Εψές εθώρουν τηλεόραση στον αρφό μου.
Εκάθουμουν χαμέ με την Γεωργία, την 17 μηνών αδερφότεχνη μου και βαφτιστική μου 🙂 τζιαι εθωρούσαμε μαζί τα νέα που το ΡΙΚ.
Σε κάποια φάση εφκήκεν ο Υπουργός Οικονομικών (εμένα θυμίζει μου παραπάνω κακό σε έργο με τον Τσίακ Νόρρις ή τον Τσιάρλς Μπρόνσον παρά Υπουργό) τζιαι ανάλυεν μας το βιοτικό επίπεδο της Κύπρου. Βασικά επροσπάθαν να μας πείσει ότι ούλλα εν μια χαρά. Ότι εν άδικα που σαλαπατούμε ότι ακριβήναν τα πράματα τζιαι ότι εν ιδέα μας ότι όσον πάμε εν μας κανούν οι μισθοί μας να φκάλουμε τον μήνα.
Συγκεκριμένα έμεινεν μου η κουβέντα που έκοψε σε κάποια φάση τζιαι λαλεί ότι, στην Κύπρο όλοι περνούμε το ίδιο καλά άλλωστε το λένε και οι αριθμοί. Δηλαδή Κύριε Υπουργέ εν ιδέα μου ότι “κάποιοι” ξοδεύκουν πάνω σε ρολόγια τζιαι πάνω σε πούρα, κάθε μήνα, όσα πίαννω εγώ σε 6 μήνες. Επίσης εν παραίσθηση ότι το κουλλουρούι που εμάσαν το μωρό δίπλα μου εστοίχισε μου σχεδόν μία λίρα τζιαι το περιοδικό που εδίαβαζεν ο αρφός μου (Wired ρισπέκτ) έγραφεν πάνω πέντε λίρες (ή εννία ευρά).
Εν ούλλα ψευδαισθήσεις, μεν ακούετε κανένα. Εν ούλλα καλά, εν ούλλα ΟΚ, ούλλη η Κύπρος εν βουττημένη μες τα χρέη (έτσι είπαν κάποιοι παρέες κάποτε). Συγγνώμη Κύριε Υπουργέ..
Η Γεωργία, άπλωσεν το σίερι της τζιαι έδειξε την τηλεόραση με απορία, έκλωσε τα δαχτυλούθκια της τζιαι λαλεί μας “Τούτο;;” (νομίζω ότι εν έθελε άλλο κουλλούρι τζιαι κάποιου έθελε να το πασάρει)..εγώ επήρα το διαφορετικά.
“Τούτο πελλό,αγάπη μου..τούτο πελλό”