Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Φεύγει λοιπόν ο παλίος ο χρόνος τζιαι πριν φύει, διά μας την ευκαιρία να φάμε όσο μπορούμε χωρίς να νιώθουμε τύψεις τζιαι χωρίς να μας κόφτει ότι θα βουρούμε στα γυμναστήρια τζιαι στα σπά μόλις μπεί ο Γεννάρης, για να χάσουμε όσα εβάλαμε.

Με την καινούργια χρονία, ούλλοι βάλλουμε στόχους τζιαι κάμνουμε ευχές (κάθε χρόνο τες ίδιες φυσικά) με την ελπίδα ότι η ο χρόνος θα μας μπέι τζιαι θα μας φκεί καλύττερα απο ότι ούλλοι οι άλλοι της ζωής μας.

Φέτος αποφάσισα να κάμω μια λίστα με ευχές ή καλύτερα παρακλήσεις, με την ελπίδα ότι κάποιος θα τις διαβάσει τζιαι θα κάμει κάτι για να με ευχαριστήσει.

Λοιπόν, την νέα χρονία θέλω:

• Κάποιον να κάτσει ήρεμα τζιαι ωραία τζιαι να εξηγήσει της Κυρίας Λίτσας Μιτέλλα ότι πρέπει να σταματήσει να γράφει σειρές της τηλεόρασης. Οι «Καραόλοι αλα κρέμ» έννεν αστείοι. Είμαστε κρίμα εμείς, αλλα τζιαι οι ηθοποιοί που γίνουνται ρεζίλι, έλεος! Continue reading →

«Μόλις πλακώσει ο θάνατος, αρχίζει η καταγραφή της ζωής..»
Έτσι είναι, μόλις πεθάνει κάποιος ούλλοι αρχίζουν να θωρούν ποιός ήταν, πως έζησε τζιαι τί έκαμε. Γ ια λλίη ώρα φτύνουν τον κόρφο τους τζιαι ευχαριστούν αόρατους φίλους τζιαι δυνάμεις, για την τύχη που είχαν να μεν είναι στην θέση του πεθαμένου τζιαι μετά συνεχίζουν την ζωή τους που τζιαμέ που την αφήκαν.

Ο θάνατος εν η φυσική κατάληξη του ανθρώπου. Πιστεύκω ότι σε ούλλους αξίζει ένας ήρεμος θάνατος, χωρίς πόνο. Σαν τζοιμάσε, να κλωτσήσεις την σίκλα δηλαδή. Τζιαι ο ποιό κακός άνθρωπος στον κόσμο να είσαι, αμα υποφέρεις στο νεκροκρέβατο σου, ούτε άφεση αμαρτιών εννα πίασεις αλλα ούτε τζιαι τα κακά που έκαμες εννα ξυλιφτούν.

Continue reading →

Η Κύπρος πρέπει να είναι μια που τες χώρες που ούλλος ο πλυθησμός της, δουλεύκει για να ταίζει τους υπαλλήλους της κυβέρνησης του.

Γιατί το λαλώ τούτο;

Απλά σκεφτείτε το έτσι.

Είμαστε μια χώρα με φέρι πείν, 300 χιλίαδες εργαζόμενους. Τζίνοι οι 300 χιλίαδες εργαζόμενοι, εν η οικονομική μηχανή της χώρας. Δηλαδή αν αύριο το πρωί, εξαφανίζουνταν ούλλοι που την Κύπρο, εννα εσταματούσαν αυτόματα οι εισαγωγές, οι εξαγωγές, οι παραγωγές τζιαι οι υπηρεσίες

Τζίνοι οι 300 χιλίαδες που δουλεύκουν, εν υπέυθηνοι για τους υπόλοιπους 500 χιλίαδες (ας πούμε) που εν δουλεύκουν. Εν υπεύθηνοι για τους άμεσα εξαρτομένους που τζίνους, δηλαδή το έταιρο τους ήμιση που εν δουλεύκει (είτε τζίνο εν άντρας ή εν γυναίκα), για τα κοπελλούθκια τους τζιαι για τους γονίους τους που εγεράσαν.

Continue reading →

Οι Τουρκοκύπριοι κάμνουν πίσω, ήβραν τα καλά της ψυσιής τους. Να τους φταίξει κανένας, ότι τάχα εν δέχουνται να λυθεί το Κυπριακό, εν γίνεται.

Εννα πούν, “Πριν τέσσερα χρόνια, εν εσείς που εν εθέλετε.”

Η κυβέρνηση, άρκεψε τζιαι χάννει τα. Εμείναν της οι μεγάλες κουβέντες τζιαι οι ιδεολογίες.

Ο Τάσσος στο νοσοκομείο. Ψυχομασιεί.

Σε κανένα εν αξίζει να ταλαιπωρηθεί πριν να πεθάνει. Ούλλοι αξίζουν ενα ήρεμο, μοναχικό θάνατο.

Εν τέλει εννα φύει τζιαι τούτος.

Εμείς τζιαι τα κοπελλούθκια μας που εννα μείνουμε να κουβαλούμε το “ηρωικό” όχι, σαν την κατάρα, τι θα κάμουμε;

Τωρά που εν θα έσιει κανένα να σύρουμε το φταίξιμο…

Τωρά τι;