11
Dec 08

Οι κυβερνητικοί

Η Κύπρος πρέπει να είναι μια που τες χώρες που ούλλος ο πλυθησμός της, δουλεύκει για να ταίζει τους υπαλλήλους της κυβέρνησης του.

Γιατί το λαλώ τούτο;

Απλά σκεφτείτε το έτσι.

Είμαστε μια χώρα με φέρι πείν, 300 χιλίαδες εργαζόμενους. Τζίνοι οι 300 χιλίαδες εργαζόμενοι, εν η οικονομική μηχανή της χώρας. Δηλαδή αν αύριο το πρωί, εξαφανίζουνταν ούλλοι που την Κύπρο, εννα εσταματούσαν αυτόματα οι εισαγωγές, οι εξαγωγές, οι παραγωγές τζιαι οι υπηρεσίες

Τζίνοι οι 300 χιλίαδες που δουλεύκουν, εν υπέυθηνοι για τους υπόλοιπους 500 χιλίαδες (ας πούμε) που εν δουλεύκουν. Εν υπεύθηνοι για τους άμεσα εξαρτομένους που τζίνους, δηλαδή το έταιρο τους ήμιση που εν δουλεύκει (είτε τζίνο εν άντρας ή εν γυναίκα), για τα κοπελλούθκια τους τζιαι για τους γονίους τους που εγεράσαν.

Continue reading →


03
Dec 08

Thou Shalt Always Kill


10
Nov 08

Γεια χαρά..

Εν έχουμε πολλά να πούμε πίον.

Η κούραση της μέρας, η κούραση της ζωής, η μονοτονία της καθημερινότητας. Ούλλα λλίο, πολλά επαίξαν ρόλο, εβοηθήσαν να απομακρηνθούμε ο ένας που τον άλλο.

Μέρα με την μέρα συμπεριφερούμαστε παραπάνω σαν δορυφόροι ο ένας στην ζωή του άλλου.
Ο ένας στην τροχία της ζωής του άλλου, να γυρίζει ασταμάτητα τζιαι αδιάφορα, επ’ αόριστον. Μάλλον ώσπου να λείψει η παταρία του μια μέρα.

Σκέφτουμε χρόνια να σου μιλήσω, να σου πώ ότι άρκεψα να σε ξεχάννω. Η γενέκα που αγάπησα στα κοσπέντε μου, εν μια απομακρισμένη ανάμνηση πλέον. Κάθε φορά όμως κάτι μπαίννει μες την μέση.

Continue reading →


10
Nov 08

Ο Γερος.

«Άτε να σηκωθώ να συνάξω το τραπέζι τζιαι να κάμω τζιαι καφέ. Κάτσε εσύ ρε Αντρούλλα, εννα τα κάμω εγώ πόψε. Έσιει τόσα χρόνια που τα κάμνεις εσύ κάθε μέρα.»

Εσηκώθηκε με δυσκολία που το τραπέζι τζιαι άρχισε να μαζέφκει τα πίατα.

«Ούτε που έντζισες πας το κολοκάσι σου. Μά ιντα που έπαθες τζιαι έν τρώεις πίον; Αθθυμάσε ρα, που επιένναμε τζιαι ετρώαμε στην ταβέρνα του Πασχάλη; Στο Βαρώσι; Είμαστον νέοι όμως τότε ρε Αντρούλλα. Τωρά, τζιαι να τα καταφέρναμε να πάμε τζιπάνω τζεί, με ίντα δόντια εννα μασίσουμε;»

Εγέλασε σαρκαστικά τζιαι δυνατά. Το γέλιο του εκατέληξε σε ένα αναστεναγμο που εσιγόσβηνε, ένα «Άχ» που μες τα τρία δευτερόλεπτα που υπήρξε, έχωννε πίσω του σκέψεις τζιαι νοσταλγίες ογδόντα χρόνων.

Continue reading →


03
Sep 08

Η θεωρία του Αντρέα

Δευτέρα νύχτα.

Επίεν στο γνωστό μπαράκι, να έβρει τους υπόλοιπους της παρέας τζιαι να πιει το καθιερωμένο ποτό της Δευτέρας.

Το συγκεκριμένο στέκι, ανακάλυψεν το ο Κώστας πριν περίπου δύο χρόνια τζιαι που τότε αφιερώσαν μια μέρα να βρέθουντε τζιαμέ να πίνουν το ποτό τους τζιαι να κάμνουν μια ανασκόπηση του Σαββατοκύριακου που επέρασε.

Ποττέ εν έρκουνταν ούλλοι όμως. Τις παραπάνω φορές ήταν μόνο δύο άτομα που την παρέα. Εσυχνάζαν τόσο συχνά όμως τζιαμέ, που ακόμα τζιαι ο μπάρμαν έγινε φίλος τους. Έτσι ούλλοι εξέραν ότι, τζιαι μόνοι τους να επιένναν, είσιεν να έχουν κάποιο να μοιραστούν ένα ποτό τζιαι να κόψουν μια κουβέντα.

Continue reading →