Ιστοριες της Νεας Ληδρας

So, so you think you can tell Heaven from Hell,
blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We’re just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

Continue reading →

Σήμερα έδωκα πάνω σε μία συνέντευξη που έδωκε ο Γίαννης Αγγελάκας στο μουσικό κανάλι MAD. Πολλά καλός όπως πάντα. Ποιό ώριμος τζιαι ποιό συνεσταλμένος που παλίες του συνεντεύξεις, το ίδιο αληθινός όμως τζιαι το ίδιο έξυπνος.

Εφτά κομμάτια που το Youtube, αξίζει να αφιερώσετε λλίη ώρα να τα δείτε.

Continue reading →

Είπα να γράψω τους 10 ποιο σημαντικούς Ελληνικούς δίσκους, κατά την γνώμη μου. Τωρά, για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, εν είμαι το Rolling Stone τζιαι ούτε άκουσα ούλλους τους δίσκους που εφκήκαν ποττέ για να εν η άποψη μου απόλυτη.

Απλά εν 10 δίσκοι που θεωρώ εγώ σημαντικούς για την εποχή που εφκήκαν τζιαι με βάση τα ακούσματα μου, πάντα.

Continue reading →

Ήθελα να μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις, να χει κάτι κι από μένα
Να μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα Continue reading →

Δεν σ’αγαπώ, σαν να είσουν τριαντάφυλλο ή ζαφείρι

η καρδία ενος γαρίφαλλου.

Σ’αγαπώ, όπως αξίζει σε κάποια πράγματα να αγαπηθούν,

μυστικά, ανάμεσα στην σκιά και στην ψυχή.

Σ’αγαπώ, σαν ένα φυτό που δεν ανθίζει ποτέ,

αλλά διατηρεί μέσα του, το φώς των κρυμμένων λουλουδίων.

Λόγω της αγάπης σου, ένα συγκεκριμένο άρωμα,

που αναδίεται βαθία μέσα απο τα σκοτάδια της γής, ζεί μέσα στο κορμί μου.

Σ’αγαπώ, χωρίς να ξέρω πώς, πότε και απο πού,

Σ’αγαπώ, ειλικρινά, χωρίς περιπλοκές και περιφάνια,

σ’αγαπώ, επειδή δεν ξέρω πως να αγαπώ διαφορετικά..

Όπου δεν υπάρχει “Εγώ”, ούτε “Εσύ”,

Τόσο κοντά, που το χέρι σου πάνω στο στήθος μου, είναι το δικό μου..

Τόσο κοντά, που όταν κλείνεις τα μάτια σου, αποκοιμάμαι..

Μια δική μου μετάφραση του ποιήματος του Πάμπλο Νερούδα