Στην ταβέρνα του Κωστάκη, κάθε Τετάρτη έσιει ζωντανή μουσική.
Η ζωντανή μουσική εν ο Κύριος Μάκης τζιαι το μπουζούκι του. Κανένας άλλος. Τζιαι όμως, κάθε Τετάρτη υπάρχουν σταθεροί θαμώνες της μικρής ταβέρνας, που παν αποκλειστικά για να τους απολαύσουν.
Ο Κύριος Μάκης, εν λλίο πριν τα εξήντα του.
Η πρωινή του δουλεία εν πελεκάνος. Εν που τους λλίους μες την Λευκωσία που ξέρουν να σκαλίζουν τζιαι να σμιλέυκουν τα ξύλα όπως τον παλίο τζιαιρό.
«Εφκίερωσε το ψυγείο. Πάλε εν επήα στον μπακάλη..», είπε.
Το χειρότερο που εμπορούσε να του συμβεί τζείνη την ώρα της μέρας. Μετά την δουλεία.
Η δουλεία του κουραστική τζιαι εκνευριστική. Παραπάνω ψυχολογικά παρά σωματικά. Ήταν βοηθός λογιστή σε ένα ελεγκτικό γραφείο τζιαι έτσι ήταν ούλλη μέρα σιυφτός πάνω που ένα πληκτρολόγιο τζιαι καθιστός πάνω σε μια πλαστική, αφρολέξ καρέκλα.
«Ο βαθμός ιεραρχίας μου στην εταιρεία εν λλίο ποιο πάνω που την καθαρίστρια τζιαι που το ψυγείο του νερού» ελάλεν αυτοσαρκαζόμενος πολλές φορές. Το τραγικό ήταν το γεγονός ότι, ο ίδιος ένιωθε ότι το αστείο του εν απείχε πολλά που την πραγματικότητα.
Δευτέρα νύχτα.
Επίεν στο γνωστό μπαράκι, να έβρει τους υπόλοιπους της παρέας τζιαι να πιει το καθιερωμένο ποτό της Δευτέρας.
Το συγκεκριμένο στέκι, ανακάλυψεν το ο Κώστας πριν περίπου δύο χρόνια τζιαι που τότε αφιερώσαν μια μέρα να βρέθουντε τζιαμέ να πίνουν το ποτό τους τζιαι να κάμνουν μια ανασκόπηση του Σαββατοκύριακου που επέρασε.
Ποττέ εν έρκουνταν ούλλοι όμως. Τις παραπάνω φορές ήταν μόνο δύο άτομα που την παρέα. Εσυχνάζαν τόσο συχνά όμως τζιαμέ, που ακόμα τζιαι ο μπάρμαν έγινε φίλος τους. Έτσι ούλλοι εξέραν ότι, τζιαι μόνοι τους να επιένναν, είσιεν να έχουν κάποιο να μοιραστούν ένα ποτό τζιαι να κόψουν μια κουβέντα.
Η ώρα οκτώ το πρωί, κάποιος εκτύπουσε την πόρτα.
Ο Αντρέας εσηκώθηκε, μισοτζοιμισμένος να ανοίξει. Στην πόρτα ήταν ο Βασίλης, παλιός , καλός του φίλος τζιαι συνάδελφος.
Δουλεία συνήθως επίανναν στις εννία τζιαι ο Βασίλης εν ήταν άνθρωπος που θα έχαννε έστω τζιαι ένα δευτερόλεπτο που τον ύπνο του, εκτός τζιαι αν υπήρχε σημαντικός λόγος.
Σάββατο νύχτα. Η βάρδια εν ετζύλαν να φύει.
Εφκήκεν έξω να κάμει ένα τσιγάρο. Όποτε άναφκε τσιγάρο, έρκετουν στο νού του ότι έπρεπε να το κόψει.
Ήταν ήδη 5 χρόνια γιατρός, έν εκόλλαν με την εικόνα του να καπνίζει, τζιαι την ίδια ώρα να διά συμβουλές σε καρδιακούς τζιαι καρκινοπαθείς.
Οι βάρδιες του Σαββάτου όμως, ήταν τόσο κουραστικές.