«Ως το τέλος του μήνα εννα έρτω τζιαι κανεί, Βασιλική μου. Εν μπορώ να μου κάμνει έτσι όποτε του καπνίσει». Έν ήταν η πρώτη φορά που εθώρεν η Βασιλική την Κυρία Ελένη, να νεκαλίεται τζιαι να της λαλεί ότι εν θα ξαναπατήσει.
Η Κυρία Ελένη, πάει 4 φορές την εβδομάδα τζιαι καθαρίζει τους. Ένα γραφείο, όι πολλά μεγάλο, μία ντουζίνα γραφεία τζιαι θκύο αποχωρητήρια.
Πριν να ανοίξει το οδόφραγμα της Λήδρας, ούλλοι ανησυχούσαν. Οι παραπάνω, εβασίζουνταν σε προειδοποιήσεις κάποιων πολιτικών, ότι αν ανοίξει η Λήδρας, εννα παττίσουν τα καταστήματα της Λήδρας της Ελληνοκυπριακής πλευράς.
Εφκένναν οι καταστηματάρχες τζιαι εφωνάζαν ότι εννα παέννει ο κόσμος ποτζί να ψουμνίζει επειδή εν ποιο φτηνά, ότι εννα κλείσουν, εννα πεινάσουν οι οικογένειες τους, εννα ππέσει η κίνηση. Εκάμαν το ότι, άμα αννοίξει η Λήδρας, εννα δημιουργηθεί ένα οικονομικό κραχ άνευ προηγουμένου στην Λευκωσία.
Σάββατο μεσημέρι. Κάθομαι με ένα φίλο σε ένα μικρό εστιατόριο στην Λήδρας τζιαι απολαμβάνουμε την μέρα τρώγοντας τζιαι συζητώντας.
Την προσοχή μου απέσπασε μια Κυρία μέσης ηλικίας. Ανεβασμένη πάνω σε τακούνι οκτάποντο (πουτζίνα που θέλεις γερανό του Νέμεση να σε φκάλει πάνω), κολλητό τζίν, μαλλί του κομμωτηρίου, γυαλί «μάσκα της θάλασσας» τζιαι βάψιμο αλά «τρίτο χέρι». Συνηθισμένο φαινόμενο θα μου πείτε.
Ο απόπατος μου έκαμνεν ένα πολλά παράξενο ήχο.
Περίπου όπως τον γέρο που του φκάλλουν τον αναπνευστήρα τζιαι προσπαθεί να ρουφήσει όσο παραπάνω οξυγόνο γίνεται για να μεν πεθάνει. Στην περίπτωση μου όμως, ο απόπατος μου έκαμνεν απόπειρες να ρουφήσει νερό που το ντεπόζιτο μου, το οποίο ήταν όφκιερο.
Μετά που εξεπέρασα το σοκ του ότι, τα απορρίμματα του οργανισμού μου θα εμινήσκαν μέσα στην λεκάνη, ώσπου να ξαναγεμώσει το ντεπόζιτο, αρκέψαν να περνούν που το νου μου τα υπόλοιπα προβλήματα που προέκυψαν μετά την απότομη ανακάλυψή μου.
Οι νύχτες τούτη την εποχή εν ότι καλύτερο για περιπάτους. Πιστευκώ ότι κάποιος στον ουρανό, λυπάται μας που εν βρέσιη, τζιαι έτσι διά μας τουτες τες υπέροχες, ανοιξίατικες νύχτες για να καθούμαστε στες βεράντες μας τζιαι να ρεμβάζουμε. Άσχετο ότι οι παραπάνω, αντι να ρεμβάζουν γυρίζουν την τηλεόραση να θωρεί έξω για να μεν χάσουν την «Μαρία την Άσχημη».
Όπως τζιαι να έσιη, αποφάσισα να πάω ενα περίπατο στην παλία Λευκωσία. Να περπατήσω την Λήδρας, να πίω ένα καφέ, να κάτσω σε ένα παγκάκι να κόψω λλίη κίνηση.
Περπάτα τζιαι να περπατήσεις, εκαταλήξαμε στο τέρμα της Λήδρας. Έξω που το μουσείο με τα κέρινα ομοιόματα, δίπλα που το μνημείο τζιαι τον τακκωμένο σκοπό, εκάτσαμε με την συνοδοιπόρο μου να απολαύσουμε το ανοιξίατικο αεράκι.