Eχω ένα φόβο που τον έχουνε όλοι
Και μια φωτιά που την ταίζω με λάθη
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Εχω ένα δρόμο μα δεν ξέρω που βγάζει
Μια ίσια γραμμή σ’ ένα βρώμικο χάρτη
Και στροβιλίζομαι απ’ τη μια άκρη στην άλλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Εχω μια θλίψη που ‘ναι τόσο μεγάλη
Που όλο φοβάμαι μη τυχόν και ξεσπάσει
Κι ισορροπώ μέσα σ’ του ονείρου τη ζάλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Εχω έναν ήλιο χλωμό στη φορμόλη
Μια καρδιά που διψάει σαν καμένο χωράφι
Και περιφέρομαι από πόλη σε πόλη
Μ’ ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι