Θωρώ συχνά τες πολιτικές συζητήσεις που γίνουνται στην τηλεόραση.
Αποφεύγω όσο μπορώ να ενημερώνουμαι που τα νέα, επειδή τζιαμέ εν ούλλα ελεγχόμενα. Ότι εννα φκεί στον αέρα, εννα εξηπηρετεί σίουρα τα συμφέροντα του καναλίου.
Τουλάχιστον στες συζητήσεις, ακούεις κάποια πράματα που το στόμα των ιδίων των πολιτικών τζιαι μπορείς να φκάλεις τζιαι δικά σου συμπεράσματα.
Επρόσεξα ότι, τον τελευταίο καιρό κάποιοι πολιτικοί είβραν τον τρόπο να αναδυχθούν τζιαι να παρεμένουν στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Η μέθοδος εν γνωστή τζιαι δοκιμασμένη που χρόνια στην Κύπρο.
Αυτο-διορίζεσαι προστάτης των ηθών, των παραδόσεων τζιαι της ιστορίας της Κύπρου. Υποστιρίζεις κοινότυπες, αρχαιολογικές τζιαι αόριστες αξίες τζιαι ιδανικά, εκμεταλλεύκεσε τζιαι ξίνεις τες πληγές του απλού κόσμου τζιαι κατηγορείς όσους διαφωνούν μαζί σου ότι εν προδότες, ανθέλληνες, άπιστοι τζιαι εννα ξαναφέρουν το σχέδιο Ανάν.
Ε, αμα είσαι έτσι, κάποια κανάλια (έλα τώρα, ξέρουμε ποιοι) εννα σε παίζουν που το πρωί ως την νύχτα.
Το θέμα εν ότι, τούτοι ούλλοι οι εθνοκάπιλοι εν μια μιτσιά μερίδα του πλυθησμού. Απλά προβάλλουνται τόσο πολλά τζιαι τόσο συχνά που κάποια Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, που δημιουργείται η εντύπωση ότι εν ένα τεράστιο κομμάτι του λαού.
Οπόταν, πολλοί άβουλοι συνήθως ή καλοπροαίρετοι τηλεθεατές, αυτόματα υιοθετούν τες απόψεις που τους προβάλλουν, νομιζόμενοι ότι εν η άποψη τζιαι η νοοτροπία της πλειοψηφίας.
Σε γενικές γραμμές τούτη η κατάσταση, δια την ευκαιρία σε μια χούφτα εθνικιστές να παιρνούν τες απόψεις τους τζιαι να επιρεάζουν το μέλλον ούλλου του νησιού. Όπως γίνεται τα τελευταία 50 χρόνια δηλαδή.
Σε ούλλες τες δύσκολες στιγμές, σε ούλλα τα κακά τούτου του τόπου, πάντα υπάρχει μια ομάδα (που κλασσικά προέρχεται πάντα που τες ίδιες ιδεολογικές ρίζες τζιαι παρατάξεις) που καταφέρνει να επιβάλει τες απόψεις της με τους ποιό ύπουλους τρόπους τζιαι να μας πάρει ούλλους στον λαιμό της.
Μια ομάδα κομπλεξικών νεογίαπιδων τζιαι πολιτικών, που φοούνται να προχωρήσουν μπροστά μήπως ξεβολευτούν, τζιαι γιαυτό σπρώχνουν πίσω ένα ολόκληρο έθνος.
Υποστηριζόμενοι που κάποιους άλλους ανιστόριτους τζιαι κομπλεξικούς που έχουν ανάγκη να ζήσουν, τάχα μου, ένδοξες στιγμές τζιαι καταστάσεις άλλων εποχών.
Ανθρώποι που εν τόσο αδαείς, ουτως ώστε να πιστεύκουν ότι, οι πόλεμοι εν όσο ακίνδυνοι τζιαι όσο ένδοξοι παρουσιάζουνται μες τα έργα τζιαι μες τα βιβλία της ελεγχόμενης ιστορίας.
Που θεωρούν ότι το να δώκεις το σίερι σου στον δίπλα σου τζιαι να του πείς «Εν πειράζει κουμπάρε, ότι έγινε, έγινε. Να δούμε τι εννα κάμουμε που δαμέ τζιαι δά» εν πράξη προδοσίας τζιαι υποταγής.
Εν υποχρέωση μας σαν ανθρώποι τζιαι σαν Κυπραίοι κατα δεύτερο, να μεν σιωπούμε. Να θωρούμε στα μάθκια την αλήθκεια τζιαι να μεν μασούμε ότι μας πετάσσουν που τα νέα κάθε νύχτα, χωρίς κριτική σκέψη. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινεις με τους εαυτούς μας για το καλό μας εμάς τζιαι των κοπελλουθκίων μας.
«Το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβέυσει, είναι καλούς ανθρώπους να παρακολουθούν άπρακτοι..»