Άμα βρέσιει οι Κυπραίοι χαντακώννουνται.
Ειδικά μες το δρόμο, παθαίνουν όπως τους κάττους που τους εποτίσαν ουίσκι. Κλώννουν δίχως να νέψουν, νέφκουν δίχως να κλώννουν, βρέθουνται μες την αντίθετη λωρίδα μπλοκκάροντας τον δρόμο τζιαι διάφορα άλλα μαγικά, οδηγικά ακροβατικά. Αμα εν καλός ο τζιαιρός, εν τζιαι συμπεριφέρουνται τζιαι πολλά διαφορετικά, απλά άμα βρέσιει, σιορταρίσκουν οι εγκεφάλοι τους. Εν επειδή εν εσυνηθήσαν τα νερά ακόμα.
Νιώθω επίσης ότι άμα βρέξει, ούλλοι οι Κυπραίοι έχουμε κάπου να πάμε τζιαι πίαννουμε το αυτοκίνητο. Βασικά, την ίδια ώρα σε μέρες που ο τζιαιρός εν καλός, οι δρόμοι εν όφκιεροι. Μόλις ψιχαλλίσει λλίο γεμώνει αυτοκίνητα.
Σάννα τζιαι είμαστε καραόλοι τζιαι φκέννουμε να χορτάσουμε την δροσία.