Άκουσα εχτές που τα νέα ότι εμπαγλαρώσαν τον διαχειριστή του Christofias-watch.
Η μεγαλύτερη μου περιέργια ήταν να δώ ποιός εν τούτος ο λεβέντης ούλλος. Τελικά όπως αποδείχτηκε, ο “λαικός ήρωας”, εν δικηγόρος. Η αλήθκεια εν ότι υποψιάστηκα ότι κάτι τέθκοιο ήταν. Είτε δικηγόρος εννα ένει, είπα, είτε πολιτικός.
Αλλά πάλε, πολιτικός εν νάκκο απόμακρο. Εν τόσο μαννός, να φκαίνει να προπαγανδίζει τζιαι να ξιτιμάζει τον κόσμο, διακυνδινευοντας να τον έβρουν;
Η δουλεία του πλασμάτου, εν τζιαι παίζει ρόλο. Ο καθένας δικαιούται να έσιει τες απόψεις του, ότι δουλειά τζιαι να κάμνει. Φυσικά, εν διαφορετικός ο τρόπος που θωρεί τον κόσμο ο Κωστής που εν υπάλληλος σε ιδιωτική επιχείρηση τζιαι κουτσοπερνά, τζιαι εν διαφορετικός ο τρόπος που θωρεί τον κόσμο ο Ξενής που εν δικηγόρος τζιαι χτυπά έτσι χαλαρά το τρισιήλιαρο του το μήνα.
Φκάλλω του το καππέλο όμως.
Εν τζιαι εκτιμώ τα πράματα που γράφει αλλα όσον τζιαι να πείς, ο άνθρωπος είσιεν ενα ταλέντο. Εμπορούσε να πιάσει την μεγαλύτερη μαλακία του κόσμου, να την αλλάξει, να την κάμει προπαγάνδα τζιαι να την στρέψει εναντίον του προέδρου τζιαι των νενέκων. Που ενίκησε ο Παγδατής ένα αγώνα τέννις, έφκαλε ποστ ότι ο Παγδατής κατάφερε κτύπημα στην κυβέρνηση Χριστόφια. Τες συνδέσεις κάμετε τες μόνοι σας Παγδατης – τέννις – break point – ρακέττα – γήπεδο – ρολάν γκαρός – Μόνικα Σέλερς – Στέφι Γκράφ – Γκραφστόφιας – Χριστόφιας. Όσον μαλακία τζιαι αν ακούετε εν ένα ταλέντο, είμαι σίουρος ότι έσιει πολιτικούς που εννα το χρησιμοποιήσουν σαν επιχείρημα.
Οι απόψεις που εκφράζουνται που το μπλόγκ του εν εθνικιστικές, φασιστοειδής προπαγάνδες που καμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Σε τόσο σημείο υπερβολής που αμφιβάλλω αν έσιει άνθρωπο που κόφκει ο νούς του που να μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά.
Ο λόγος που έπιαε κίνηση;
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ο κόσμος θωρεί την “Πρόβα Γάμου” τζιαι το “Μια νύφη για το γιό μου”. Επειδή έσιει μέσα εικονούες που το φότοσιοπ που περιπαίζουν τον Χριστόφια τζιαι όσους διαφωνούν μαζί του. Εν εύκολο στην κατανάλωση τζιαι του Κυπραίου αρέσκει του να σκέφτουνται άλλοι αντι για αυτον.
Εξεκίνησε δειλά, δειλά. Έγραψε 1-2 άρθρα σοβαρά, είδε πως στ’αρχίδια του Κυπραίου η σοβαρότητα τζιαι άρκεψε να παρεκτρέπεται. Καμιά φατσούα πάνω σε άλλο σώμα, κανένα έμβλημα νάκκο αλλαγμένο, μαλακίες να γελάσουμε.Ώσπου το αστείο, επαρατράβησε τζιαι ο παρέας ενόμισε πως εν ο Άης Γιώρκης τζιαι είρτε να γλυτώσει την Κύπρο. Άρκεψε να ξιτημάζει, να στολίζει με επίθετα γνωστούς τζιαι αγνώστους, να προσβάλλει όποιον εδιαφωνούσε μαζί του τζιαι να αποκαλεί προδότες τζιαι Τουρκοπροσκυνημένους, ανθρώπους που δεν εγνώρισε ποττέ στην ζωή του.
Εν λογικό, η ανωνυμία κουντά σε να κάμεις την μαλακία. Αμα εν σε ξέρει κανένας, παίζει τ’αππάρι σου πως να το κάμουμε. Τούτοι ούλλοι που μπαίνουν τζιαι ξιτημάζουν μες τα μπλόγκ, έννεν ούλλοι ανώνυμοι; Τόσο φοούνται άμπα τζιαι ανακαλύψει τους κανένας, που ενώ εν ήδη ανώνυμοι μες το ίντερνετ (με οποιοδήποτε nickname τζιαι να βάλεις, πάλε είσαι ανώνυμος) γράφουν τζιαι “Anonymous” στο όνομα τους. Παντές τζιαι αν γράψουν Κωστής, εννα ξέρουμε ποιοι ένει.
Έτσι τζιαι ο Ξενής. Πέ τζιαι να πείς, ξιτήμασε τζιαι να ξιτημάσεις, κατηγόρα τζιαι να κατηγορήσεις, εκατέληξε να αφήκει υπονοούμενα για απειλές κατα της ζωής κάποιου ανθρώπου τζιαι εμπαγλαρώσαν τον. Ε, ως πόσον να παίζεις τον Ρίνγκο ρε παίχτη μου; Η προσγείωση εν δύσκολη.
Ανωνυμία στην Κύπρο. Ωραίο ανέκδοτο. Μπορεί σιόρ ο Κυπραίος να εν ανώνυμος;
Ο Κυπραίος να κλάσει, εννα το χουμιστεί του κόσμου ούλλου. Εν δυνατόν να μεν έξερε κανένας ποιος εν που ήταν. Αφου του δικηγόρου του, έπιασε του τζιαι συνέντευξη τζιαι έβαλε την μες το μπλόγκ του. Στον κύκλο του πρέπει να το εξέραν ούλλοι ότι ήταν δικό του το μπλόγκ, εν τζιαι αρκεί να πάει το χαπάρι σε όποιον ψάξει. Εν νομίζω να χρειάζεται να είσαι χάκερ για να έβρεις ποιός έσιει ένα μπλόγκ στην Κύπρο.
Ανώνυμος, ξεανώνυμος, εσυνάξαν τον.
Τζιαι να σας πω τζιαι κάτι, εγώ εν λυπούμαι έτσι πλάσματα. Τζείνους που ξιτιμάζουν τζιαι βάλλουν κατάρες σε ανθρώπους που εν εγνωρίσαν ποττε στην ζωή τους, εν αξίζει να τους λυπάσαι ούτε να τους δείχνεις κατανόηση.
Έσιει αρχίδια να πάει να πεί του Ασερά για του Άνεφ, μούτρο με μούτρο, τα πράματα που ελάλεν μες το μπλόγκ του; Καυλιές σιειστές. Έσιει τα κότσια να πάει να πεί τα πράματα που ελάλεν, μούτρο με μούτρο, του Χριστόφια για του Αναστασιάδη; Εν τα έσιει.
Τζιαι εγώ εκνευρίστηκα πολλές φορές με πολλή κόσμο. Έγραψα πολλά πράματα. Εν εξιτήμασα ποττέ κανένα όμως. Έκρινα απόψεις ναι, αλλα εν έθιξα την οικογένεια ούτε την αξιοπρέπεια κανενός. Πίσω που την οθόνη εν ούλλα ωραία τζιαι καλά, ο κόσμος όμως εν ξεκινά ούτε τζιαι τελείωνει τζιαμέ. Αμα θίγεις κάποιον, εν θίγεις την οθόνη του υπολογιστή του. Θίγεις τον ίδιο τζιαι πρέπει να είσαι διατεθημένος να απολογηθείς τζιαι να αναλάβεις τες ευθήνες σου.
Ο Ξένης εν δικηγόρος. Σίουρα ξέρει τι εν ο λίβελλος. Απλά να παρακαλά τωρά που εμάθαν ποιος εν που ένει, να μεν του κατεβούν τζι’ αλλοι θιγμένοι τζιαι να τραβά τα μουστάτζια του.
Τζιαι τούτοι ούλλοι που αθυμηθήκαν τωρά την ελευθερία του λόγου (που την εξηχάσαν το 2004) να κάτσουν την μάππα χαμέ. Έννεν για το μπλόγκ που τον εσυνάξαν, το μπλόγκ ίσως να ήταν η αιτία. Επειδή εν αρχάριος, σε κάποια φάση έκαμε το λάθος που επεριμέναν ούλλοι. Αφορμή βοήθα μου που λαλούμε.
Αν εκάθουμουν εγώ σε ένα καφέ τζιαι εφώναζα ότι του Πανίκκου ή του Γιαννή αξίζει του λάκκος με ασβέστη ή ότι ο Άλφα ή ο Βήτα εν πούστης τζιαι Τουρκόσπορος, εν θα έρκετουν τζείνος που εκατηγόρουν να μου πεί “΄Ήντα που έσιει κούμπαρε;”
Έτσι έγινε τζιαι τωρά, επαράσιεσε το τζιαι κάποιος εθίκτηκε. Άλλο η ελευθερία του λόγου τζιαι άλλο να λαλείς ότι μαλακία σου κατεβεί νομιζώμενος ότι εννα την γλυππάρεις.
Έτσι που λέτε, εν τον λυπούμαι. Όσον αναουλιάζουμουν άμα άκουα για το μπλόγκ του, τον τζιαιρό που εν έξερα ποιος ένει, τόσο αναουλιάζουμαι τζιαι τωρά που ξέρω.
Όι επειδή διαφωνώ μαζί του, διαφωνώ με πολλή κόσμο, αλλά εν με ενοχλεί η ύπαρξη τους. Αναουλιάζουμαι, επειδή ένας άνθρωπος νέος, σπουδασμένος, με οικογένεια, εκατάντησε να ξιτημάζει, να λαλεί ψέματα, να προπαγανδίζει, να χαρακτηρίζει με τα σιειρότερα επίθετα τζιαι να κατηγορεί ανθρώπους που απλά εδιαφωνήσαν μαζί του. Εν ανθρώποι σαν τούτους που μας εφέραν ως δαμέ, που σπέρνουν το μίσος τζιαι την διχόνοια.
Αν εν έτσι η δημοκρατία που προωθά, τούτη εν η δημοκρατία που του αξίζει.
