Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Εχτές είδα το πρόσωπο σου για τελευταία φορά που την τηλεορασούα του γιατρού. Την επόμενη φορά που εννα συναντηθούμε, εννα είσαι έξω που την ζεστασιά τζιαι την ασφάλεια του σώματος της μάμας. Ακόμα ένας άνθρωπος έξω στην απεραντοσύνη τζιαι την αβεβαιότητα του κόσμου μας.

Αν τζιαι όσο είσαι μέσα στην κοιλιά της μάμας, νιώθω ότι κάπως αγνοώ την ύπαρξη σου. Μάλλον εν επειδή εν άρκεψες ακόμα να κλαίεις τζιαι να θέλεις άλλαμα τζιαι φαί. Καμιά φορά την νύχτα κλωτσάς με δύναμη τζιαι νώθω σε, την ώρα που κρατώ την μάμα αγκαλιά.

Την ώρα που σε θωρώ στην οθόνη του γιατρού, γεμώνει η ψυσιή μου συγκίνηση. Κάθε φορά τζιαι πιο μεγάλη, πιο ολοκληρωμένη. Σάννα τζιαι παλεύκεις με το σύμπαν για να γίνεις άνθρωπος. Θυμούμαι που ήσουν μια κουκκίδα στην οθόνη τζιαι έβαλε μας ο γιατρός να ακούσουμε την καρδιά σου. Τωρά θωρώ σε που δυσανασχετείς άμα σε ταράσσει ο γιατρός τζιαι νεκατώνεις τα σιερούθκια σου. Μια φορά εχασμουρήθηκες τζιαι μια άλλη εδώκαμε πάνω σου την ώρα που έφκαλλες την γλώσσα σου έξω. Αν το έκαμνε οποιοδήποτε άλλο μωρό τούτο, εν θα εντυπωσιάζουμουν. Εσένα όμως είδα σε να γίνεσαι που το τίποτε σε κάτι. Σε κάτι που έσιει, κάτι που εμένα τζιαι που την γενέκα που αγαπώ, μέσα του.

Ξέρω ότι κοντεύκουν οι μέρες να φκείς που τζιαμέ που είσαι. Με τον πιο έντονο τζιαι σχεδόν βίαιο τρόπο που υπάρχει ίσως στον κόσμο. Φωνάζοντας τζιαι κλαίοντας. Φοιτσιασμένη τζιαι απορημένη για τούτο τον καινούργιο κόσμο που έρκεσαι να γνωρίσεις. Τζιαι εγώ φοιτσιασμένος τζιαι απορημένος είμαι. Πως να σε πιάσω, πως να σε ταΐσω, να σε λούσω, να σε αλλάξω. Το ότι εκάμαν το χιλιάδες άλλοι πριν που μένα τούτο, εν με καθησυχάζει καθόλου.

Εν ξέρω αν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας. Νομίζω ότι κανένας έννεν έτοιμος. Εν υπάρχει κάποια διαδικασία που σε προετοιμάζει να είσαι ο απόλυτα υπεύθυνος για την ζωή κάποιου ανθρώπου. Έτοιμος είσαι όταν περιμένεις να αντιμετωπίσεις κάτι το γνώριμο. Το να περιμένεις το πρώτο σου μωρό εν κάτι το εντελώς άγνωστο τζιαι πρωτόγνωρο. Ξέρω ότι είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τες ευθηνές που προκύπτουν τζιαι τούτο αρκεί.

Είμαι έτοιμος να σε αγαπήσω, να σε μεγαλώσω, να σε βοηθήσω τζιαι να ζήσω δίπλα σου όσο μπορώ τζιαι όσο με αντέξεις.

Άμα σε σκέφτουμαι, γεμώνει με ένα συναίσθημα που εν μπορώ να το περιγράψω με μια λέξη.  Εν ούλλες οι όμορφες στιγμές που έζησα ως τωρά, συμπυκνωμένες σε μια εικόνα. Σάννα τζιαι μαζεύκω όσα έζησα, όσα νιώθω τζιαι όσα έμαθα, σε ένα δοχείο τζιαι περιμένω να σου τα δώκω μόλις γεννηθείς.

Τζιαι ανησυχώ, άμπα τζιαι ξεχάσω τίποτε τζιαι εν τα καταφέρω να σε προστατέψω που τον κόσμο. Πρέπει να χωνέψω ότι εν σημαντικότερο να σε μάθω πως να μαθαίνεις, παρά να προσπαθήσω να σε μάθω ότι ξέρω.

Ίσως να έσιεις εσύ παραπάνω πράματα να με διδάξεις, παρά εγώ εσένα. Πράματα που εξέχασα τζιαι νοσταλγώ. Ίσως να εν τζιαι γιαυτό που ανυπομονώ τόσο πολλά να έρτεις. Για να με γλυτώσεις που την μονοτονία του κόσμου τζιαι να μου δείξεις την άλλη πλευρά της ζωής.

Εσκέφτηκα πολλά σοβαρά να τα βαώσω ούλλα τζιαι να πάω έσσω μου.

Έκατσα που έκατσα τόσον τζιαιρό, λαλώ, να βάλω μια ταπέλλα πάνω “Κλειστό μέχρι νεωτέρας” τζιαι να φκώ σε όνλαιν σύνταξη.

Έγραψα τζιαι το κειμενούι μου, έβαλα το καππέλο μου, εστάθηκα στην πόρτα τζιαι εγύρισα πίσω μου.

Είδα τους καναπέδες, τα τραπέζια, τα module τζιαι τα themes, εγεμώσαν τα μάθκια μου.

Έμετροφύλλισα τες σελίδες του μπλόγκ τζιαι είδα κομμάθκια της ψυσιής μου αφημένα, τόπους, τόπους. Συσταρισμένα, τζιαι αποθεμένα προσεχτικά. Όπως τα χανναπούθκια που είσιεν η γιαγιά μου διακοσμημένα μες την γυάλλενη την αρμαρόλλα.

Άφηκα την τσέντα μου στο πάτωμα, έβαλα το καππέλλο μου πίσω στον καλόγερο τζιαι έκατσα στο τραπέζι για λλίο. Εχαλάρωσα την γραβάτα μου, άναψα τζιαι ένα τσιάρο τζιαι έκλεισα για λλίο τα μάθκια μου. Εν άκουσα τίποτε. Ησυχία.

Επήρα μιαν βαθκιάν ανάσα. Πλαστικό τζιαι σύρματα.

Τζιαι εκατάλαβα ότι τούτο εν δικό μου σπίτι. Τζιαι κάμνει μου καλό. Η ησυχία, η ηρεμία που μου διά το να αποτυπώνω τες σκέψεις μου σε μια οθόνη, τζιαι να τες φυλάω σε ένα ντάταπέις.

Έκλεισα την πόρτα τζιαι άναψα ξανά τα φώτα.

“Θέλει βάψιμο” εσκέφτηκα. “Να συσταρίσω τα πράματα μου τζιαι να πιάσω δουλειά”.

“Εσύ τι λαλείς Ρέα; εννα βοηθήσεις τον παπά”

Έσουσε πάνω, κάτω την κκελλούα της, καταφατικά.

“Άτε, τζιαι εννα σου γράφω τι σκέφτουμαι τωρά που είμαι νέος. Επειδή άμα γεράσω, μπορεί να γίνω τζιαι εγώ όπως τους γέρους που ξηχάννουν ύνταλως είναι να είσαι μιτσής τζιαι συναισθηματικός.”

Εχαμογέλασε. Έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου τζιαι ετέντωσε την πλάτη της για να φτάνει να βάλει την κκελούα της πάνω στο τραπέζι. Έβαλε τα θκύο της σιέρκα βάση τζιαι εκούμπησε το πιγούνι πάνω στες παλάμες της. Έμεινε να με θωρεί χωρίς να μιλά. Είπε μου όμως με τα μάθκια της “Ακούω.”

“Ακόμα τζιαι τωρά που εν ξέρω πως μοιάζεις, κόρη μου. Ξέρω ότι θέλω μια μέρα να κάθεσε σε μια καρέκλα, να θκιαβάζεις τι έγραφα κάποτε τζιαι να νιώθεις ότι κάθουμε τζιαι εγώ δίπλα σου τζιαι αφηγούμαι σου τα. Σαν μια νοητική σύνδεση, που ξεκινά τωρά που ακόμα εν ήρτες στον κόσμο τζιαι εννα συνεχίσει ίσως τζιαι μετά που εν θα είμαι εγώ στον κόσμο. Θέλω αν μέν ‘ννεν άλλο, να σου αφήκω κληρονομιά, κομμάθκια που την ψυσιή μου, επειδή εν τα πιο πολύτιμα κομμάθκια του εαυτού μου.”

Δώστε μου λλίη ώρα να ανασάνω, τζιαι είμαι πίσω.

Joshoua

Εκάλεσε με η Psychia να γράψω τα δέκα πράματα που αγαπώ στην ζωή.

Αν τζιαι αργοπορημένα, μοιράζουμε τα με τον κόσμο. Λοιπόν..

• Να θωρώ τα δάση, τα νερά, τη φύση γενικά. Τα τοπία που σου κόφκουν την αναπνοή, όπως την θέα του δάσους Τροόδους άμα στέκεσαι που την μερκά της Τσακκίστρας τζιαι το ηλιοβασίλεμα που τον Πωμό της Πάφου.
• Να οδηγώ την μοτόρα μου δίπλα που τα τοπία που ανάφερα στο προηγούμενο σημείο. Γενικά όμως να οδηγώ την μοτόρα μου.
• Την αίσθηση της αγκαλιάς τζιαι της οικοιότητας. Άμα αγκαλιάζω την αρραβωνιαστικιά μου, τες αρφότεχνες μου, την μάνα μου.
• Να ακούω καλή μουσική. Τους Pink Floyd, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον DJ Shadow τζιαι τες Τρύπες.
• Να κάμνω τα πράματα που έκαμνα που ήμουν μιτσής. Να παίζω μάππα, να κάθουμαι χαμέ τζιαι να κάμνω μαλακίες με το ποδήλατο.
• Να τρώω λαδερά γιαχνί φαγητά. Με φρέσκο ψωμί, γιαούρτι στραγγιστό τζιαι σαλάτα με αγγουράκι, μαρούλι, ντομάτα, μαλακό τυρί, ξύδι τζιαι λάδι. Α, τζιαι τα λιξιά.
• Να ξαπλώνω ανάσκελα πάνω στο έδαφος. Στην βρεμένη άμμο το καλοκαίρι, στο γρασίδι της αυλής, στο χαλί του σαλονιού.
• Να πιττώνω τζιαι να λαλώ μαλακίες με τους ανθρώπους που αγαπώ τζιαι να γελούμε ώσπου να μεν μπορούμε να αναπνέυσουμε.
• Να ανακαλύφκω πράματα που εν ήξερα. Άμα διαβάζω ένα βιβλίο ή ένα περιοδικό, άμα γνωρίζω τζιαι συζητώ με κάποιο που έσιει χαρακτήρα.
• Να παίζω παιγνίδια με παρέα. Είτε εν στην τηλεόραση πάνω σε μια κονσόλα, είτε εν επιτραπέζια, είτε εν έξω στην φύση.

Προσέξετε τωρά πλάσμα που ήρτεν να μου κάμει σχόλιο για θκύο άρθρα. Αμα σας λαλώ ότι ο κόσμος παλαβώνει ώσπου πάει, έχω δίκαιο.

Σχόλιο πρώτο στο άρθρο “Ο θεός” (http://ledras.net/index.php/archives/222#comments)

οταν εισαι ανθρωπος με ψυχη ανθρωπος με καρδια ανθρωπος που πιστευει οτι τιποτα δεν μας το φερνουν στα ποδια μας ετοιμο ανθρωπος που σκεφεται καθαρα και οχι ανθρωπος που θελει επιμονα να δημιουργησει την ιδεα περι ανυπαρξιας θεου τοτε ο θεος θα σου δειξει οτι υπαρχει,οταν λες οτι δεν υπαρχει και απο την αλλη βριζεις ενοχλεις και ειρωνευεσαι με πολλους τροπους τους πιστους σιγουρα θα μεινεις στο περιμενε

Ένα σχολιο γραμμένο που κάποιον άνθρωπο που θα επερίμενε κανένας ότι εν κοντά ανιψιός, άτε το πολλή καλαδελφός του πάτερ Παήσιου. Μιλά για καθαρή, αγνή καρδιά, επιμονή τζιαι υπομονή, πίστη τζιαι προσπαθεί να με πείσει (όπως τόσα χρόνια οι παπάες) ότι αμα έχω τα απαραίτητα προσόντα, ο αόρατος του φίλος εννα έρτει να με έβρει. Προσέξετε αντίφαση μετά.

Σχόλιο δεύτερο στο άρθρο “Τα Θρησκευτικά” (http://ledras.net/index.php/archives/385#comments)

επειδη φαινεται οτι εισαι κομμουνιστης πιθανον.θα ερωτησω.οι πακιστανοι και οι βρωμο ρωσσοι και βρωμοτουρκοι οι καθε λογης μουλλαες και αραπηες εανηκουν στο εθνος σου?τωρα εσυ που κανεις τον αθεο υπερασπιζεις τα δικαιωματα αλλων θρησκειων αλλα οχι τα δικαιωμαα της πιστης του εθνους σου.συνηθες φαινομενο των ψευδοαθεων γιατι  ετσι ειναι ορις.δεν εισαι αθεος απλα αντιχριστιανος.ολοι οι τυποι σαν εσενα απεχθανονται χωρις αιτια τον χριστο μονο.συνεχως αναφερονται στην φιλοσοφια του βουδα του μωαμεθ του κομφουκιου παιρνουν το μερος αιρεσεων και ξενων θρησκειων απλα γιατι θελουν την πατριδα του γεματη απο ξενους παρανομους και μη,ολοι ειναι παρεισακτοι,βρωμικοι.ετοιμοθανατοι.ο βρωμοινδος να παει στην χωρασ του να πηδα τον βουδα και τον κρισνα,γιατι εγω να χανω τα δικαιωματα μου γιατι τουτος ο ξιμαρισμενος ηρτε που την γαμοχωρα δαμαι?μονο τους χριστιανους μισειτε.πες το ελευθερα.εισαι αντχριστιανος κομμουνιστης σαν τον τουρκοσπορο γρουστοφκια.αλλα ο γρουστοφκιας ειναι εγκληματιας.δυο φορες πιασαμε τα φορτια ηρωινης του στην πυλα αλλα η μασονια τα εκαλυψε.

Όπως τα μωρά που συγχίζουνται τζιαι θέλουν να σου τα πουν ούλλα μονοφατσιά, αλλά εν τα βρίσκουν τζιαι λαλούν λλίο που ούλλα τζιαι πελλάρες, έτσι τζιαι δαμέ.

Επειδή είπα την γνώμη μου για την παιδεία, είμαι κουμμουνιστής, σίουρη δουλειά. Ο καλόκαρδος Χριστιανός, συνεχίζει με το να ξιτιμάζει ούλλες τες ράτσες του κόσμου που έννεν Έλληνες Ορθόδοξοι. Όι πως έσιει σχέση με το κείμενο, αλλά να μεν ξιτιμάσει τους αράπηες; Εν γίνεται έννε;

Θεωρεί ότι τα δικαιώματα της πίστης του είναι να είναι η μοναδική πίστη στον κόσμο. Το να λαλούμε ότι ο καθένας πιστεύκει ότι θέλει τζιαι ότι δικαιούται να το κάμνει σημαίνει ότι εν υπερασπιζούμαστε τα δικαιώματα μας. Επίσης ανακάλυψε ότι είμαι ψευτοάθεος. Όχι άθεος, ψευτοάθεος. Δηλαδή πιστεύκω στο θεό, απλά λαλώ ότι εν πιστεύκω για να γεμώσω την Κύπρο αλλοδαπούς που θέλουν να διεφθήρουν τα Ελληνορθόδοξα ιδεώδη.

Τα υπόλοιπα εν μαλακίες τζιαι χοντράδες που γράφει. Συνεχίζει να ξιτιμάζει ανθρώπους που εν του εκάμαν τίποτε τζιαι καταλήγει τζιαμέ που τον τρώει, τον Χριστόφκια.

Φίλε μου να σου πώ κάτι.

Είσαι ρατσιστής τζιαι κομπλεξικός τζιαι πραγματικά αν εμπορούσα να ξιλίψω τον πλανήτη που πλάσματα σαν εσένα, θα το έκαμνα με ούλλη μου την ευχαρίστηση. Εν σέβεσαι κανένα άλλο τζιαι θεωρείς δικαίωμα σου να επιβάλλεις τες μαλακίες που σου εμάθαν στο δημοτικό σε ούλλο τον κόσμο. Ξιμαρισμένος εν ο νούς σου τζιαι η ψυσιή σου, βρωμόπαιδο, όι τα πλάσματα που ήρταν δαμέ να δουλέψουν.

Παλιομαλάκα, έ παλιομαλάκα, που ήρτες να μου πουλήσεις πνεύμα ενώ καλά, καλά εν μπορείς να συνδέσεις θκύο λόγια τζιαι να κάμεις προταση.

Τζιαι έννεν ούλλα τα πλάσματα σαν εσένα, ρε βρωμισμένε. Έσιει Χριστιανούς, όπως τζιαι Μουσουλμάνους τζιαι Ινδουιστές που εν εκατό φορές πιο σωστοί ανθρώποι που σένα.

Νομίζεις πως εν διαγωνισμός η ζωή ρε πανίβλακα; Όποιος έσιει τους παραπάνω πιστούς εννα κερδίσει;

Αν εσιει θεό ρε ηλίθιε, εννα πάεις στον παράδεισο εσύ; Επειδή θέλεις να ξιλίψεις ούλλες τες άλλες ράτσες; Εν τούτο που σου εμάθαν στο κατηχιτικό;

Εγω ρε, εν πιστεύκω σε κανένα θεό τζιαι είμαι παραπάνω άνθρωπος που σένα. Εγώ, εν έχω πρόβλημα με κανένα, εσύ έσιεις πρόβλημα με όσους έννεν σαν εσένα.

Νομιζετε ότι οι θρησκείες εν όπως την μάππα, αλλο λλίο εννα δέρνεστε τζιαι να σύρνετε φωτοβολίδες. Ο καθένας πιστεύκει ότι γουστάρει ρε λετσιό του λάκκου τζιαι έσιει πλάσματα που εν πιστεύκουν. Αν σου αρέσκει. Αν δεν σου αρέσκει να πάεις στο Άγιο Όρος, εν θα μου επιβάλεις εμένα τες μαλακίες σου για να νιώθεις όμορφα.

Αναούλιασες με γαμώτο.

Παλιομαλάκα.

Τζιαι φωστήρα του κόσμου…εν μεγάλη παλαβομάρα να βάλλεις το κινητό σου τηλέφωνο για email.

Εσεις οι Χριστιανοί δεν έσιετε καμιά σχέση με τον Χριστό σας (Γκάντυ)