Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Η ποιό καλή επένδυση στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε είναι, να ανοίξουμε μια εταιρεία που να νοικιάζει τράκτορ, φορτηγά, νταλίκες, βυτία κ.λ.π.

Με τόσες απεργίες που γίνουνται δεν υπάρχει πιθανότητα να μεν έχουμε επιτυχία.

Απλά σκεφτείτε τωρά την ΟΕΛΜΕΚ. Δεν μπορεί να κοινητοποιηθεί σωστά, δεν μπορεί να κλείσει το ράουνταπαουτ της Ριζοελίας ή την είσοδο του προεδρικού.

Αν υπήρχαμε εμείς όμως να τους νοικιάσουμε τα τράκτορ, θα το εκάμναν έννε;

Η επιχείρηση έσιει ποτένσιαλ αγαπητοί μου.

Μπορούμε επίσης να νοικιάζουμε φουκούες και ζιβανίες (για τες διανυκτερεύσεις τους), πλακάτ, πανό με συνθήματα τζιαι πλαστικές καρέκλες.

Να έχουμε σέρβις με αλλοδαπούς που να συμπληρώνουν τους απεργούς (άμα εν φτάννουν για να εν μεγάλη απεργία), με λεωφορεία να κουβαλούν τους απεργούς την νύχτα απο και προς το σημείο της απεργίας (για να μεν ξηλώνουν τζιαι να ξαναστήννουν τα μπλόκκα).

Οι επιλογές είναι αμέτρητες.

Ακούω προσφορές συνεργασίας.

Μια πολλά καλή ιδέα κατα την ταπεινή μου άποψη.

Το παλίο το ΓΣΠ, που έσιει τόσα χρόνια που κάθετε τζιαι εν αποφασίζει κανένας τί εννα το κάμουμε, τελικά εγίνηκε drive in cinema.

Όπως τα έργα τα Αμερικάνικα, στην δεκαετία του 50. Με την διαφορά ότι οι γενέτζιες εν θα φορούν πολύχρωμα, μακριά φορέματα με φουρό τζιαι εν θα έχουν μαλλία με φράντζα τζιαι τα κάπριολε τα αυτοκίνητα εννα εν Μερσεντές τζιαι ΠιΕμΤαπλουγιού τζιαι όχι Μόρρις τζιαι Τράιαμφ.

Τούτο το σέταπ, έσιει πολλά πλεονεκτήματα, εκτός που τα κλασσικά και αυτονόητα του σινεμά.

Continue reading →

Το Louiziana έγινε τριόροφο.

Το L.A. έγινε καφέ.

Ο Πασχάλης έκλεισε τζιαι άφικε μας χάσκοντα.

Το Esquin εγίνηκε Costa Cafe.

Η Amandas εγίνηκε Goodys.

Και ρωτώ, που πάμε Κύριοι;

Τι μέλλον παραδίδουμε στα βλαστάρια μας;

Χωρίς τα chicken με σώς του Πασχάλη τζιαι χωρίς την μάγισσα που άλλασει διπλοσέλινα στο L.A. ;

Τι τρίγωνο των δισκοθηκών παραδίδουμε;