Μέρα 5η

Αγαπημένη μου Ρέα,

Όπως σου έχω ξαναπεί, δεν έχω πολλούς φίλους δαμέσα. Ούτε έξω είχα πολλούς φίλους, αλλά δαμέσα έν’ πιο έντονον το ότι είμαι απομονωμένος. Σε έναν χώρο που μινίσκουν τόσο λλία άτομα το να μεν κάμνεις παρέα με κανέναν έν’ περίεργο. Εκτός που τον κύριο Αντώνη απέναντι, ‘εν μιλώ με κανέναν άλλο. Κάποτε άμα έρτει κανένας τζαινούρκος τζαι προσπαθεί να ανιχνεύσει την κατάσταση στες φυλακές πιάννει με κουβέντα. Άμαν περάσει λλίος τζαιρός όμως, ούλλοι σταματούν να συναναστρέφονται μαζί μου. Σάννα τζαι αποφασίζουν ούλλοι μετά την πρώτη γνωριμία ότι ‘εν με παν τζαι ξεκόφκουν. Νομίζω έσιει να κάμει με το περισταστικό στες τουαλέττες στες αρκές που είχα μπει στην φυλακή.
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, το χαρτί τουαλέττας έν’ πρόσφατη εφεύρεση. Πριν το κωλόχαρτο, οι άνθρωποι εχρησιμοποιούσαν ό,τι εβρίσκαν μπροστά τους. Σε κάποιες χώρες μάλιστα εχρησιμοποιούσαν το αριστερό τους χέρι τζαι ένα βάζο νερό.

Οι τουαλέττες δαμαί έν’ κοινές, ο καθένας έσιει το δικό του ρολό κωλόχαρτον όμως. Τζείνην την μέρα, εμπήκα στην τουαλέττα μετά που αρκετήν ώραν αναμονής. Ήταν λλίο μετά το πρωινό φαγητό, τζαι την προηγούμενη νύχτα είχαν μας ταΐσει κάτι απαίσια φασόλια σε ένα πυχτό, αμφιβόλου ποιότητας ζουμί. Εγώ, απόλαυσα τα για να είμαι ειλικρινής, έφαα το κρεμμύδι μου τζαι το κρεμμύδι του διπλανού μου που δεν το έθελε. Καταλαββαίννεις όμως τι κατάσταση επικρατούσε στα εντόσθια μου τζαι με πόσην αγωνίαν επερίμενα την σειρά μου για την τουαλέττα.

Για να καταλάβεις το σκηνικό, η πόρτα της τουαλέττας δεν φτάννει ώς το πάτωμα. Έσιει μιαν απόσταση περίπου 15-20 εκατοστών, για να βλέπεις ‘που έξω τι συμβαίνει μέσα. Εγώ κάθουμαι στην τουαλέττα τζαι μπροστά μου, στο πάτωμα, κοντά στην πόρτα βάλλω το ρολό μου.

Ούλλα εξεκινήσαν όταν κάποιος έβαλε το πόδι του μέσα στην χωρισιά τζαι ετράβησε το κωλόχαρτο μου έξω. Θυμούμαι το παπούτσι. Έναν άσπρο Nike με γαλάζιες ρίγες τζαι τρυπημένην αερόσολα. Έβαλα τες φωνές, αλλά η μόνη απάντηση που έπιασα ήταν γέλια τζαι κοροϊδίες. «Σκουπίστου με τα σιέρκα σου ρε ττάππο!» εφωνάζαν τζαι εγελούσαν.
‘Εν υπάρχει λόγος να μπω σε λεπτομέρειες για το πώς αντιμετώπισα την κατάσταση τζείνο το πρωινό. Μόνο να σου πω ότι που τζείνη τη μέρα τζαι μετά, εκρατούσα το κωλόχαρτο κοντά μου τζαι είχα έννοιαν να μεν την ξαναπάθω. Ξέρεις με όμως, δεν ξεχάννω ποττέ άμα μου κάμει κάποιος κάτι.

Είχα έννοιαν να έβρω τον τύπο με τα άσπρα Nike με την γαλάζια ρίγα τζαι την τρυπημένη αερόσολα. Πίστεψε με δεν άρκησα να τον έβρω, τζαι το τι ετοίμασα για να τον εκδικηθώ νομίζω εστέρησε μου κάθε ελπίδα για φίλους στην φυλακή. Θα σου συνεχίσω την ιστορία στο επόμενο μου γράμμα.

Σε φιλώ,
Ουρανός