πολλή αγανάκτηση, για να καταπιέσει τες αμφιβολίες του, εσυνέχισε.

«Η μάνα σου έκαμε καφέ τζαι κουλλουράκια της δούλας. Τζαι ο τζύρης σου ήταν πανω σε τζείνη την παλιο-συτζιά τζαι έκοφκε σύκα να τα δοκιμάσουν ιμισίη επειδή εννα ππέσουν τζαι εν θα φάει κανένας.»

«Ούφφου ρε Κώστη, ύνταλως κάμνεις. Για ένα καφέ τωρά; Έτο εκάτσαν να πνάσουν μαζί. Ίντα που θέλεις, να την δέρνουν;».

Ίσια γυαλλίσαν τα μάθκια του Κωστή. «Ρε Δάφνη, μέν με φουτουνιάζεις. Την προηγούμενη Κυριακή επήραν την θάλασσα. Την Τρίτη το πρωί, επήρεν την η μάνα σου στον Καλαποδά να της ψουμνίσει φουστάνια. Τάχα εν μόνη της η κορούα τζαι εν κρίμα. Ήβρεν τα καλά της ψυσιής της η μαυρού. Ετέλειωσε, θα την πέψω πίσω.»

Θέλοντας να δώκει τέλος στην κουβέντα, τζαι να έσιει την τελευταία λέξη, πριν να του απαντήσει η Δάφνη, έπιασε το κοντρόλ τζαι άναψε την τηλεόραση. «Ούσσου τζαι έσιει νέα» είπε τζαι εδυνάμωσε την φωνή.

Η Δάφνη, έπιασε ξανά να καθαρίσει τα νύσια της. «Εντάξει Κωστή.» είπε «Που εννα την θκιώξεις τζαι ύστερα, να θυμάσαι να παέννεις εσύ ποτζεί να πίννεις καφέ μαζί τους τζαι να τρώεις σύκα με τον τζιύρη μου.»

«Έεεε, καλά. Που εβδομάδας θωρούμε τι εννα κάμουμε» απάντησε μέσα που τα δόντια του τζαι άλλαξε κανάλι.

Ακούω που τα ράδια, που τες τηλεοράσεις, κόσμο να ρωτά (φιλοσοφικά πάντα) ποιος να φταίει για τα μαύρα μας τα χάλια τα οικονομικά. Οι πολιτικοί επιρρίπτουν αόριστες ευθύνες.

Μιλούν για κάποιους που φταιν. Ίσως επειδή είτε εν έχουν τα κότσια να πουν ποιοι φταιν, είτε φοούνται ότι αν δακτυλοδείξουν κάποιον, σε κάποια φάση εννα τους δακτυλοδείξουν πίσω. Εσκέφτηκα το αρκετά, τζαι το μόνο που εκατέληξα εν ότι απλά ξιουρίζουν μας.

Το θέμα μου όμως έννεν το ότι μας επιάσαν οι πολιτικοί στο μαιττάππι. Το θέμα μου είναι ποιος φταίει για την κατάσταση στο νησί.

Εν χρειάζουνται διερευνητικές επιτροπές τζαι ιστορίες για να το ανακαλύψουμε. Να σας πω εγώ ποιος φταίει. Κανένας. Μάλιστα κανένας.

Όπως κανένας εν έφταιξε για το χρηματιστήριο, κανένας δεν έφταιξε για την εισβολή τζαι το πραξικόπημα. Κανένας δεν έφταιξε για το αεροπλάνο που δεν είχαν υπόψην τους αν εδούλεφκε σωστά τζαι εφορτώσαν τον κόσμο για να τον πάρουν διακοπές, κανένας δεν έφταιξε για το κοττέινερ με τα παρούθκια που ανατινάχτηκε, εγονάτησε την οικονομία τζαι εμαυρόντησε οικογένειες.

Όπως πάντα στην Κύπρο. Φταίν κάποιοι αλλά εν φταίει κανένας.

Οργανώνουνται διερευνητικές επιτροπές για να ανακαλύψουν τι έγινε. Στες περιπτώσεις που φκάλλουν πορίσματα, εν τα λαμβάνει κανένας υπόψην του, ούτε έχουν οποιαδήποτε υπόσταση. Στες υπόλοιπες περιπτώσεις, κουντούν το αυκό με την μανιβέλλα τζαι περνά ο τζαιρός χωρίς αποτέλεσμα. Όσο περνά ο τζαιρός, ο κόσμος ξεχάννει, θωρεί τα Άσπρα Μπαλόνια τζαι τους Εφτά Ουρανούς, τζαι κόφτει τον παραπάνω η Ομονοιάκκα παρά το να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Εμάθαμε να δεχούμαστε ότι εν φταίει κανένας. Ανεχούμαστε το φταίξιμο να αιωρείται κάπου πάνω που το Τρόοδος. Ίσως επειδή φοούμαστε ότι μια μέρα μπορεί να φταίξουμε εμείς τζαι έτσι αποποιούμαστε των ευθηνών μας. Βολέφκει να φταίει ο «ξένος δάκτυλος» ή «κάποιος άλλος».

Τζαι για τα μαύρα χάλια της οικονομίας μας, θα περάσει καμπόσος τζαιρός, θα ξεχάσουμε, θα συγκεντρωθούμε στες ζωούλλες μας τζαι ύστερα που 2-3 χρόνια θα φκάλουν ένα πόρισμα τόσο αόριστο τζαι τόσο άσχετο, που εν θα μπορεί κανένας να το ερμηνεύσει τζαι να αποδώσει ευθύνες.

Σε ότι αφορά την πολιτική τζαι τον κυβερνητικό μηχανισμό, δεν φταίει ποττέ κανένας. Οι ευθύνες πάντα χάννουνται σε ένα κυκεώνα γραφειοκρατίας, ερμηνειών, υποθέσεων τζαι διαδικασιών.

Οι πολιτικοί φωνάζουν ότι με τες διερευνιτκές επιτροπές, εννα ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή. Σάννα τζαι εν κακό να ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή.

Μόνο οι ζωές οι δικές να εν αιχμάλωτες τζαι ποινικοποιημένες. Οι πολιτικοί δικαιούνται να παίζουν κουμάρι τες ζωές τζαι το μέλλον μας τζαι να μεν αρωτά κανένας το γιατί ούτε κανένας να ζητά τα ρέστα.

Κανένας δεν φταίει, ούτε κανένας θα φταίξει. Κρύψετε τζαι τραβάτε κουπί.

Εθκιάλεξα ψωμί τζαι επερίμενα στην σειρά για να πλερώσω. Η ταμίας, Κυπραία, μεσήλικας, με ταλαιπωρημένο βλέμμα τζαι χοντροκομμένα χαρακτηριστικά. Που το ντύσιμο τζαι το ηλιοκαμένο πρόσωπο, Ο μπροστά μου πελάτης εκαταλαβένετουν ότι έρκετε που χειρονακτική εργασία.

«Με το ζόρι να μου πουλήσει άρωμα.», είπε αγανακτισμένα η ταμίας στην υπάλληλο που έκοφκε τα ψωμιά. «Καλά Κυρία Γιαννούλα μου, γιατί εν το έπιασες; Μπορεί να ήταν τζαι ορίτζιναλ, τούτες κλέφκουν τα τζαι πουλούν τα για μπακκίρες. Έπιασε μια φίλη μου, να δούμε πόθθεν τα συνάουν.»

«Σιγά να μεν ήταν ορίτζιναλ.» απάντησε με σιουρκά η Γιανούλα. «Εν Κινέζικα κόρη μου, απομιμήσεις. Πιάννουν τα με την ντουζίνα που ποτζεί στα Τούρτζικα τζαι γυρεύκουν θύματα ποδά να τους τα μπαξιώσουν. Εμυρίστικα το αφού, τζαι εμύριζε όπως την σπιρτοκολώνιαν».

Ο άνθρωπος μπροστά μου, ερώτησε «Μα για ποιάν μιλάτε; Για την τσιγγάνα που έφευκε τωρά;». Μόλις έπιασε την θετική απάντηση που τες ταμίες, αποκρίθηκε με ύφος δεκαπέντε σοφών, «Ξεφορτώννουνται τους οι καλαμαράες, τζαι κουβαλιούνται ποδά. Αντίς να τους κουρέψει τούτους τους, μάντηες η τρόικα, εκούρεψε μας τα ρυάλλια μας.»

Τζαι τζιαμέ εξεκίνησε να χτίζετε μια συζήτηση μεταξύ των τριών τους, με τούβλα την ξενοφοβία, την αμπελοφιλοσοφία τζαι τες κουβέντες του καφενέ.

Τζαι τούτοι οι βρωμισμένοι τι γυρεύκουν στην Κύπρο, τζαι εν τούτοι που κλεφτουν τες δουλειές μας, τζαι εν τούτοι που κάμνουν τες ληστείες. Για ούλλα τα κακά, έφτεξεν η τσιγγάνα που εδοκίμασε να τους πουλήσει άρωμα.

Επλέρωσεν ο άνθρωπος τζαι έκαμεν να φύει. «Αλόπως πρέπει να έρτει τζαι δαμέσα καμιά Χρυσή Αυγή να καθαρίσει τον τόπο να πνάσουμε.» εφώναξε του η ταμίας. Τζείνος έγνεψε καταφατικά, εχαμογέλασε τζαι σιερετόντας εκατέβηκε τα σκαλιά της εισόδου.

Την ώρα που μου έκοφκε το ψωμί μου, εσκέφτουμουν το κατά πόσο έπρεπε να της πω κάτι. Να την ρωτήσω αν εσοβαρομιλούσε τζαι αν πραγματικά επίστευκε ότι μια ρατσιστική, φασιστική τζαι απολυταρχική οργάνωση, θα ήταν ωφέλιμη για τα θέματα της κοινωνίας.

Εν ενεκατώθηκα όμως. Εσιώπησα, επλέρωσα τζαι έφυα.

Οι σκέψεις μου όμως εν εσταματήσαν. Εκατάλαβα ότι, το τι συμβαίνει στην κοινωνία μας δεν είναι πρωτοφανές. Αντίθετα, εσυνέβηκε πάρα πολλές φορές στο παρελθόν. Ομάδες ανθρώπων είτε στα πρόθυρα της απελπισίας, είτε που νιώθουν ότι αδικούνται, να στρέφουν τες ελπίδες τους σε απόλυτες τζαι ακραίες λύσεις, νιώθοντας ότι εν η τελευταία τους διέξοδος.

Σε ένα παράλογο κόσμο, που δεν υπάρχουν αξιόπιστοι θεσμοί τζαι που η κοινωνία κλείνει ασφικτηκά γυρώ μας, το να διατηρήσεις την ηθική σου τζαι την λογική σου σκέψη εν άθλος. Εν τους δικαιολογώ που σκέφτουνται τζαι μιλούν έτσι, νιώθω όμως ότι εν έχω λόγια να δικαιολογήσω τον κόσμο που ζούμε.