Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Ένας τύπος που ξέρω, εν αλκοολικός. Εν ήταν πάντα ο άνθρωπος έτσι, εκατάντησεν έτσι. Ο λόγος ένας, η μάλλον μία. Μια γενέκα.

Για χάριν της ιστορίας ας τον αποκαλέσουμε Βαρνάβα.

Ο Βαρνάβας, έννεν Κυπραίος. Εν που την Αρμενία, τζιαι ήρτε στην Κύπρο ακολουθώντας την πρώην γενέκα του. Αλόπως εμήνυσε του πως έσιει ψουμί στην Κύπρο τζιαι μπορεί να δουλέψει με παραπάνω λεφτά, τζιαι άμα τζιαι έφυεν τζίνη που την Αρμενία, ήρτεν πίσω της τζιαι τούτος. Πιστεύκω ότι οι λίρες ήταν το τελευταίο πράμα, μάλλον εν για τζίνη τζιαι για το μωρό του που εξενιτεύτηκε.

Εν καλό πλάσμα όμως τζιαι δουλευταράς, δηλαδή το ψωμί του έβκαλλε το με την αξία του. Απλά άρεσκει του να πίννει ένα ποτηρούι παραπάνω.

Τον τελευταίο τζιαιρό ήταν χασιμίος.

Επέρασα έξω που το δωμάτιο του πριν θκύο εφτομάες τζιαι εβρωμούσε λέσιη. Η πόρτα ήταν κράνοιχτη. Τζίνος κουβαρωμένος μες το κρεβάτι του, ντυμένος με κάτι ρούχα ξημαρισμένα τζιαι κατουρημένα. Το δωμάτιο του σταύλος, χαμέ ποτσίγαρα τζιαι μαυρίλες, ρούχα πεταμένα σε ούλλες τες γωνίες τζιαι διάφορα άδεια μπουκκάλια απο κρασί αραδιασμένα στο πάτωμα.

Continue reading →

Σίγουρα θα επροσέξετε ότι στην οδό Διαγόρου στη Λευκωσία (το δρόμο δεξιά πριν το παλιό ΓΣΠ) κάμνουν έργα. Εν γίνεται να μεν το επροσέξετε, στην Κύπρο τα έργα διαρκούν όσο χρόνο χρειάζεται για να το προσέξουν ούλλοι τζιαι για να σπάσουν τα νεύρα ούλλων.

Όπως τζιαι να έσιει, η τακτική τζιαι η διάρκεια των δημοσίων έργων στην Κύπρο εν μια άλλη ιστορία. Τζείνο που με επροβλημάτισε, εκτός που τα καντζέλια μες την μέση του δρόμου για να κόφκουν την κίνηση, εν το ότι εκατακόψαν τα δέντρα μπροστά που τα γραφεία.

Εν μπορώ να είμαι σίουρος αν τα δέντρα τζείνα ήταν τζειαμέ πριν τα κτήρια, είμαι σίουρος όμως ότι εν τζειαμέ πάρα πολλά χρόνια. Εγώ προσωπικά εν θυμούμαι τη Διαγόρου χωρίς τζείνα τα δέντρα.

Continue reading →

Ένιωθα την μοτόρα τις τελευταίες μέρες ότι κάτι είσιεν. Σάννα τζιαι ελάλεν μου «Κατέβα τσίακκαρε με επειδή εν νιώθω καλά». Τελικά εχτές το μεσημέρι επρόσεξα ότι εχάθηκε μια βίδα που το πίσω ψαλίδι τζιαι ο τροχός ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. Αν ήταν εργοστάσιο η μοτόρα μου, είσιεν να αφτέννουν ούλλες οι λαμπούες των συναγερμών τζιαι να βουρούν οι υπαλλήλοι πανικόβλητοι να γλιτώσουν.

Όπως τζιαι να έσιει, ο μηχανικός εξεκαθάρισε μου ότι έππεσε πολλή δουλεία μετά τις γιορτές οπόταν που εβδομάδας εννα μπορέσει να με βοηθήσει. Αντιλήφθηκα, τότε ότι για μια εβδομάδα πρέπει να έβρω εναλλακτική λύση για να πηαίννω δουλεία.

Continue reading →

Πριν δύο χρόνια περίπου, επήρε με ένας φίλος να φάμε γύρο σε ένα καινούργιο γυράδικο που είσιεν ανοίξει στην περιοχή δεξιά απο τον κυκλικό κόμβο του «Όχι» στην Λευκωσία. Είσιεν μου κάμει εντύπωση το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κατάστημα, εν είσιεν μενού στα Ελληνικά, ήταν είτε Συριακά, είτε κάτι μισοφαγωμένα Εγγλέζικα.

Ο γύρατζης επίσης, εν ήξερε τζιαι πολλά Ελληνικά οπόταν έπρεπε να του δείχνουμε με το σίερι στο περίπου τί εθέλαμε. Τέλος, οι περισσότεροι θαμώνες του καταστήματος, ήταν ξένοι, προφανώς Σύριοι οι οποίοι ερίχναν μας κλεφτές ματίες του ύφους «Καλά τούτοι ύνταλως εβρεθήκαν δαμέ;». Για πρώτη φορά, τότε, ένιωσα ότι είμαι ξένος κάπου, τζιαι το απίστευτο ήταν το ότι, τούτο εσυνέβαινε στην ίδια μου την χώρα.

Continue reading →

Εθκίαβαζα σήμερα στον Πολίτη ένα άρθρο για τα σάντουιτς στα σχολεία. Έχουν σταφυλόκοκκο λαλούν, δηλαδή εν ξημαρισμένα, κάχλικα που λέμε. ΕΛΑ ΡΕ!!

Καλά, εντάξει εν τζιαι φταίν τα πλάσματα του Πολίτη, καλά εκάμαν τζιαι ετσιακκάραν το, τζιαι αποκαλύψαν το. Εν λλίο αργά όμως νομίζω, έσιη τόσα χρόνια που τα φαγία της καντίνας εν απαίσια τζιαι εν ασχολείτε κανένας. Φυσικά τωρά εν εκλογές, οπόταν εννα ακούσουμε πολλά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ πάντως.

Continue reading →