Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Εθώρουν τους ημι-κυβερνητικούς υπαλλήλους να φωνάζουν τζαι να διαμαρτύρουνται για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ένα πράμα έν’ σίουρο για μένα, με τον τρόπο που εσυμπεριφερτήκαν όσο δίκαιο τζαι να είχαν εχάσαν το.
Τζείνος που τους επαράτζειλεν να κόψουν τα ρεύματα του κόσμου ή έξερεν πολλά καλά τι έκαμνε ή πραγματικά ήρτεν που άλλο σύμπαν τζαι δεν είσιεν ιδέα. Υπήρχε περίπτωση να τους υποστηρίξει κανένας, μετά που θα εκόφκαν το ρεύμα πάνω σ’ άνεμον; Το αντίθετο, οι παραπάνω [να μεν πω ούλλοι] θα είπαν σίουρα «καλά να τους κάμουν, να τους πακκεττάρουν ούλλους πέρκει βάλουν νου».

Ιδιωτικοποιήσεις έννα γίνουν. Αφού εσυφφωνήσαν το με τους τοκογλύφους. Εν πά’ να εδεσμεύκετουν ο Απόστολος Παύλος τζαι δέκα αγίοι μιτσιοί-μιτσιοί. Αφού εγράφτηκε στην συμφωνία τζαι έτσι θα εκάμναμε για να μας δώκουν τα ριάλλια. Έτσι θα εγίνετουν, όπως τζαι έγινε.

Η άποψη μου έν’ ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνουν. Όχι επειδή έννα ’ν’ πιο ακριβό το ρεύμα τζαι ότι εν θα έν’ ίδια η εξυπηρέτηση, τζαι τες διάφορες μπούρδες που ακούμε. Νομίζω ότι, άμα υπάρχει καλή διαχείριση εν έσιει σχέση αν έν’ ιδιωτική η εταιρεία ή δημόσια, οι πιθανότητες να πετύχει ή να αποτύχει είναι πάνω-κάτω οι ίδιες. Το θέμα αναλύθηκε πολλά όμως τζαι έν’ περιττή ακόμα μια ανάλυση που μένα. Η ερώτηση μου είναι η εξής. Κάτι τόσο σημαντικό, που επηρεάζει μια τόσο μεγάλη μερίδα του κοινωνικού ιστού, απλά σκεφτείτε πόσες οικογένειες θα επηρεαστούν αν πάει κάτι στραβά με τις ιδιωτικοποιήσεις, τζαι δεν φακκά πέννα κανένας εκτός που τους υπαλλήλους των οργανισμών. Περίεργο έννε; Έννεν τζαι τζείνοι εργάτες, υπάλληλοι, μεσοαστοί Κυπραίοι;Φυσικά τζαι είναι. Απλά τόσα χρόνια εζούσαν σε μια εργατική πραγματικότητα εντελώς διαφορετική που τους υπόλοιπους. Εδιεκδικήσαν μέσα που τες συντεχνίες, εκερδίσαν τζαι εδιατηρήσαν το στάτους της ελίτ των εργασιακών συνθηκών. Επιδόματα ’που την άκρα, συντάξεις, μισθοί, συνθήκες εργασίες, ευκολίες, δάνεια, ωράριο, το έναν, το άλλον. Πράματα που στον ιδιωτικό τομέα ούλλοι ονειρεύκουνται αλλά κανένας δεν θα δει ποττέ μπροστά του. Άμα τόσα χρόνια υπήρχε τούτο το απέραντο χάσμα, έν’ αδύνατον σχεδόν να τους συμπονήσεις. Πραγματικά, όσο τζαι να το θέλεις, όσο τζαι αν ξέρεις ότι έν’ λάθος, κάτι που μέσα σου δεν σε αφήνει να πεις «έν’ κρίμα». Ίσως έτσι μας θέλει να σκεφτούμαστε ο καπιταλισμός; Ίσως οι ίδιοι με την αλαζονική τους συμπεριφορά τόσα χρόνια να επροκαλέσαν τούτη την αντιμετώπιση; Νομίζω εν ένας συνδυασμός που ούλλα.

Τζείνο που με προβληματίζει παραπάνω που ούλλα εν ότι καταλαβαίνω ότι τούτο που συμβαίνει ίσως να έν’ παράλογο τζαι ίσως εν τζαι καταπάτηση κάποιων εργασιακών δικαιωμάτων που κάποιοι αγωνιστήκαν να τα κερδίσουν. Τζαι ενώ το καταλαβαίνω, νιώθω αδύναμος να το σταματήσω. Τζαι ενώ θωρώ τους ότι με τούτο που κάμνουν, στερούν μου σχεδόν κάθε ελπίδα του να έχω έστω τζαι λλία που τα δικαιώματα των ημι-κυβερνητικών, νιώθω μια απαίσια ικανοποίηση που με κάμνει να ντρέπουμαι.

Εν πιστεύκω ότι για την κατάντια του τόπου φταίει ένας άνθρωπος, ή έστω ένα κόμμα. Κατ’ αρχάς, εν πρέπει να παραλληλίζουμε την κατάντια, με την οικονομική εξαθλίωση. Τα χάλια μας τα μαύρα σαν κοινωνία, είχαμε τα πολλή τζαιρό πριν παττίσουμε. Απλά τότε είχαμε λίρες να ξοθκιάζουμε τζαι εν εφακκούσαμε πέννα για τα οτιδήποτε άλλο εν εδούλεφκε σωστά.

Το ότι εφάτσισεν η πιέλλα στην θητεία του Χριστόφκια, εν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι, μέχρι την ημέρα που ανέλαβε ούλλα εδουλέφκαν ρολόι.Την γνώμη μου για τους πολιτικούς θα την πω παραφράζωντας κάτι που άκουσα παλιά. Είτε τούτοι ούλλοι που εν στην εξουσία, εν πράγματι αχάπαροι τζαι ανεχούμαστε τους, είτε εν πολλά έξυπνοι τζαι εμείς είμαστεν οι αχάπαροι που τους ανεχούμαστε.

Πιστεύκω, ότι για την οικονομική καταστροφή της χώρας, φταίει το πολιτικό σύστημα που αποτελείται που δικηγόρους τζαι εκπροσώπους τραπεζικών τζαι μεγαλοεπιχειρήσεων που τόσα χρόνια εκοκκαλιούσαν με δέκα μασέλλες. Ξέρωντας ότι αμα πάει κάτι στραβά, εννα μας πατίσουν πας τον λέλλεχα τζαι μας κοττίσουν τον λοαρκασμό. Όπως τζαι έγινε.

Την ίδια ώρα, τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης του λαού (με μερικές εξαιρέσεις) ασχολούνταν με πελλάρες. ‘Οπως το χρώμα που έβαλε στην σημαία της η Μακεδονία στην Γιουροβίζιον τζαι πως αποκάλεσε τα κατεχόμενα ο δεύτερος αντιπρόσωπος της ποδοσφαρικής ομοσπονδίας της Μποτσουάνα. Εμάθαν μας να ασχολούμαστε με σημιολογικές μαλακίες τζαι το φαίνεσθαι των καταστάσεων τζαι να αφήνουμε την ουσία στο παρασκήνιο.

Εμεταφέραμε την νοοτροπία του «Τι εννα πεί ο κόσμος» σε ούλλους τους τομείς της κοινωνίας. Στο σπίτι μπορεί να εν ούλλα μπουρδέλο, αλλα ΟΚ, αμα η γειτονιά νομίζει ότι ούλλα παν καλά, εν υπάρχει λόγος να σάσουμε κάτι.

Επιστρέφω τζαι λαλώ. Φταίω τον Χριστόφκια για πολλά πράματα. Εκατάφερε μέσα σε 10 χρόνια, να καταστρέψει την προσπάθεια που έγινε για την λύση του Κυπριακού που τες προηγούμενες κυβερνήσεις, εθκιάλεξε να αδιαφορήσει τζαι να προτιμήσει την ασφαλή οδό τζαι τες προσωπικές του φιλοδοξίες σε στιγμές που έπρεπε να πάρει δύσκολες αποφάσεις, εξέθαψε τον παράλογο τζαι ξεχασμένο Εθνικισμό τζαι τες Μακαριακές αντιλήψεις τζαι εκόττισε μας τα στο πρόσωπο του Τάσσου με αντάλλαγμα την εξουσία. Σε ένα άλλο επίπεδο, ήταν ξεροτζιέφαλος, κολλημένος στες απόψεις τζαι τες ιδεολογίες του παρελθόντος, έβαλλε το κόμμα, την εξουσία τζαι τες απόψεις του πάνω που το κοινό καλό τζαι την κοινή λογική τζαι έκαμε ασυγχώρητα λάθη όσον αφορά το Μαρί τζαι την οικονομία.

Εν εθελοτυφλία τζαι παραλογισμός όμως να λαλούμε ότι φταίει ένας για την κατάσταση. Τούτη η κοινωνία εν δουλεύκει σωστά τζαι η ευθήνη εν συλλογική. Τζαι παραπάνω φταίμε εμείς που ανεχούμαστεν τους αχάπαρους.

Επερπατούσα να πάω έσσω το μεσημέρι να φάω. Όπως ήμουν αχάπαρος, έχασα την γή κάτω που τα πόθκια μου τζαι ευρέθηκα, φαρδύς, πλατύς σε μια λάντα με λάθκια. Ετυλίξαν με τα νεύρα τζαι η αγανάκτηση. Που τζιαμέ που επερπατούσα χαρούμενος, σκεπτόμενος το λουβί που με επερίμενε σπίτι, εβρέθηκα ολοπούρπουλλος βουττημένος μες τα λάθκια, όπως το ξεσιειλισμένο το τάγκι. Επία έσσω, άλλαξα τζαι χωρίς να φάω εστράφηκα πίσω στον τόπο του εγκλήματος να πιάσω στο δημαρχείο να κάμω το παράπονο μου.

Ήμουν στην αναμονή για κανένα λεπτό. «Ως τζαι ο αυτόματος τους τηλεφωνητής ακούετε να βαρκέται που ζιεί» εσκέφτηκα. «…για να συνδεθείτε με την τηλεφωνήτρια..πατήστε το μηδέν» εσυνέχισε η ηχογραφημένη φωνή καλωσορίσματος. Επάτησα το μηδέν τζαι επερίμενα στο ακουστικό ακόμα λλίο, ώσπου τζαι σήκωσε το μια κοπέλλα.

«Ναι» είπε μου τζαι ένιωσα όσο άσιημα εννα ένιωθα αν εσύκωννα κάποιον που το κρεβάτι η ώρα 2 το πρωί.

«Χαίρεται» λαλώ της. «Ναι» απαντά μου ξανά. «Ήντα κέρατο» λαλώ που μέσα μου «μόνο ναι λαλεί τούτη; Άμπα τζαι έκαμα κανένα λάθος στα κουμπιά;». «Τι είναι εκεί;» συνεχίζω. «Ο δήμος» απάντησε με το ίδιο βαριεστιμένο τζαι άτονο ύφος.

Ο δήμος ακούεις. Ποιος δήμος; Σάννα τζαι ένα δήμο έσιει η Κύπρος. Ας μου ελάλεν «Δήμος τάδε Κύριε μου, μα εν ξέρετε που επιάσετε;» να με προσβάλει πως είμαι αχάπαρος. Να νιώσω όμως ότι κρατά πλάσμα ζωντανον το τηλέφωνον στην άλλη μερκά της γραμμής τζαι όχι υπνοβάτης.

Εν πάσει περιπτώση, εκατάλαβα ότι επροσπαθούσε να μου δώσει όσο πιο λλίη ανταπόκριση εγίνετουν για να διαρκέσει τζαι η συζήτηση μας ακόμα λλιότερο. «Θέλω να κάμω μια καταγγελία. Εν μαζί σας που πρέπει να μιλήσω;»

«Ναι» απάντησε μου ξανά τζαι έχασα κάθε ελπίδα για οποιαδήποτε ουσιώδη συζήτηση. Καλύτερα να έπιαννα κουβέντα με τον αυτόματο τηλεφωνητή, τουλάχιστον μαζί του υπήρχε μια κάποια υποτυπώδης αλληλεπίδραση.

«Έσιει μια οικοδομή δαμέ, τζαι εσιωνόσαν κάτι τάγγια με λάδι μες το δρόμο τζαι πας τα πεζοδρόμια. Έγλιασα πριν, τζαι λλίο έλειψε να σκοτωθώ. Έσιει δημοτικό δαμέ κοντά, νηπιαγωγείο, κυκλοφορούν κοτζιάκαρες, εννα έχουμε ατύχημα αν δεν το καθαρίσει κάποιος σύντομα.»

–          Εντάξει

–          Εντάξει, τι; Εννα στείλετε κάποιον να το καθαρίσει;

–          Ναι

–          Αφου εν σας είπα την οδό.

–          Ποια είναι η οδός;

–          Όδος Τάδε, πίσω που το ταχυδρομείο

–          Εντάξει

–          Έσιετε υπόψην το περιστατικό; Έπιασε σας κανένας άλλος;

–          Όχι

–          Εννα στείλετε κάποιον σήμερα;

–          Μάλλον

–          Ποια είναι η όδος είπαμε πρίν;

–          Τάδε

–          Ευχαριστώ, γειά σας.

–          Γειά σας.

Εκλείσαμε, χωρίς να είμαι βέβαιος αν εσυνεννοηθήκαμε. Ως την επομένη το απόγευμα, ο δρόμος ήταν ακόμα ολόλαδος τζαι εγώ εμάλλωνα με τον υπεύθυνο του εργοταξίου για να το καθαρίσουν.

Το δύσκολο πράμα στην Κύπρο, έννεν να έβρεις άθρωπο να σου κάμει την δουλειά που θέλεις. Το δύσκολο είναι τζείνος που εννα σου κάμει την δουλειά, να μεν σου γελάσει τζιαι να σε βοηθήσει άμα υπάρχει πρόβλημα.

Η εμπειρία μου με πολλούς Κυπραίους που έχουν δουλειές δικές τους, εν η εξής. Πάεις να γοράσεις κάτι, είτε υπηρεσία είτε προιόν. Το πρώτο πράμα που θα κάμει ο πωλητής είναι να σε συγκόψει να καταλάβεις ή αν είσαι αχάπαρος.

Αν είσαι ενημερωμένος, θα φουτουνιαστεί τζιαι θα συμπεριφέρεται όπως τον σιεσμένο που καρτερά γραμμή στην τράπεζα. Εν η φάση που μετά που εννα φύεις, εννα πάει στην γραμματέα τζιαι να της πει «Εγινήκαν μου ούλλοι πογιατζίες/υδραυλικοί/τεχνικοί. Αφού καταλάβει, να πάει να τα κάμει μόνος του».

Αν είσαι αχάπαρος τζιαι ειδικά αν δεχτείς χωρίς αμφισβήτηση την πρώτη του πρόταση, θα είσαι ο καλύτερος του πελάτης. Θα σου μπήξει ότι πιο Κινέζικο παλιόπραμα έσιει ή ότι έμεινε σε στοκ που πριν τες φασαρίες, τζιαι θα σου κόψει τζιαι την κκελλέ σου. Εγιώ στραώννω τζιαι πουλώ τζιαι εσού άμπλεπε τζιαι γόραζε, που ελάλεν τζιαι η στετέ μου η Ευαγγελία.

Εν πάση περιπτώσει, πες εκατάφερες τζιαι επέρασες τούτο το στάδιο του πρώτου debate με τον πωλητή. Έπιασες τζείνο που έθελες ή εκόττησε σου την αηδία που έφερε που το Βιετνάμ με 2 σελίνια. Τζιαμέ που εννα χαλάσει ή που εννα έσιεις πρόβλημα, θα σου συμπεριφερτεί σάννα τζιαι έννεν τζείνος που σου το επούλησε, σάννα τζιαι ήβρες το χαμέ.

Αν εν τεχνίτης τζιαι έκαμεν σου δουλειά, απλά θα σου έβρει μια δικαιολογία που αψηφά τους νόμους της φυσικής τζιαι της χημείας. Του στυλ «Όι κουμπάρε, εν τζιαι πέφτει ο τοίχος σου. Εν το σπίτι που αναπνέει τζιαι ανοίει. Τον άλλο μήνα να έρτω να σου κάμω ένα σουβά τζιαι εννα σάσει». Τον άλλο μήνα απλά εννα εξαφανιστεί όπως τον Χάρυ Πότερ τζιαι εν θα σου απαντά τα τηλέφωνα.

Αν εγόρασες κάτι που κατάστημα, θα πρέπει να περάσεις το παιγνίδι των 20 ερωτήσεων. «Μα σαν εδούλεφκε έσβησε;», «Έτσι πάνω σ’ανεμων;», «Τζιαι εν του έκαμες τίποτε;». Αν τα καταφέρεις τζιαι πείσεις τον ότι το μασκαραλλίκκι που σου εμπάξιωσεν εν ελαττωματικό τζιαι πρέπει να σου το αλλάξει το πιο πιθανόν είναι να το πιάσει, να σε ταλαιπωρήσει τζιαι κάμποσο τζιαιρό τζιαι μόνο αν δεν έβρει τρόπο να σου γελάσει διαφορετικά, θα σου κάμει την δουλειά σου.

Η Κυπριακή εξυπηρέτηση πελατών, είναι σχολή που μόνη της. Δεν διδάσκετε πούποτε στον κόσμο. Περνά που γενιά σε γενιά τζιαι που δάσκαλο σε μαθητή. Οι Κινέζοι έχουν το κουγκφού, εμείς έχουμε την παραποθκιά. Ίττερνετ κουμπάρε τζιαι κανεί.

Πριν λλία χρόνια εσυλλάβαν ένα μιτσή στην παλιά Λευκωσία επειδή έκαμνε γκράφιτι. Βασικά αποφάσισε να ομορφύνει μια παλιά, εγκαταλελημένη τράπεζα με σχέδια. Τούτο δεν άρεσε, είτε σε τζείνους που είχαν την τράπεζα είτε στους υπεύθυνους του νόμου, τζαι εμπαγλαρώσαν τον.

Εν μια που τζείνες τες περιπτώσεις, που το όμορφο δεν είναι αναγκαία, νόμιμο. Εν πα να είσαι ο Λιπέρτης, δεν έσιεις δικαίωμα να πογιατίσεις έστω τζαι ένα τοίχο, αν δεν πιάσεις άδεια που τζείνο που τον έσιει πρώτα.

Που με φέρνει σε ένα άλλο θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει σαν κοινωνία εν καιρώ κρίσης.

Εν φανερό, ότι οι τοίχοι σε δημόσια θέα, πλέον αποτελούν όφκιερους καμβάδες για να πιτά με τα σπρέυ ο κάθε αχάπαρος. Μεν μου πείτε ότι εν εσιάστικε το μάτι σας ότι τα τελευταία χρόνια εγεμώσαν οι τοίχοι της Λευκωσία με τες αηδίες του ΕΛΑΜ. Όπου δικλήσεις, γράφουν μιαν πελλάρα οι ΕΛΑΜιτες τζαι παν την άλλη μέρα τα κόκκινα αρνιά τζαι είτε σβηννουν την είτε αλλάσουν το τι γράφει. Να μεν αναφερτώ στες ομάδες. Άλλο λλίο εννα γράφουν «Άου 79» πας τες κοτζιάκαρες που καρτερούν λεωφορείο στο άγαλμα.

Εκατάντησε η πόλη, σαν τετράδιο κακού μαθητή του γυμνασίου. Γεμάτη ανορθόγραφες λέξεις. Ασπούμε εν δυνατόν να πα να γράψεις κάτι δημόσια τζαι να το γράφεις τζαι λάθος ρε παίχτη μου. Άκουσε μου τζεί, «Ύμαστε Έλλινες». Τζαι δώστου οι δημοτικοί υπάλληλοι να γυρίζουν με την πογιά την άσπρη να σβήννουν τες πελλάρες, κάμνωντας σιειρόττερη την αισθητική του τόπου. Εγέμωσε η Λευκωσία τζίζες τζιαι ττίπεξ.

Πού το πάω;

Δεδομένο πρώτο, το κράτος εν έσιει λεφτά να καθαρίζει τες πελλάρες του κάθε αθκιασερού, κακομαθημένου φοιτητή που την είδε χούλιγκαν. Δεδομένο δεύτερο, το γκράφιτι, είναι τέχνη τζαι έσιει παραπάνω αισθητική που το «Γ-ΕΛΑΜ-Ε» τζαι το «ΕΛΑΜ-ΟΥ». Τελευταίο δεδομένο, η φαντασία των κοπελλουθκιών δεν φτάνει ως το γαμώ το ΑΠΟΕΛ.

Υπάρχουν μιτσιοί (τζαι μεγάλοι) που έχουν φαντασία τζαι ξέρουν να ζωγραφίζουν. Χρειάζουνται απλά την ευκαιρία. Γιατί όχι, να δώκει η πολιτεία, τουλάχιστον τους δημόσιους τοίχους, σε ανθρώπους που θέλουν τζαι μπορούν να εκφράσουν την τέχνη τους. Είτε τζείνο εν μιτσιοί με σπρέυ για να κάμουν γκράφιτι, είτε εν ζωγράφοι για μια οικαστική παρέμβαση τζαι γιατί όχι, είτε εν τα κοπελλούθκια του δημοτικού τζαι του γυμνασίου σαν μάθημα τέχνης.

Σκεφτείτε την πόλη, γεμάτη με σχέδια, παρά με τα αίσχη που θωρούμε σήμερα γυρώ μας. Εννα εν κάτι όμορφο τζαι θα ανοίξει πολλές πόρτες για κοινωνικό ενδιαφέρον αλλά τζαι για την ανάπτυξη της ποιότητας ζωής. Το πρόβλημα είναι ότι η ιδέα εν πρωτοποριακή τζαι στην χώρα μας είμαστε πρωτοπόροι μόνο στα κουρέματα τζαι τες απατεωνιές.