Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Όσα χρόνια τζιαι να περάσουν, πάντα εννα υπάρχει κάποιος ο οποίος εννα μιλά για το χάσμα των γενεών. Δηλαδή, τις διαφορές που έχει μια γενιά με την αμέσως επόμενη, π.χ. γονιός με παιδί. Τα τελευταία χρόνια, η συχνότητα τούτου του χάσματος γίνεται ούλλο τζιαι ποιό μικρή. Με λλία λόγια, μπορεί να δεις τον αρφό σου τον μιτσή (που τον περνάς πάνω κάτω 6-7 χρόνια) τζιαι να αναρωτηθείς εύλογα «Ήμουν τζιαι εγώ έτσι, στην ηλικία του;»

Continue reading →

Το ότι στην Κύπρο έχουμε μια παράξενη συνήθεια να ερμηνεύκουμε πράματα τζιαι καταστάσεις όπως μας συφφέρει, εκατάλαβα το, χρόνια πριν.

Κλασικό παράδειγμα, εν η θρησκεία.

Δηλαδή, στην Κύπρο ερμηνεύκουμε τες γραφές τζιαι γενικά τα θρησκευτικά θέματα με ένα πολλά ιδιαίτερο τζιαι πρωτοποριακό, μπορώ να πώ, τρόπο.

Κοντεύκουν τα Χριστούγεννα βλέπετε, τζιαι έσιη κανένα μήνα αλόπως που οι καλοί Χριστιανοί, αρκέυκουν να νηστεύκουν. Δηλαδή, κόφκουν τα κρέατα (λέγε με σούβλα), τα λάθκια, τα γαλακτοκομικά και άλλα πολλά.

Η ερμηνεία που διά η εκκλησία μας είναι ότι «Νηστεύουμε για να συνηθίσουμε στην εγκράτεια. Για να εξασκήσουμε τον εαυτό μας να συγκρατείται και να μην παρασύρεται στην αμαρτία, στις κακές πράξεις, στους πειρασμούς.».

Κρατούμε την λέξη εγκράτεια.

Η λέξη εγκράτεια και η λέξη Κυπραίος είναι έννοιες αντίθετες και δεν πρόκειται ποτέ να χρησιμοποιηθούν στην ίδια πρόταση, εκτός και αν στην εν λόγω πρόταση, η μία λέξη αναιρεί την άλλη. Όπως για παράδειγμα στην πρόταση.

«Τώρα ρε να μεν σου κάμει εγκράτεια ο Κυπραίος!»

Εγώ πάντως, έζησα την σκηνή που, ο Κυπραίος που νηστεύκει πίαννει την πιτσαρία της γειτονίας του τζιαι λαλεί του πίτσατζη:

«Έλα ρε κουμπάρε. Να μου κάμεις θκίο extra large, νηστίσιμες, special τζιαι τρείς μερίδες πουτούντα σπρίρολλς (spring rolls για τους υπόλοιπους), νηστίσιμα. Για τελίβερί».

Πίτσα νηστίσιμη, τυρί νηστίσιμο, χάμπουργκερ νηστίσιμο, σε λλίο τζιαιρό εννα έσιη σούβλα τζιαι σιεφταλίες νηστίσιμα.

Κάτσε ρε κουμπάρε, ήντα νηστεύκεις στο τέλος της ημέρας.

Δηλαδή, που εννα έρτει η ώρα που εννα μετρά ο Άγιος Πέτρος ποιός ενήστεψε τζιαι ποιός όχι, εσύ νομίζεις εννα μπείς μες την λίστα με τους νηστεύομενους;

Άμαν ετσαρούκλησες θκίο πίτσες τζιαι μιαν τουζίνα πουτούντα σπρίρολλς (springrolls για τους υπόλοιπους), ήντα νηστεία έκαμες;

Στο κάτω, κάτω ο θεός εν τζιαι χημική ανάλυση που κάμνει στες νηστείες.

Σκεφτείτε τον τζιαιρό που οι πρώτοι Χριστιανοί εκάμαν τες νηστείες, να ίσιεν τούτα ούλλα τα νηστίσιμα version, των πραμάτων που απαγορεύαν.

Εννα έπρεπε να ανοίξουν χημείο για να μπορέσουν να φκάλουν λίστες με προιόντα που εν θα έπρεπε να τρώμε.

Τζιαι σοβαρά τωρά, έσιη κανένα που πιστεύκει ότι με το να τρώει ότι έτρωεν τζιαι πρίν που τες νηστείες, αλλα σε νηστίσιμο version, κάμνει καλό του εαυτού του;

Ούτε καν κιλά εν τζιαι χάννεις. Πάλε εν που το χαρμπουρκεράδικο τζιαι που την πιτσαρία που τρώεις. Εν παραγγελία που άλλαξες, όχι τρόπο ζωής!

Αφού εν ούλλα προιόν της σύγχρονης υπερκαταναλωτικής ζωής μας. Είτε νηστεύκεις είτε όχι, την νύχτα πάλε εννα ππέσεις με πρισμένη την σκεμπέ σου που το φαί.

Πάλε, τζίνα ούλλα τα E (ξέρετε τζίνα ούλλα τα Ε200, Ε345 κλπ που γράφουν πίσω που τα κουτία των προιόντων), στον ίδιο τόπο εννα παν τζιαι την ίδια δουλεία εννα κάμουν.

Ούλλα τα χημικά, εν νηστίσιμα δηλαδή, με την λογική που τρώμε στην Κύπρο.

Εφήυραμε τρόπο δηλαδή να περιπέζουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στην θρησκεία, με το να καταναλώνουμε τα χημικά τζιαι τα μεταλλαγμένα που πουλούν τα φαστφουντάδικα.

Που την άλλη, ποιός το είπε ότι νηστεία εν μόνο το φαί;

Αφου πρέπει να νηστεύκει τζιαι η ψυσίη μας μαζί με το σώμα μας.

Πε μου τωρά, ότι οι Κυπραίοι αμα νηστεύκουν, εν κουτσομπολεύκουν την γειτόνισσα τζιαι τον γείτονα τους, με τον καφέ τους το πρωί.

Ή εν ξιτιμάζουν μες το αυτοκίνητο σαν πιαίνουν δουλεία, επειδή έσιη κίνηση.

Υπάρχουν κάποια πράματα μες την κουλτούρα μας σαν Κυπραίοι, που δεν μπορεί να μας τα κόψει καμία νηστεία.

Με λλία λόγια, άμα η ψυσίη μας τζιαι το πνεύμα μας εν νηστεύκει, ποίος ο λόγος να νηστέψει το σώμα μας.

Τζίνο που λαλώ εν ότι, αφου νηστεύκουμε που νηστεύκουμε, να το κάμνουμε σωστά ή να μεν το κάμνουμε καθόλου.

Εγώ ασπούμε τρώω τζιαι τες σούβλες μου, τζιαι τα χαλλούμια μου και τα παρελκόμενα τους, τζιαι αμα με ρωτούν απλά απαντώ ότι ,εν νηστεύκω ρε κουμπάρε. Νιώθω τζιαι καλύτερα με τον εαυτό μου αλλα τζιαι με την κοιλία μου.

Αφήστε τζιαι το άλλο.

Σε λλία χρόνια όπως μας θωρώ εννα νηστεύκουμε, με το ζόρι, με την πορεία που έπιασε η οικονομία μας.

Καλύτερα να φάμε να σπάσουμε τωρά που τα έχουμε ομπρός μας, τζιαι έχουμε τζιαιρό ομπρός μας να νηστέψουμε.

Πιστέψετε με.

Γύρτε αλλο μία ζιβανία, τζιαι καλά Χριστούγεννα να φτάσουμε.

Είμαι περίεργος που λέτε να δω ποιος θα νικήσει τις Αρχιεπισκοπικές εκλογές. Όχι τίποτε άλλο, απλά δεν έχω δει ποτέ παπάδες να πανηγυρίζουν και είμαι περίεργος. Ποδοσφαιριστές, πολιτικούς και απεργούς έχω δει (τους τελευταίους πιο σπάνια), παπάδες όμως δεν έτυχε.

Αν λάβουμε υπόψιν πάντως την προ εκλογών κατάσταση που επικρατεί, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από τις εκστρατείες που διοργανώνουν τα κόμματα πριν τις προεδρικές εκλογές. Ομιλίες, υποσχέσεις, γαλιφιές, παγίδες και αναπάντεχα σκάνδαλα των αντιπάλων και άλλα τέτοια.

Γιατί λοιπόν να διαφέρουν οι πανηγυρισμοί των νικητών στις αρχιεπισκοπικές;

Μάλλον θα μαζευτούν στην πλατεία Ελευθερίας όλοι μαζί, οι παπάδες νικητές να φωνάζουν και να λένε μεγάλα λόγια (που σίγουρα θα ξεχάσουν την άλλη μέρα) και από κάτω τους οι οπαδοί τους να τους επευφημούν και να φωνάζουν συνθήματα. Ίσως αντί για φωτοβολίδες να κρατάνε λαμπάδες όμως, τι να σας πω.

Έχω βαρεθεί που λέτε, να ανοίγω την τηλεόραση (η οποία έχει δύο κανάλια όπως είπε ένας φίλος, το ON και το OFF) και να βλέπω τους παπάδες να κηρύττουν για την ηθική, τις αξίες, το έθνος (ε, ρε αυτό το έθνος, σαν Joker σε παρτίδα Κουμκάν έχει γίνει) και άλλα τέτοια παρόμοια.

Τροφή για τα θηρία με λίγα λόγια.

Για τους γέρους, που φοβούνται ότι αν δεν υποστηρίξουν ένα παπά, θα πάνε στην κόλαση, για τους ευκαιριάκηδες (καινούργιο επάγγελμα, βέρο Κυπριακό) που πάνε στις εκδηλώσεις τους για να φάνε «μούχτιν» και για τους θρήσκους που έχουν ξεχαστεί στον προηγούμενο αιώνα και ακόμα πιστεύουν ότι οι παπάδες είναι η φωνή του θεού στην γή.

Πως μπορώ να πιστέψω και να εμπιστευτώ, ένα παπά που κάνει προεκλογική εκστρατεία.

Μόνο και μόνο που το λέω, «σηκώνονται οι τρίσιες της κκελλές μου» όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Καλά είμαστε σοβαροί;

Πρώτα, πρώτα οι εκλογές και οι θρησκεία είναι δύο έννοιες, που δεν συμβαδίζουν. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Οι εκλογές είναι μια διαδικασία στην οποία οι υποψήφιοι, με κάθε τρόπο και μέσο, αληθινό και μη, προσπαθούν να θίξουν τους αντιπάλους τους και να προβάλουν τον εαυτό τους.

Αφού ο ακρογωνιαίος λίθος της εκκλησίας, είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, η αλήθεια και η συναδελφοσύνη, εξηγήστε μου κάποιος, πως μπορούμε να κάνουμε εκλογές θρησκείας;

Θέλουν να πείσουν τον κόσμο, ότι θα ψηφίσει εκείνο που σέβεται και που τηρεί καλύτερα τους νόμους και τις αρχές της θρησκείας και θα μπορέσει να τα κρατήσει ζωντανά και να μεταδώσει πιο έντονα στον λαό;

Αφού οι ίδιοι, αλληλοβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται. Αυτή είναι θρησκευτική συμπεριφορά;

Η απάντηση είναι αυτονόητη, νομίζω.

Γιατί κάνουν εκλογές;

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που κάνουν όλοι, για τα λεφτά και την δόξα. Αλλά περισσότερο για τα λεφτά.

Σκεφτείτε μόνο ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα έχει σχεδόν απόλυτο έλεγχο της περιουσίας της εκκλησίας της Κύπρου. Της ποιό κερδοφόρας και αφορολόγητης επιχείρησης του νησιού.

Γιατί νομίζετε ότι μόλις κτύπησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, έπεσαν σαν κοράκια να τον βγάλουν ανίκανο να διοικήσει;

Γιατί νομίζετε ότι σείουν γή και ουρανό τόσα χρόνια και πήγαν σε όλες τις συνόδους που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινος νους;

Επειδή τους νοιάζει ο απλός κόσμος και η θρησκευτική κοινότητα της Κύπρου;

Εγώ προσωπικά, πριν κτυπήσει ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, δεν έβλεπα κανένα παπά στην τηλεόραση.

Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί.

Καλά κάτι μας είχαν διδάξει στην Τρίτη δημοτικού, αλλά μέχρι εκεί. Ως την ημέρα που κτύπησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ξαφνικά, τσούπ ξεπηδούσαν σαν τους καραόλους μετά την βροχή.

Στο κάτω κάτω, τι έχει να κερδίσει ο απλός ο κοσμάκης, από τις αρχιεπισκοπικές;

Πως με επηρεάζουν εμένα ρε φίλε!!

Θα μου πληρώσουν τα χρέη μου; Τις σπουδές μου; Θα μου φτιάξουν το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι; Θα κτίσουν σχολεία, πανεπιστήμια, πάρκα για τα παιδία μου;

Εγώ τόσα χρόνια μόνο εκκλησίες βλέπω να κτίζουν και έχουν και την αναίδεια να γυρίζουν τα σπίτια και να ζητάν χορηγία και βοήθεια.

Πέστε μας, πόσα στοίχισε η εκκλησία της Αγίας Σοφίας στον Στρόβολο;;

Πείτε μας, πόσες οικογένειες της περιοχής θα τρέφονταν και για πόσα χρόνια, μόνο από την αξία του οικοπέδου;

Γιατί δεν κτίσατε ένα κτήριο αθλοπαιδιών να πηγαίνουν τα παιδία να παίζουν μπάσκετ και ποδόσφαιρο παρά να μένουν σπίτι και να παίζουν Playstation και να βλέπουν DVD;

Αν η εκκλησία ξόδευε τα μισά από όσα ξοδεύει στα κτίρια της, για να βοηθά τον απλό κόσμο, δεν θα ήμασταν στην κατάσταση που είμαστε τώρα σαν κοινωνία.

Και στο κάτω, κάτω της γραφής, εγώ δεν δίδαξα ποτέ μου «Μην θησαυρίζεται στην γή» και «Κτίζετε παλάτια στον παράδεισο και όχι στην γή»!!

Άμα οι εκκλησίες είναι ολόχρυσες και ολομάρμαρες, πως προσπαθείτε να πείσετε τον κόσμο να είναι λυτός και ταπεινός.

Και όχι δεν αντιπροσωπεύουν το μεγαλείο του Χριστού. Ο Χριστός, έπινε κρασί σε ξύλινο ποτήρι αυτό μας λέγατε στο σχολείο.

Λοιπόν, καταλαβαίνουμε επομένως τους λόγους γιατί θέλουν όλοι να γίνουν Αρχιεπίσκοποι.

Αν πράγματι είχαν αγνές προθέσεις θα έκαναν εκλογές μόνοι τους και δεν θα ενοχλούσαν κανένα. Όπως κάνουν όλες οι υπόλοιπες θρησκείες στον κόσμο.

Τουλάχιστον οι καθολικοί, από ότι θυμάμαι, τίμησαν τον Πάπα τους μέχρι και την τελευταία του πνοή. Ακολούθως μόνοι τους αποφάσισαν και εξέλεξαν καινούργιο. Δεν ήξερε κανένας πώς και γιατί.

Ας επιλέξουν μόνοι τους τον αρχηγό τους, τον διαχειριστή της περιουσίας τους. Εμάς γιατί μας ενοχλούν;

Αφού εμείς «εν ρίζουμε» ρε παιδία!

Ο λόγος είναι απλός.

Δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε ο ένας στον άλλο. Από μόνοι τους καταλαβαίνουν ότι είναι τόσο διεφθαρμένοι εσωτερικά σαν σύστημα και ξέρουν ότι η διαδικασία σίγουρα θα «χάνει λάδια» από πριν.

Οπόταν, αποφάσισαν να βάλουν τον απλό κόσμο, τον οποίο μπορούν να εκφοβίσουν, να επηρεάσουν και να εξαγοράσουν πολλές φορές, να αποφασίσει ποιος θα είναι ο άρχων της εκκλησίας.

Για αυτό σας λέω, οι Αρχιεπισκοπικές εκλογές δεν έχουν καμία διαφορά από οποιεσδήποτε άλλες εκλογές είδαμε μέχρι τώρα.

Μόνο που όταν κάνουν εκλογές οι πολιτικοί, ξέρουμε από πριν ότι θα πατήσουν επί πτωμάτων για να πετύχουν τον στόχο τους.

Οι εκπρόσωποι της ειλικρίνειας, της ηθικής και της αδελφοσύνης, τι δικαιολογία έχουν;

Ποιος να ήτανε αυτός που έλεγε για τους άσπρους όμορφους τάφους που μέσα έχουν κόκαλα και βρομιές, πως τον λέγανε να δεις, εδώ το ‘χω….

Όπως και να έχει, η ταπεινή μου συμβουλή είναι την ημέρα εκείνη να πάτε να δείτε το Rally Κύπρος. Από τα ποιό αργά και τα ποιό δύσκολα Rally που υπάρχουν στον κόσμο.

Στο τέλος της ημέρας, από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί;

Αναδημοσιεύω 2 άρθρα που μου στάληκαν σήμερα μέσω email απο κάποια φίλη.

Πορνόγερος (απο τους χιλίαδες που κυκλοφορούν ανάμεσα μας), ετών 62, απο ημι-ορεινό χωρίο της Λευκωσίας , αποφάσισε ότι επειδή η σερβιτόρα στο μαγαζί του αδερφού του ήταν Ρουμάνα, μπορούσε να την βιάζει και να την δέρνει κατα βούληση.

Όταν η κοπέλα τελικά κατάφερε να ζητήσει βοήθεια, οι αστυνομία της Κύπρου την ανάγκασε να μαζέψει τα πράγματα της και να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα της.

Ο πορνόγερος κυκλοφορεί ελεύθερος και διαθέσιμος να ριχτεί και σε άλλες αλλοδαπές, ανύμπορες γυναίκες που δεν ξέρουν την γλώσσα και δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια.

Η κοπέλα έφυγε απο τα παρακυβερνητικά καθεστώτα των χωρών του πρώην ανατολικού μπλόκ για να έρθει στην Ευρώπη αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Που να ήξερε…

Διαβάστε τα άρθρα:

H εργοδότηση αλλοδαπών γυναικών στην Κύπρο ή

Η σύγχρονη δουλεία στην Κύπρο με τις ευλογίες της αστυνομίας

Στις 22 Αυγούστου μια παρέα που πήγε για φαγητό σε γνωστή πολυσύχναστη οικογενειακή ταβέρνα ημιορεινού χωριού της Λευκωσίας βρέθηκε αντιμέτωπη με μια περίπτωση απίστευτης κακοποίησης. Τους προσέγγισε δειλά η βοηθός μάγειρα της ταβέρνας, ετών 52 από τη Ρουμανία, τους έδειξε τα γεμάτα μώλωπες χέρια και πόδια της και τους ζήτησε βοήθεια. Παρόλο που δεν μιλούσε ούτε Αγγλικά ούτε Ελληνικά, τους επαναλάμβανε με απόγνωση τη λέξη «σεξ» και αγκάλιαζε με την παλάμη της το λαιμό της, δείχνοντας τους παραστατικά την απειλή πνιγμού που προφανώς υπέστη. Η παρέα επικοινώνησε αμέσως με μη-κυβερνητική οργάνωση η οποία και κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία Λακατάμιας. Η αστυνομία μετέβηκε στην ταβέρνα και μετέφερε την γυναίκα στο σταθμό, όπου με τη βοήθεια μεταφράστριας υπέβαλε καταγγελίες εναντίον του αδερφού του εργοδότη της για επανελειμμένους βιασμούς και ξυλοδαρμούς και εναντίον του εργοδότη της για τη μη καταβολή μισθών. Τους μώλωπες στο σώμα της γυναίκας είδε και η αστυνομία αλλά και κυβερνητική γιατρός που την εξέτασε και η οποία έκδωσε σχετικό πιστοποιητικό.

Η ίδια γυναίκα είχε προηγουμένως ζητήσει βοήθεια και από άλλους θαμώνες της ταβέρνας, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.

Η γυναίκα ακολούθως οδηγήθηκε από την μη-κυβερνητική οργάνωση στο καταφύγιο του Κέντρου Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας Μέσα στην Οικογένεια, για προσωρινή φιλοξενία μέχρι να βρει νέο εργοδότη. Μέσα σε 3 μέρες παραμονής της εκεί, δέχθηκε τουλάχιστον 3 επισκέψεις από την αστυνομία, η οποία της ζητούσε να μεταβεί εκ νέου στον αστυνομικό σταθμό για «συμπληρωματικές καταθέσεις», η οποίες διαρκούσαν πέραν των 5 ωρών η κάθε μία χωρίς να της επιτραπεί πρόσβαση σε δικηγόρο ή σε μη-κυβερνητική οργάνωση. Η αστυνομία γνώριζε ότι η γυναίκα είχε διορίσει δικηγόρο, η οποία θα αναλάμβανε την υπόθεση από τη Δευτέρα 28/8/06, προτίμησε όμως να διεξάγει τις ανακρίσεις της πριν να εμφανιστεί η δικηγόρος στο προσκήνιο. Κατά τη διάρκεια των καταθέσεων η αστυνομία άσκησε πίεση στη γυναίκα να αποσύρει την καταγγελία της. Κατά την τελευταία της υποχρεωτική μετάβαση στον αστυνομικό σταθμό στις 25/8/06, η αστυνομία της δήλωσε ότι επειδή ο βιασμός επισύρει την ποινή των ισοβίων, εξυπακούεται ότι ο κατηγορούμενος θα κάνει ότι μπορεί για να αποφύγει την καταδίκη του και ως εκ τούτου κινδυνεύει η ζωή της. Η κοπέλα απέσυρε αμέσως την καταγγελία και το ίδιο απόγευμα μάζεψε τα πράγματα της και μετέβηκε στο αεροδρόμιο, όπου και πήρε το πρώτο αεροπλάνο για τη Ρουμανία. Πολύ βιαστικά, είπε τηλεφωνικώς σε μεταφράστρια που της τηλεφώνησε ότι γυρίζει στην πατρίδα της γιατί φοβάται για τη ζωή της.

Σε διάστημα 45 λεπτών από τη στιγμή που η παραπονούμενη απέσυρε την κατηγορία, ο κατηγορούμενος κυκλοφορούσε ελεύθερος. Η αστυνομία δεν προχώρησε στην εξέταση υπόθεσης εναντίον του ούτε καν για το ζήτημα του ξυλοδαρμού, που πιστοποιήθηκε από την γιατρό. Επίσης, κανένα μέτρο δεν λήφθηκε εναντίον του ταβερνιάρη, που εργοδοτούσε την κοπέλα χωρίς να εξασφαλίσει τις απαραίτητες άδειες και για την κατακράτηση των μισθών της. Μάλιστα, τόσο ζήλο επέδειξε η αστυνομία στο να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες, που μετέβη η ίδια στο χωριό και εισέπραξε από τον εργοδότη τους οφειλόμενους μισθούς, παραδίδοντας τους στην κοπέλα για να αποσυρθεί και η κατηγορία της κατακράτησης μισθών.

Πέραν από την παράνομη άσκηση πιέσεων στην παραπονούμενη και την παράλειψη της να κινηθεί εναντίον των δύο κατηγορουμένων, η αστυνομία έδωσε στον τύπο αστυνομικά δελτία που περιείχαν μια σειρά από ανακρίβειες, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για φιλήσυχο πολίτη που «μια Ρουμάνα» προσπάθησε να διαβάλει αλλά χάρις την επέμβαση της αστυνομίας η Ρουμάνα απέσυρε τις καταγγελίες και ο φιλήσυχος Κύπριος επέστρεψε στην οικογένεια του, πληροφορίες που ο τύπος άκριτα δημοσίευσε. Απαράδεχτη συμπεριφορά επέδειξε και το καταφύγιο που φιλοξενούσε τη γυναίκα, επιτρέποντας τις επανελειμμένες επισκέψεις της αστυνομίας σε αυτή, γεγονός ανήκουστο για τον διεθνώς ενδεδειγμένο τρόπο λειτουργίας καταφυγίων για θύματα βίας.

Όταν θα ξανάπατε σε μια γραφική ταβέρνα σε κάποιο χωριό της Κύπρου, ψάξτε για τους σύγχρονους σκλάβους που ζουν κρυμμένοι ανάμεσα μας. Μπορεί να μην καταφέρετε να βάλετε τους Κύπριους βιαστές στη φυλακή. Αλλά ίσως να μπορέσετε να περισώσετε ότι απέμεινε από τη ζωή και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων, που ήρθαν στην Κύπρο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, για να αντιμετωπίσουν την σκληρότητα της Κυπριακής κοινωνίας και την αυθαιρεσία της αστυνομίας.

ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ

ΑΠΑΝΕΜΙ

Κέντρο Πληροφόρησης και Στήριξης Γυναικών

Ανακοίνωση Τύπου 31/08/2006

Μεγάλες πιθανότητες να αθωωθούν από την ίδια την Αστυνομία φαίνεται πως διαθέτουν οι βιαστές στην Κύπρο όταν τα θύματά τους είναι εργαζόμενες αλλοδαπές. Κι αυτό γιατί λόγω των νοοτροπιών που επικρατούν στους εμπλεκόμενους κρατικούς μηχανισμούς, της ανεπαρκούς εκπαίδευσης και στελέχωσής τους, όπως και της έλλειψης συνεργασίας μεταξύ κυβερνητικών υπηρεσιών και μη κυβερνητικών οργανώσεων τα θύματα βίας, βιασμού, σωματεμπορίας ή και σεξουαλικής παρενόχλησης παραμένουν τελικά αβοήθητα και συνεπώς απρόθυμα να εμπλακούν σε ένα δικαστικό αγώνα. Έτσι, το φυσικό επακόλουθο της κατάστασης αυτής είναι η ενίσχυση του αισθήματος υπεροχής στους δράστες.

Στο λυπηρό αυτό συμπέρασμα οδηγεί η τροπή που έλαβε μια υπόθεση βιασμού που κατήγγειλε στις 22 Αυγούστου η Ζ.Ντ. μια 52χρονη γυναίκα από τη Ρουμανία. Ως αποτέλεσμα του χειρισμού της υπόθεσής της από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, η γυναίκα αυτή αναγκάστηκε τελικά όχι μόνο να αποσύρει τις κατηγορίες της, αλλά και τρομοκρατημένη να εγκαταλείψει εσπευσμένα την Κύπρο. Με τον τρόπο αυτό, ο συλληφθείς ύποπτος, Χ.Γ., ένας 62χρονος Ελληνοκύπριος αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να λογοδοτήσει τελικά ενώπιον της δικαιοσύνης, και έτσι «αθωώθηκε» με τον πιο πανηγυρικό τρόπο. Αν και η μη λογοδοσία του υπόπτου ενώπιον της δικαιοσύνης δεν τον καθιστά απαραίτητα ένοχο ή αθώο για την υπόθεση, οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν καθαυτές αποτυπώνουν μια κατάσταση που επικρατεί στις αρμόδιες υπηρεσίες, που έχει ως αποτέλεσμα την αυτόματη αθώωση υπόπτων και την ενοποίηση όπως και την εκ νέου θυματοποίηση των ίδιων των θυμάτων.

Η Ζ.Ντ. που εργαζόταν στην κουζίνα εστιατορίου σε χωριό της επαρχίας Λευκωσίας ζήτησε από θαμώνες του εστιατορίου στο οποίο εργαζόταν βοήθεια, επιδεικνύοντάς τους μώλωπες και εκδορές στο σώμα της. Ταυτόχρονα, υπέδειξε ότι είχε τύχει θύμα βιασμού και ότι κινδύνευε η ζωή της. Ακολούθως ειδοποιήθηκε η Αστυνομία από το Κέντρο Στήριξης Απανέμι που είχε εν τω μεταξύ ενημερωθεί σχετικώς από τους θαμώνες του εστιατορίου, με αποτέλεσμα τη σύλληψη του δράστη.

Ωστόσο, από τη στιγμή κατά την οποία ξεκίνησε η εμπλοκή της Αστυνομίας στην υπόθεση, η τροπή της άρχισε να λαμβάνει όλο και χειρότερη τροπή για το θύμα. Κι αυτό γιατί, η Ζ.Ντ. άρχισε να δέχεται πιέσεις όπως αποσύρει τις κατηγορίες της. Ταυτόχρονα όμως, μια σειρά από διαδικασίες που προβλέπονται από τη νομοθεσία και αποσκοπούν στο να διασφαλίσουν τα δικαιώματα του θύματος όπως και να αποκλειστεί η εκ νέου θυματοποίησή τους, παρέμειναν ανενεργές. Κι αυτό γιατί η Ζ.Ντ., στερήθηκε όχι μόνο του προβλεπομένου εκτάκτου κρατικού βοηθήματος ως θύμα βίας, αλλά και του δικαιώματός της να αποφασίσει για το δικηγόρο που θα εκπροσωπούσε την υπόθεσή της.

Υπό τις περιστάσεις, το Κέντρο Απανέμι θεωρεί ότι η Ζ.Ντ. πράγματι είναι πιο ασφαλής στη χώρα της παρά στην Κύπρο. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί η αξιολόγηση του τρόπου λειτουργίας θεσμικών οργάνων που χαρακτηρίζεται από έλλειψη θυματοκεντρικής προσέγγισης, την αναπαραγωγή στερεότυπων αντιλήψεων και συμπεριφορών που αθωώνουν ύποπτους για βιασμό εκ των προτέρων ακόμη πριν την έναρξη της εκδίκασης μιας υπόθεσης. Οι πρακτικές αυτές, δημιούργησαν στην προκειμένη περίπτωση την εντύπωση στα μέσα ενημέρωσης ότι η Ζ.Ντ. δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια 30χρονη σερβιτόρα σε μπυραρία, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ «πήγαινε γυρεύοντας» ή ακόμα ίσως και να προκάλεσε τον «ηλικιωμένο» και άρα σεξουαλικά μη ενεργό και ανυπεράσπιστο ύποπτο. Πληροφοριακά πάντως, το Κέντρο Απανέμι επιθυμεί να θέσει υπ’ όψιν της κοινής γνώμης την ύπαρξη και άλλων περιπτώσεων 30χρονων γυναικών ρουμανικής και άλλης καταγωγής που εργάστηκαν σε μπυραρίες και έτυχαν κακομεταχείρισης και σεξουαλικής παρενόχλησης. Συνεπώς, αυτό καταρρίπτει τον μύθο περί γυναικών από τη Ρουμανία(και άλλων αλλοδαπών!) που επιδίδονται πρόθυμα σε πορνεία, όπως άλλωστε ισχυρίστηκε δημόσια και ο τέως υπουργός δικαιοσύνης Δώρος Θεοδώρου.

Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί στο γεγονός ότι την υπόθεση χειρίστηκε εκ μέρους του κράτους εξ ολοκλήρου η Αστυνομία, ο θεσμικός ρόλος της οποίας περιορίζεται βάσει νομοθεσίας στη διεξαγωγή του ανακριτικού έργου και την παρουσίαση της υπόθεσης στο δικαστήριο, το μόνο δηλαδή αρμόδιο θεσμικό όργανο που δύναται να αποφασίσει για την αθωότητα ή ενοχή ενός υπόπτου.

Περαιτέρω, διαπιστώνεται ότι το Γραφείο Ευημερίας παρέλειψε να επιβλέψει την εφαρμογή των προβλεπομένων διατμηματικών διαδικασιών και να λειτουργήσει ως κηδεμόνας του θύματος. Επίσης, παρέλειψε να παράσχει στο θύμα βίας το προβλεπόμενο έκτακτο κρατικό βοήθημα, γεγονός που κατέστησε το θύμα ευάλωτο σε πιέσεις πανταχόθεν.

Σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς του Συνδέσμου για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι πέραν της παραχώρησης φιλοξενίας για μερικές μόνο μέρες, τίποτα άλλο δεν προσφέρει σε θύματα βίας. Αντίθετα, ο εν λόγω σύνδεσμος, διευκολύνει άκριτα θεσμικά όργανα κατά την κατάχρηση εξουσίας, παραγνωρίζοντας όχι μόνο το θεσμικό ρόλο που οφείλουν αυτά να διαδραματίσουν αλλά και τον θεσμικό ρόλο που έχει επωμιστεί ο ίδιος ο σύνδεσμος. Ταυτόχρονα, η ενημέρωση του θύματος γύρω από ένα ουσιώδες ζήτημα, αυτό της εξασφάλισης δωρεάν συνηγορίας και εκπροσώπησης διά δικηγόρου δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, λόγω της παράλειψης του Συνδέσμου για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια να μεριμνήσει για αυτή.

Τέλος, ο τρόπος με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης κάλυψαν την υπόθεση του βιασμού της Ζ.Ντ. παραπέμπει σε έλλειψη σοβαρότητας. Η τυφλή εμπιστοσύνη σε «πληροφορίες» με την οποία οι δημοσιογράφοι πίστωσαν τους πληροφοριοδότες τους, συνέβαλε στη διαστρεβλωμένη προβολή της υπόθεσης στα μέσα ενημέρωσης, η οποία με τη σειρά της επέτρεψε τον σχηματισμό λανθασμένων εντυπώσεων στην κοινή γνώμη γύρω από την υπόθεση. Με τον τρόπο αυτό, η απόσυρση των καταγγελιών του θύματος επενέργησε ανακουφιστικά στην κοινή γνώμη που είδε έναν «ηλικιωμένο» να κατηγορείται «άδικα» από μία «30χρονη Ρουμάνα» για βιασμό.

Ταυτόχρονα, ένας ύποπτος για βιασμό κυκλοφορεί ελεύθερα, χωρίς να δοθεί στη δικαιοσύνη η ευκαιρία να κρίνει για την αθωότητα ή την ενοχή του, γεγονός που ίσως να θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και σωματική ακεραιότητα άλλων γυναικών.

Αυτό όμως που παρέμεινε σε τελική ανάλυση εγκαταλειμμένο και απροστάτευτο ήταν το θύμα βίας που στερήθηκε των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του.

Σημείωση: τηλέφωνο επικοινωνίας για την υπόθεση 99401047 (Τζούλια Καλημέρη)

Σε γενικές γραμμές, πάντα ενδιαφερόμουν για την πορεία και την ποιότητα της παιδείας στην Κύπρο, σε όλα τα επίπεδα.

Ποιό συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, έχω αναλύσει αρκετά το θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης στην Κύπρο, καταλήγοντας σε ένα γενικό (αλλά βάσιμο) συμπέρασμα.

Για όλα φταίει το Πανεπιστήμιο Κύπρου και οι υποστηρικτές του. Έχω τελικά πειστεί ότι, το κατήφορο που κατρακυλάμε τα τελευταία χρόνια είναι το αποτέλεσμα μιας δικτατορικής νοοτροπίας και κομπλεξικής ιδιοτροπίας που ξεκινά από το Πανεπιστήμιο της Κύπρου και αυτούς που το διοικούν και το υποστηρίζουν.

Θεωρώ ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου, στερεί με τον χειρότερο τρόπο, από ένα τεράστιο ποσοστό του νεαρού πληθυσμού της Κύπρου, τις ευκαιρίες για αναγνωρισμένες σπουδές και τελικά τις ευκαιρίες για προσφορά στην οικονομία και την εξέλιξη της Κύπρου.

Κατ’ αρχάς να τονίσω το ότι έχω δουλέψει και στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα, στον τομέα της Πληροφορικής. Άσχετα με το τι λένε όλες οι σχολές στην Κύπρο, το μοναδικό πτυχίο που αναγνωρίζεται χωρίς συζήτηση από όλους (και ιδιαίτερα στους κρατικούς και ημικρατικούς οργανισμούς) είναι το πτυχίο του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ο βασικός λόγος, είναι το ότι κανείς δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το αν τα ιδιωτικά κολέγια της Κύπρου, είναι αναγνωρισμένα και αν η εκπαίδευση που προσφέρουν είναι Πανεπιστημιακού επιπέδου.

Ο κυβερνητικός μηχανισμός του ΚΥΣΑΤΣ, που σκοπό του έχει να αναλύει και να αναγνωρίζει ή όχι πτυχία φοιτητών σχολών εκτός του Πανεπιστημίου Κύπρου, αναγκάζει τους φοιτητές σε μια χρονοβόρα και πολύπλοκη διαδικασία. Στο τέλος της διαδικασίας αυτής, το πιο πιθανόν είναι, το ΚΥΣΑΤΣ να προτείνει στον φοιτητή να παρακολουθήσει κάποια επιπλέον μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Μαθήματα που το Πανεπιστήμιο Κύπρου προσφέρει όταν, όποτε και σε όποιον θέλει. Πού ήσουν; Πούποτε! Δηλαδή.

Σε δεύτερη μοίρα δε έρχονται οι ανώτερες τεχνολογικές σχολές (ΑΤΙ και ΑΞΙΚ) οι οποίες δεν αναγνωρίζονται καν ως σχολές ανώτατου επιπέδου. Ένας φοιτητής δηλαδή που τελειώνει με άριστα το ΑΤΙ ή το ΑΞΙΚ, πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές του σε κολέγιο για να μπορέσει να πάρει πτυχίο. Μετά πρέπει να υποστεί την προαναφερθείσα διαδικασία με το ΚΥΣΑΤΣ.

Μόνο από τα πιο πάνω, καταλαβαίνουμε ότι, όλοι σχεδόν οι φοιτητές εκτός Πανεπιστημίου Κύπρου, εξαρτώνται από το Πανεπιστήμιο Κύπρου για να αναγνωριστούν!!

Αν το δεις από μια σφαιρική άποψη, όλοι οι μελλοντικοί επαγγελματίες του νησιού, εξαρτώνται από μια ομάδα 5-10 ατόμων με απόψεις και νοοτροπίες του περασμένου αιώνα, που νομίζουν ότι με το να στερούν την εκπαίδευση και να επιβάλλουν μη ρεαλιστικά επίπεδα, καταφέρνουν να διατηρούν το επίπεδο της σχολής τους.

Είναι παράλογο, εώς και ηλίθιο, μια χώρα της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας της είναι ο τουρισμός, να μην αναγνωρίζει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ κρατικό εξειδικευμένο ίδρυμα εκπαίδευσης επαγγελματιών του κλάδου.

Το ίδιο παράλογο, είναι να μην αναγνωρίζονται πτυχία του ΑΤΙ. Ενός από τα ποιό υψηλού επιπέδου τεχνολογικά ινστιτούτα της Μέσης Ανατολής.

Το ΑΤΙ και το ΑΞΙΚ θα μπορούσαν να παράγουν ασταμάτητα τους στυλοβάτες της Κυπριακής οικονομίας του αύριο. Αντί αυτού όμως, από τα ιδρύματα αυτά, αποφοιτούν ανθρώποι που αναγκάζονται, ή να πληρώσουν για να έχουν κάποια πιθανότητα να αναγνωριστούν κάποτε, ή να γίνουν κακοπληρωμένοι υπάλληλοι που δεν έχουν ευκαιρίες ανέλιξης λόγο της γνωστής δικαιολογίας του ότι «Δεν έχουν πτυχίο».

Καλά, δεν το βλέπει κανένας ότι η Κύπρος έχει γεμίσει αδιόριστους δασκάλους και καθηγητές;

Όλοι οι Κύπριοι νέοι αναγκάζονται να σπουδάζουν 3-4 επαγγέλματα (αυτά που θέλει το Πανεπιστήμιο), αφού είναι τα μόνα που θα τους εξασφαλίσουν (υποτίθεται) μια αξιοπρεπή εργασία στο μέλλον. Καταλήγουμε έτσι όλοι να γίνονται οικονομολόγοι, εκπαιδευτικοί και διοικητές επιχειρήσεων. Πόσους από αυτούς μπορεί να αφομοιώσει η αγορά της Κύπρου;

Οι νέοι δεν έχουν λόγο να ασχοληθούν ή να σπουδάσουν τεχνικά επαγγέλματα ή μοντέρνα, μελλοντικά επαγγέλματα. Οι κλάδοι του Πανεπιστημίου είναι περιορισμένοι. Οτιδήποτε σπουδάσει κάποιος, είτε σε κολέγιο είτε σε ανώτερη σχολή, το οποίο δεν προσφέρει το Πανεπιστήμιο Κύπρου, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να αναγνωριστεί.

Σκεφτείτε κάποιο φοιτητή που αποφοιτά από το κολέγιο Α, στον κλάδο του Computer Multimedia. Ξέρετε, ιστοσελίδες, σχεδιασμός, πολυμέσα και τα λοιπά. Το ΚΥΣΑΤΣ, δεν τον αναγνωρίζει εκτός και αν παρακολουθήσει κάποια μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το Πανεπιστήμιο Κύπρου δεν έχει τον κλάδο, άρα δεν του προσφέρει τα μαθήματα, (που και αν τα πρόσφερε θα ήταν πάλι εξαρτημένος από τις ορέξεις των υπευθύνων), άρα που ήσουν; Πούποτε! (ξανά).

Αν δηλαδή το Πανεπιστήμιο Κύπρου είχε μόνο ένα κλάδο, ας πούμε της Οδοντοτεχνικής, τότε όλοι οι αναγνωρισμένοι επαγγελματίες της Κύπρου θα ήταν οι Οδοντοτεχνίτες. Μόνο σ’ εμένα ακούγεται παράλογο αυτό;

Κλασική απορία που δημιουργείται τώρα είναι το, γιατί δεν προσπαθούν όλοι να πάρουν μια θέση στο Πανεπιστήμιο Κύπρου;

Γιατί κάποιος νέος να μην μπορεί να επιλέξει την σπουδή του; Μπορεί να θέλει να σπουδάσει κάτι άλλο εκτός από τις 4-5 επιλογές που του προσφέρει το Πανεπιστήμιο. Γιατί να τον αναγκάζουν οι εσωτερικοί μηχανισμοί του κράτους και συγκεκριμένα του Πανεπιστημίου, να αγωνιστεί να σπουδάσει και τελικά να γίνει κάτι που δεν θέλει;

Η πολιτική αυτή, αναγκάζει τους νέους να συναγωνίζονται για περιορισμένες θέσεις, σε λίγες ειδικότητες με υπερβολικό ανταγωνισμό για τις θέσεις. Χωρίς κανένα απολύτως λόγο.

Τώρα θα μου πείτε, ας πάνε κολέγιο. Το θέμα είναι όμως ότι δεν έχουν όλοι τα λεφτά να πάνε στο κολέγιο και ακόμα και αν τα έχουν τα λεφτά, γιατί να επενδύσουν σε μια εκπαίδευση την οποία αρνούνται πεισματικά οι υπεύθυνοι να αναγνωρίσουν;

Θα μου πείτε τώρα, υπάρχουν και τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και την Αγγλία. Ξανασημειώνω ότι δεν έχουν όλοι τα λεφτά να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Αλλά ακόμα και να τα έχω τα λεφτά, γιατί να πρέπει να αναγκαστώ να ξενιτευτώ 4 χρόνια για να πάρω πτυχίο;

Συνοψίζοντας, η πολιτική του Πανεπιστημίου, που καταλήγει να είναι η πολιτική του κυβερνητικού μηχανισμού, αναγκάζει κάποιον νέο να προσπαθήσει να περάσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου με υπερβολικό συναγωνισμό σε περιορισμένα επαγγέλματα, αν δεν τα καταφέρει, να προσπαθήσει να ξενιτευτεί φορτώνοντας το οικονομικό βάρος στην οικογένεια του και στο τέλος αν δεν μπορεί να επωμισθεί το οικονομικό βάρος να ενταχθεί σε κάποιο κολέγιο, καταλήγοντας στο να μην αναγνωρίζεται όσο καλός και αν είναι.

Κι όλα αυτά γιατί;

Η γνώμη μου είναι ότι, οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου λειτουργούν συμφεροντολογικά και τολμώ να πω δικτατορικά. Για τους ιδίους υπάρχουν πολλά συμφέροντα στο να είναι ένα και μοναδικό το Πανεπιστήμιο στην Κύπρο, με πρώτο και καλύτερο το ότι αυτοί θα έχουν τον πρώτο λόγο στις επιχορηγήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αποτέλεσμα αυτοί να παίρνουν την μερίδα του λέοντος. Επίσης, όταν δεν υπάρχει συναγωνισμός, δεν υπάρχει και μέτρο σύγκρισης, άρα ότι κάνουν φαίνεται καλό. Παίζει φυσικά ρόλο και το κύρος που σου δίνει, παραδείγματος χάριν να είσαι ο ένας και μοναδικός αξιοματούχος (παράδειγμα, δεν τους ξέρω προσωπικά τους αξιοματούχους) του μοναδικού Πανεπιστημίου μιας χώρας. Τέλος, τους συμφέρει να ελέγχουν και να προσαρμόζουν την παιδεία στα επίπεδα τους ούτως ώστε αυτοί φαίνονται πάντα οι καλύτεροι και οι πρωτοπόροι και να επισκιάζουν όλους τους άλλους. Με λίγα λόγια, έχουν το προτέρημα να παίζουν μόνοι τους σε άδειο γήπεδο αλλά και να ελέγχουν τις πόρτες ούτως ώστε να μην μπορεί να μπει κανένας άλλος μέσα. Αυτοί παπάες, αυτοί τατάες, στην λαϊκή διάλεκτο.

Στο κάτω, κάτω, με ποια δημοκρατική διαδικασία, μπορούν 5-10 άτομα να αποφασίζουν και να επηρεάζουν ολόκληρες γενιές ανθρώπων και όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα μιας χώρας;

Ποιος έχει αποφασίσει και που είναι γραμμένο το ότι όσοι είναι απόφοιτοι των κολεγίων δεν αξίζουν όσο οι απόφοιτοι του Πανεπιστημίου;

Τα επίπεδα των κολεγίων στην Κύπρο (χωρίς να θέλω να μιλήσω ονομαστικά) είναι πολύ ψηλά, σε σημείο που κάποια κολέγια είναι σκάλες ανώτερα σε πολλά θέματα από το Πανεπιστήμιο. Απλά αναρωτηθείτε, που σπουδάζουν οι περισσότεροι λογιστές, που υπάρχει ο μοναδικός τηλεοπτικός σταθμός που λειτουργεί από φοιτητές και ποιο ίδρυμα έχει διαλέξει η Sun (μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες πληροφορικής με ένα από τα ποιό πολύπλοκα συστήματα Unix, το Solaris, καθώς και η εταιρεία που εφηύρε την γλώσσα Java) για να εγκαταστήσει δικά της συστήματα. Πάντως όχι το Πανεπιστήμιο Κύπρου και ναι είναι τα 3 ποιό δημοφιλή κολέγια του νησιού.

Επίσης αναρωτηθείτε πόσοι επαγγελματίες, σπουδάζουν νυχτερινά και ταυτόχρονα δουλεύουν και προσφέρουν στην βιομηχανία. Πάντως οι περισσότεροι δεν σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο και σίγουρα καταλαβαίνουν και ξέρουν περισσότερα στον κλάδο τους από οποιονδήποτε φοιτητή (με την λογική του ότι εφαρμόζουν ότι σπουδάζουν).

Τα κολέγια στην Κύπρο μπορούν να γίνουν πανεπιστήμια, αυτό είναι δεδομένο και συμφέρει όλους μας.

Υπολογίστε μόνο ότι η κυβέρνηση πληρώνει 37,500,000 ΛΚ περίπου κάθε χρόνο στις επιχορηγήσεις των φοιτητών που σπουδάζουν στην Ελλάδα (25000 περίπου φοιτητές επί 1500 ΛΚ τον χρόνο).

Αυτά τα λεφτά φεύγουν χωρίς επιστροφή από την Κύπρο. Αν αυτοί οι φοιτητές ήταν στο νησί μας, αυτά τα λεφτά θα επενδύονταν στην οικονομία μας με το συμφέρον σε όλους μας και όχι σε μια άλλη χώρα. Απλά μαθηματικά είναι, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος λογιστής ή αναλυτής για να τα υπολογίσει και σκεφτείτε ότι δεν συμπεριέλαβα τα υπόλοιπα λεφτά που ξοδεύει κάποιος φοιτητής στην Ελλάδα.

Υπολογίστε επίσης τις επιχειρήσεις που θα τρέφονται από τα ιδιωτικά αυτά πανεπιστήμια. Τα συγκροτήματα διαμερισμάτων, τα μικρά καταστήματα και οι μικρές βιομηχανίες.

Σκεφτείτε τέλος, πόσοι περισσότεροι ξένοι φοιτητές θα έρχονται να επενδύουν τα λεφτά τους σε σπουδές στα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου. Κοινή λογική είναι, καλύτερα να έρχονται να ξοδεύουν εδώ παρά να φεύγουν να ξοδεύουν αλλού. Μας συμφέρει να κρατάμε τους νέους να σπουδάζουν κοντά μας παρά να τους διώχνουμε να σπουδάζουν έξω.

Γιατί να πρέπει να θυσιάζεται μια ολόκληρη χώρα για τις ιδιοτροπίες μιας ομάδας 5-10 διανοουμένων;

Επειδή ναι, η συμπεριφορά αυτή έχει αντίκτυπο όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στον απλό κόσμο της Κύπρου!

Πως μπορεί όμως το Πανεπιστήμιο να επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό τους Κυβερνητικούς οργανισμούς;

Πρώτα, πρώτα έχουν δημιουργήσει ένα γκέτο που μόνο αυτοί έχουν λόγο. Έχουν αυτοδιοριστεί σωτήρες της εκπαίδευσης και με την τεχνική του (συνηθισμένη στην Κύπρο) ο συγγενής του συγγενή, ο γνωστός του γνωστού και ο φίλος του φίλου επιβάλλονται παντού. Και όταν νιώθουν να απειλούνται, ξεσηκώνουν τους φοιτητές του Πανεπιστημίου και χύνονται στους δρόμους φωνάζοντας τραγικά συνθήματα και κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις του στιλ «Μας κλέβουν το ψωμί μας» και «Δεν θα επιτρέψουμε στους άχρηστους να αγοράζουν πτυχία». Κάποιος πρέπει να τους πει ότι άλλο το Πολυτεχνείο και άλλο αυτοί. Στο Πολυτεχνείο είχαν λόγο και επαναστατούσαν, αυτοί δεν έχουν.

Δεν είμαστε όλοι φοιτητές, αλλά ίσως να είναι αύριο τα παιδία μας και σίγουρα οι φοιτητές είναι οι μέλλοντες επαγγελματίες που θα στηρίξουν την οικονομία της χώρας μας.

Αν οι φοιτητές αυτοί δεν έχουν τις ευκαιρίες και την αναγνώριση που χρειάζονται, πως θα αποδώσουν και πώς θα καταλήξουν αξιοπρεπείς και εποικοδομητικοί επαγγελματίες;

Με το να υποστηρίζονται και να προωθούνται οι απόψεις του Πανεπιστημίου Κύπρου, εξαναγκάζουμε ολόκληρες γενιές ταλαντούχων και ικανών ανθρώπων, στην αφάνεια και την υποτίμηση.

Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να θίξω τους φοιτητές του Πανεπιστήμιου. Είναι και ικανοί και ταλαντούχοι και αξίζουν το καλύτερο. Εκείνο που θέλω να θίξω είναι το ότι, στην εκπαίδευση πρέπει να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες και όχι δικτατορικοί περιορισμοί.

Η εκπαίδευση ανήκει σε όλους μας, όλοι έχουμε το δικαίωμα να σπουδάσουμε και να αναγνωριστούμε ανάλογα με την αξία μας.

Όσο τα στερεότυπα και οι καρεκλοκένταυροι επηρεάζουν και καταπιέζουν την γενιά μας και τις γενιές που έρχονται, τόσο περισσότερο πρέπει να δυσανασχετούμε και να διαμαρτυρόμαστε για ίση μεταχείριση και ανάλογες ευκαιρίες.

Είμαι αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα αλλάξουν στο προσεχές μέλλον.

Ή και πάλι, κάτι θα βρουν να μας κοροϊδεύουν για να διατηρούν τις καρέκλες τους ψηλά και τους ανταγωνιστές στην αφάνεια.