«Εφκίερωσε το ψυγείο. Πάλε εν επήα στον μπακάλη..», είπε.
Το χειρότερο που εμπορούσε να του συμβεί τζείνη την ώρα της μέρας. Μετά την δουλεία.
Η δουλεία του κουραστική τζιαι εκνευριστική. Παραπάνω ψυχολογικά παρά σωματικά. Ήταν βοηθός λογιστή σε ένα ελεγκτικό γραφείο τζιαι έτσι ήταν ούλλη μέρα σιυφτός πάνω που ένα πληκτρολόγιο τζιαι καθιστός πάνω σε μια πλαστική, αφρολέξ καρέκλα.
«Ο βαθμός ιεραρχίας μου στην εταιρεία εν λλίο ποιο πάνω που την καθαρίστρια τζιαι που το ψυγείο του νερού» ελάλεν αυτοσαρκαζόμενος πολλές φορές. Το τραγικό ήταν το γεγονός ότι, ο ίδιος ένιωθε ότι το αστείο του εν απείχε πολλά που την πραγματικότητα.