…Ανίκανοι να αποφασίσετε τι εθνικήν πορείαν θέλετε για τον τόπον πον να αφήκετε στα παιθκιά σας,
ανίκανοι να κάμετε μιαν διοίκησην που να μήν τρώει ή να σπαταλά τα μισά πριν να κάμει μιαν δημόσιαν δαπάνην,
ανίκανοι να διοικήσετε χωρίς βίαν, χωρίς αδικίαν,
ανίκανοι να αναγιώσετε τα παιθκιά σας με το μέτρον, ανίκανοι να περιθάλψετε τους αρρώστους σας,
ανίκανοι να δώκετε μιαν αξιοπρεπή στέγην τζιαι ζωήν στα μωρά σας τα ανάπηρα, τα καθυστερημένα τα αυτίστικά,
ανίκανοι να κρατήσετε με αξιοπρέπειαν τους εγγληματίες που παράγει η βία τζιαι η βρώμα της κοινωνίας σας,
ανίκανοι να διαχειριστείτε τον ναρκισσισμό σας, το εγώ σας, την επιδειξιομανία σας,
ανίκανοι να εκτιμήσετε την ζωή τζιαι το ζωντανόν,
νάγωγοι που δεν σέβεσται με φύσην, με νόμους, με θεούς με αθρώπους,
αγεωμέτρητοι που δεν ξέρετε να λοαρκάσετε ούτε καν πόσον νερόν σας έμεινεν να φκάλεται τον χρόνον τζιαι μεινήσκετε άλουτοι, άξεστοι που ξητιμάζετε τον κόσμον τον ξένον λες τζιαι εν δούλοι σας,
γαουρόσποροι που επήρατε την ράτσαν σας για πριγκηπικήν τζιαι υποτιμάτε τους φτωχούς, τους αρκάτες, τους αδύνατους, κοτσιρόσσιύλλοι που δεν σέβεσται τους γονιούς σας ή τα παιθκιά σας….