Ανακοινώνω τζιαι εγώ με την σειρά μου το άνοιγμα ενος καινούργιου μπλόγκ που στόχο έχει την προώθηση και την συζήτηση της λύσης του προβλήματος της Κύπρου και την επανένωση του νησιού.
Μια συλλογική προσπάθεια απο πολλούς και γνωστούς μπλόγκερ.
Μπορείτε να δείτε το μπλόγκ στο http://www.epanenosi.com και http://www.epanenosi.org
Εν συνηθίζω να ασχολούμαι με συγκεκριμένα μπλόγκ εκτός τζιαι αν διαβάσω κάτι που να μου αρέσει τζιαι εννα το αναδημοσιεύσω ή εννα το σχολιάσω.
Νιώθω ότι με το να σαλαβατώ τζιαι να ασχολούμαι με τον οποιοδήποτε έσιει απόψεις με τες οποίες διαφωνώ πάρα πολλά, διώ του παραπάνω αξία, αναπαράγω τες απόψεις του τζιαι διώ του βήμα μέσα που το δικό μου βήμα, να εκφραστεί.
Πολλές που τες απόψεις σε διάφορα μπλογκ που διώ πάνω, είναι κατ’ εμένα ηλίθιες τζιαι στην καλύτερη περίπτωση εκτός πραγματικότητας. Δέχουμαι τες όπως τζιαι να έσιει, με την λογική του ότι η άποψη εν όπως την κωλότρυπα τζιαι ο καθένας έσιει μια που βρωμεί διαφορετικά. Επίσης τούτη εν τζιαι η ομορφιά του ίντερνετ. Ο καθένας μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει, όποτε θέλει, ελεύθερα.
Εν θα κάτσω να εξηγήσω αναλυτικά ποιός είμαι τζιαι τες απόψεις μου. Το μόνο που χρειάζεται να εν στο τραπέζι όσον αφορά εμένα, εν ότι είμαι άνθρωπος λογικός τζιαι εν μασώ ότι μου πετάσσουν ομπρός μου. Επίσης ότι εν φοούμαι για τες απόψεις μου, λαλώ τες τζιαι ούλλοι ξέρουν ποιος είμαι (όποιος εν ξέρει μπορεί να ψάξει τζιαι εύκολα να μάθει).
Το θέμα μου εν το εξής.
Έδωκα πάνω σε ένα άρθρο του Christofias-watch (το ρολόι του Χριστόφια) που μιλά για τους πέντε μπλόγκερ-πληγές της “Κυπριακής μπλογκόσφαιρας” (http://christofias-watch.blogspot.com/2009/12/blogger-blogging.html).
Τούτο εκνέυρισε με.
Ε, τζιαι κίτ ρε παίχτη μου που ήβρες τζιαι πέντε πληγές στην Κυπριακή μπλογκόσφαιρα!
Ποιαν Κυπριακή μπλογκόσφαιρα; Τι εν τούτη η μαλακία που λαλείτε τον τελευταίο τζιαιρό (όι μόνο εσείς αλλά πολλοί μπλόγκερ); Εν έσιει μπλογκόσφαιρα, πόσο μάλλον Κυπριακή μπλογκόσφαιρα. Το ίντερνετ εν ένα τεράστιο δίκτυο που έσιει μέσα ένα καταραμένο πράματα.
Οι Κυπραίοι εκαταφέραμε να το κόψουμε χωράφκια, να περιφράξουμε το δικό μας τζιαι να μαλλώνουμε τζίολας για ότι το αφορά.
Το άλλο που με εκνέυρισε, εν τούτο το απολογητικό ύφος προς τους “Έλληνες αδελφούς” μας.
Ποιου εν που απολογείσαι ρε παίχτη μου; Μιλάς για ελευθερία τζιαι απαλλαγή που ζυγούς τζιαι εσύ έσιεις το σύνδρομο του σκλάβου παραπάνω που ούλλους.
Άλλο πράμα, το “εμείς σαν επιτροπή”. Το σύνδρομο του προέδρου. Στην Κύπρο ούλλοι εν πρόεδροι κάπου. Υπάρχει επιτροπή που αυτοδιορίζεται υπεύθυνη, για ούλλα. Για τες τζίκλες, για τους λαούς, για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, για τους περιπτεράες που εμινήσκαν κοντά σε κάποια θεία (ή ανιψιά) αγωνιστή της ΕΟΚΑ, για τους φίλους του κοτσινομανίταρου.
Εκάμετε τζιαι για την αποκατάσταση της δημοκρατίας της Κύπρου, τάχα.
Γουστάρετε; Γουστάρετε! Γούστο σας τζιαι καππέλο σας, τζιαι στην τελική καλά κάμνετε τζιαι έσιετε απόψεις τζιαι εκφράζετε τες. Πολλοί εν έχουν καν άποψη, εν όπως τα κομπίουτερ που τους εφκάλαν τον δίσκο τζιαι κάμνουν μπούτ ως το POST (το αστείο εν μόνο για geeks).
Τι εν τούντο ύφος όμως, τάχα εμείς είμαστε οι ειδικοί τζιαι ήρταμε να ξεμπροστίασουμε τα καθάρματα. Γιατί κρίνετε ανθρώπους που λαλούν την άποψη τους ονομαστικά τζιαι ίσια, ενώ εσείς χώννεστε πίσω που την ανωνυμία;
Του Πίττα, εν η ζωή τουτζείνο που κάμνει! Έσιει αρτζίθκια τζιαι φκαίνει, γράφει, μιλά, λαλεί τζείνο που θέλει, τζείνο που ζιέι την οικογένεια του, όσα τζιαι αν του διούν. Εσού ποιός εν που είσαι ρε λεβέντη;
Να σε δώ να φκείς να πείς είμαι ο τάδε τζιαι πιστεύκω έτσι. Καυλίες, νομίζετε ότι αμα είσαι ανώνυμος αποποιήσε τζιαι της ευθήνης. Τζιαμέ που εν θα παν καλά τα πράματα, ττάκ, κλείνεις το account τζιαι μην τον είδατε.
Να μου πείς ποιός είσαι τζιαι να σου δώκω τζιαι το σίερι μου, όι επειδή συμφωνώ με τες απόψεις σου, αλλά επειδή θέλει κότσια να δακτυλοδείχνεις τζιαι να μεν φορείς κουκκούλλα.
Τζιαι για ποία καταπίεση μιλάς. Τον τζιαιρό που μας εχωρίσετε σε νενέκους τζιαι πατριώτες τζιαι εσυμπεριφέρεστουν μας σάννα τζιαι είμαστε οι τελευταίοι πολίτες, ήταν καλά έννε; Τον τζιαιρό που εν εμπορούσαμε να κλάσουμε χωρίς να το πάρετε ως κίνηση προδοσίας, ήταν ούλλα μέλι γάλα έννε;
Count your blessings φίλε μου, αν είσουν στην Κίνα, εν θα εμπορούσαμε να έχουμε τούτο τον διαδικτυακό διάλογο τωρά.
Επί της ουσίας του άρθρου σου αγαπητέ Ρίμαχε.
Η καθαρά προσωπική μου άποψη εν ότι, είσαι ενα μπλέ ΕΔΟΝοπουλο. Ούλλα όσα γράφεις, εν σάννα τζιαι ευκήκαν που το επικοινωνιακό γραφείο της νεολαίας του ΔΗΚΟ. Απόψεις που τες ακούαμε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο λύκειο. Απόψεις που τες θυμούνται ούλλοι στες επετείους.
Εθνικιστικές κορώνες τζιαι υπερβολές που φέρνουν δάκρυα στα μάτια ούλλων όσων έχουν ανάγκη να ζήσουν (έστω τζιαι μες το νου τους) τα «μεγαλεία» που έζησαν οι πρόγονοι μας.
Καμία προσπάθεια να δεις πάνω που τον τοίχο. Καμία προσπάθεια να σκεφτείς, να δεχτείς ότι κάτι εν πάει καλά σε τούτο τον τόπο, τζιαι ότι ο φταίχτης έννεν τζείνος που θέλει να αλλάξει τα πράματα, αλλα τζείνος που θέλει να τα διατηρεί τα ίδια, τόσα χρόνια.
Η Ελλάδα, η πατρίδα, η θρησκεία, το έθνος, η περηφάνια, ο τάδε αρχαίος, ο άλλος πεθαμένος. Εσύ εν εβαρέθηκες τόσα χρόνια ρε πελλέ; Να ασχολείσαι με τα άυλα τζιαι τα υποσχόμενα; Να κολλάς πάνω σε ιδέες επειδή φοάσε να ξεκολλήσεις; Συμπεριφέρεσαι όπως τον γέρο που κρεμμάζει αφίσες του Marley τζιαι νομίζει ότι μια μέρα εννα έρτει πίσω. Εν είσαι καλύτερος που τον Ομονοιάτη που φορεί φανέλλα του Τσε τζιαι κρούζει σημαίες της Ελλάδας στο γήπεδο.
Τούτα ούλλα τα μπλόγκ που χρωματίζουν την μπλογκόσφαιρα όπως λαλείς, ήντα κίνητρο διούν για προβληματισμό; Αφου ούλλα μιλούν για τα ίδια πράματα. Είτε τα φυλλάδια που διούν οι δασκαλούες στες εθνικές επετείους, πίαεις, είτε το μπλόγκ τους διαβάσεις, τα ίδια πράματα εννα δείς.
Ούτε οι ίδιοι εν ξέρουν σε τι αντιστέκουνται, τι προστατεύκουν. Την ένωση με την Ελλάδα;…..εν τζιαι εν ανάγκη να σου πω πόσο αστείο εν τούτο έννε;
Για ποιούς εννα πολεμήσουν; Για τον κωλομισθό τζιαι την τριτοκοσμικό, κοινωνικό υπόβαθρο της Κύπρου; Ο τόπος πρέπει να αλλάξει, εσείς θέλετε τον να μείνει ο ίδιος;
Εξηγάτε μας ρε παίχτη μου γαμώτο κέρατο μου πιον, τι θα κερδίσουμε αν γαντζωθούμε στο παρελθόν τζιαι αν συνεχίσουμε να πιππιλλούμε τες παπαρίες που μας λαλείτε. Δείξετε μας το μέλλον ρε!!! Εν καλές οι πανοπλίες, χώννουν την θέα όμως. Ο Λεωνίδας επέθανε, γκετ όβερ ιτ.
Πε μου τζιαι μια πολιτική τεκμηρίωση που έκαμες μες το άρθρο σου, τζιαι να σταθώ να μου φτήσεις.
Ο Δρουσίωτης ρε αγωνιστή, κάθε λέξη που λαλεί, έσιει τζιαι παραπομπή σε κείμενο, επιστολή, άτομο, πηγή. Εσένα πούντα; Τζιαμέ που σφίγγει ο κώλος μας, σύρνουμε ένα «Δεν ξέχνω» λουννούμαστε τζιαι του κλαμάτου τζιαι ετέλειωσε το παναύρη.
Να δεχτώ ότι τα βίντεο του Μιχαήλ εν προπαγάνδα τζιαι απομόνωσε λέξεις για να περάσει το μήνυμα του. Φέρμου στοιχεία, επιχειρήματα ότι τα πράματα έννεν όπως τα λαλεί. Δείξε μου τα βίντεο όπως πρέπει να τα δώ!
Προκαλώ σε ανοιχτά τζιαι φανερά μπροστά που την «Κυπριακή μπλογκόσφαιρα» τζιαι τους «αδελφούς μας από την Ελλάδα» να μου φέρεις στοιχεία ότι ο Τάσσος εν ήταν όπως τον παρουσίαζει μες τα βίντεο.
Ούτε οι ίδιοι εν ξέρουν τι είναι στο ΔΗΚΟ τζιαι την ΕΔΕΚ. Εγώ εν θα τους αποκαλέσω ακροδεξιά κόμματα. Εν απλά αχάπαροι που φοούνται ότι αν λυθεί το πρόβλημα, εν θα έχουν τρόπο να ρουφούν λίρες τζιαι κόσμο.
Όσον για τον συναθροιστή του Lexi, αφου εν σου κάμνει, ήντα τον έσιετε link μες την σελίδα σας; Γουστάρετε το traffic έννε;
Μακάρι να ίσιετε την μισή εμφυία τζιαι το μισο πατριωτισμό του Acera. Ο άνθρωπος εν ειρηνόφιλος τζιαι γράφει συναισθηματικά τζιαι όμορφα. Αν σας κομπλεξάρουν οι ερωτικές του περιγραφές, πρόβλημα σας. Ο έρωτας έννεν κακό πράμα.
Αν είμαστε ίσιοι με τους εαυτούς μας όσο ίσιος εν ο Aceras με τον δικό του, θα είμασταν ούλλοι πολλά καλύτεροι ανθρώποι. Ειδικά για τον Acera, εν είσαστε πλάσματα εσείς να εκφέρετε άποψη. Τουλάχιστον τζείνος εν έσιει πρόβλημα που εν Κυπραίος τζιαι αγαπα την καταγωγή τζιαι την γλώσσα του παραπάνω που πολλούς Κυπραίους, έστω τζιαι αν δεν μινήσκει στην Κύπρο.
Σοβαρολογείτε ρε; Ο άνθρωπος έρκεται που μια γενιά που εμεγάλωσε μες το μίσος τζιαι την διχόνοια. Τωρά έσιει την διαύγεια να μεγαλώνει την οικογένεια του τζιαι τα κοπελλούθκια του να τον ρωτούν, τι σημαίνει πόλεμος τζιαι γιατί να πρέπει να μαλλώνουν οι ανθρώποι. Επειδή εν τα εδίδαξε τι είναι!
Εμείς εμάθαμε να μισούμε, να θέλουμε να σκοτώσουμε τζιαι να εκδικηθούμε. Αν θεωρείτε ότι τούτα εν ιδανικά καλύτερα που τον έρωτα τζιαι την αγάπη, πάω πάσο.
Τέλος, πρέπει να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που έβαλε τες λέξεις πολιτική καρίερα τζιαι Λιλλήκας στην ίδια πρόταση. Ο Λιλλήκας ρε πελλέ; Είσαι καλά;
Φταίει κανένας άλλος, εκτός που τον Λιλλήκα, για το ότι εκαταστράφηκε; Έννεν μόνος του που έκαμε τες επιλογές του; Εν σε προβληματίζει το ότι που αριστερός εγίνηκε μέσα σε μια νύχτα εθνικόφρων, Ελληνόψυχος τζιαι συνεχιστής της πολιτικής του Τάσσου; Αν δεν έξερα καλύτερα, θα ελάλουν σίουρα ότι το μπλόγκ εν του Λιλλήκα ρε. Μόνο τζείνος θα εσκέφτετουν κάτι τέτοιο.
Το φέρετρο του Τάσσου ποιος το άνοιξε; Οι Τούρτζιοι α; «Κανένας Ελληνοκύπριος δεν θα έκαμνε κάτι τέτοιο.»
Ρε μα κολλούμε μπρίκκια ενομίσετε, οξά εν η δεκαετία του ’70 που ο κόσμος ήταν αμόρφωτος τζιαι επίστευκε ότι του ελαλούσαν. Ξέρουμε το ούλλοι ότι ήταν πολιτικά τα κίνητρα, τζιαι μάλιστα τζείνοι που το εκάμαν, εν επετύχαν τον στόχο τους. Κάθε άλλο που συλλαλητίριο, ήταν το μνημόσυνο του. Οι μόνοι που εν κρίμα εν οι συγγενείς του που ακόμα πληγώνουνται, λόγο κάποιων ηλίθιων που κτίζουν καρίερες πάνω στην φάτσα του Τάσσου.
Σε γενικές γραμμές, συνεχίστε έτσι. Εν με νοίαζει πραγματικά. Τζιαμέ που εν μου αρέσκει κάτι εννα το λαλώ, αλλα να προσπαθήσω να σας ανοίξω τα μάθκια σας εν μάταιο. Κάμετε την δουλεία σας, όπως σας εμάθαν να την κάμνετε τζιαι όπως σας αφήνουν, τζιαι αφήστε μας εμάς να κάμουμε την δική μας.
Εν σας λαλώ να μας σεβαστείτε σαν ανθρώπους. Εγω εν σας σέβουμαι επειδή εν μου αρέσκει ο τρόπος που συμπεριφέρεστε. Σέβουμαι όμως τες απόψεις σας, έστω τζιαι αν διαφωνώ.
Αφήστε στην άκρα τους πεθαμένους τζιαι ασχοληθέιτε με τους ζωντανούς.
Το ίντερνετ έν έσιει πληγές τζιαι λάθος σελίδες ή μπλόγκ. Ακόμα τζιαι το μπλόγκ σας, εν το θεωρώ πληγή. Θεωρώ το απόδειξη ότι υπάρχει ελέυθερος λόγος τζιαι οι απόψεις ακούουντε ανοιχτά τζιαι μπορούν να διαβαστούν από όποιον το επιλέξει.
Σίερουμαι που φκαίνουν σελίδες τζιαι μπλόγκ σαν το δικό σας. Έτσι μπορούμε καθαρά να αντιπαραθέσουμε απόψεις τζιαι να αποδειχτεί τελικά ποιος έσιει αντίληψη της πραγματικότητας τζιαι ποιος εν κολλημένος στο ’60 ακόμα. Μπορεί επίσης ο κόσμος να που μας διαβάζει να καταλάβει με τι ανθρώπους έσιει να κάμει.
Φιλικά, Σταυρίνος.
Στην πλατεία της Φανερωμένης, εβάλαν μια μεγάλη πινακίδα με μια διαφήμιση. Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με στολίδια τζιαι με μεγάλα ευδιάκριτα γράμματα, στην αριστερή πάνω πλευρά "Κότσιος Developers" ή το όνομα της εταιρείας που το χορηγεί. Εν εμπορούσα να καταλάβω ακριβώς τί έγραφε, με την πρώτη ματιά, λόγο του ότι η πινακίδα, ήταν ξανά ζωγραφισμένη με σπρέι, μάλλον που τους συνηθισμένους θαμώνες της περιοχής.
Εγεμώσαν οι στράτες στολίδια τζιαι διακοσμητικά, που τον Νοέμβρη. Ακόμα έχουμε θερμοκρασίες των 20 βαθμών τζιαι γυρώ μας θωρούμε χιονισμένα δέντρα τζιαι άγιους Βασίληες με χοντρά σακάκια τζιαι κουκούλες.
Εν ξέρω πόσες χιλιάδες ευρώ, ξοδεύκουν κάθε χρόνο πάνω σε έτσι πελλάρες. Ξέρω σίουρα ότι έσιει κόσμο που πραγματικά πιστεύκει ότι τούτο το πράμα εν αναγκαίο για να νιώσει κάποιος Χριστούγεννα.
Τι εν τα Χριστούγεννα όμως;
Εν η εποχή που αγαπούμε ούλλο τον κόσμο, που δείχνουμε συμβολικά την αγάπη μας με δώρα, που αναπολούμε την χρονιά που επέρασε τζιαι προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας για να μεν τα επαναλάβουμε την επόμενη χρόνια; Κανονικά τούτο εν τα Χριστούγεννα.
Πλέον τα Χριστούγεννα, εν η εποχή που ανταγωνιζούμαστε ο ένας με τον άλλο για το ποιός εννα γοράσει το πιο ακριβό δώρο, ποιός εννα κάμει την πιο μεγάλη επίδειξη, ποιός εννα κλείσει στο πιο ακριβό κλαμπ για την παραμονή τζιαι ποιός εννα ξοδέψει παραπάνω λεφτά για να ικανοποιήσει τες καταναλωτικές του ανάγκες.
Τα Χριστούγεννα, εν η εποχή που τα καταστήματα τζιαι οι εταιρείες, κάθουνται πάνω στα ζινίσια μας για να γοράσουμε, να γοράσουμε, να γοράσουμε, να ξαναγοράσουμε, ώσπου να ξοδέψουμε ούλλα τα λεφτά μας τζιαι να μπούμε τζιαι δάνειο για να ξοδέψουμε τζιάλλα.
Εν η εποχή που τα μωρά γίνονται άπληστα τζιαι οι γονιοί βουρούν να τους μπήξουν τζιαι που τα αυτιά.
Εν η εποχή, που ούλλοι γοράζουν, που ούλλα, τζιαι μετά κλαίουνται ότι ακρίβυναν πολλά τα πράματα τζιαι εν τους κανούν τα λεφτά. Εν οι εποχή που οι επιχειρήσεις, κλέφτουν μας τζιαι ξεφορτώνουνται ούλλο τους το στοκ. Εν η εποχή που ο Αϊ Βασίλης, εν έρχεται για να φέρει δώρα. Έρχεται για να φέρει προσφορές, εκπτώσεις τζιαι κουτάλα χοιρινή στην μισή τιμή. Τζιαι τούτα ούλλα, πίσω που την εικόνα της παιδικής χορωδίας που τραγουδά το "Άγια Νύχτα" τζιαι κρατά κεράκια. Για να ικανοποιούμε την συνείδηση μας, ότι τούτος ο καταναλωτικός οργασμός εν έθιμο τζιαι έσιει αγνά, τρυφερά τζιαι αγαθά κίνητρα.
Εν η εποχή της υποκρισίας. Που ούλλοι υποκρίνουνται ότι νοίαζουνται για τον δίπλα τους, για την ευτυχία στον κόσμο, για την αγάπη, την ειρήνη, αλλά στην τελική το μόνο που τους νοιάζει εν η πάρτη τους τζιαι το χουμίση που εννα κάμουν.
Εφτάσαμε στο σημείο σαν κοινωνία, η μόνη θετική ατμόσφαιρα, που να είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε, να εν ψεύτικη. Τα συναισθήματα μου για τον κόσμο, εν αλλάζουν με την εποχή. Όμως, άθελα μου, τούτη ούλλη η υποκρισία, ζεσταίνει λλίο την ψυσίη μου.
Έχω ένα αυτοκίνητο του οποίου έκοψα 30000 χιλιόμετρα, που τον Δεκέμβρη του 2005 που το αγόρασα. Η δουλεία μου εν στην άλλη μεριά της Λευκωσίας, σε σχέση με το σπίτι μου. Το πρωί, είναι μαρτύριο να προσπαθώ να διασχίσω την πρωτεύουσα μέσα στο κινητό μου κλουβί.
Έτσι λοιπόν προτιμώ να οδηγώ την μοτορούα μου.
Προχτές όμως, είπα ότι εν κρίμα να έχω το αυτοκίνητο να κάθεται. Γιαυτό αποφάσισα να το οδηγήσω για να πάω δουλεία το πρωί τζιαι παράλληλα να το πλύνω τζίολας. Είσιεν συνάξει τόσο χώμα πάνω, που αν εφύτευκες γιασεμί είσιεν να πολύσει.
Εσηκώθηκα το πρωί, κανένα εικοσάλεπτο πιο νωρίς τζιαι ετοιμάστηκα για την μισάωρη διαδρομή που με επερίμενε. Τα μάθκια μου μισάνοιχτα, ο νους μου μισός στο κρεβάτι μισός στο αυτοκίνητο, τα τζάμια του αυτοκινήτου θολά, λλίο το ένα, λλίο το άλλο, όπως έβαλλα πισινή να ξεπαρκάρω έδωκα πας την πόρτα κάποιου BMW.
Κατεβαίνω κάτω να ελέγξω την ζημία. Το δικό μου εν έπαθε τίποτε που να μεν εδιωρθώνετουν με ένα τεκάλεμιτ. Η πόρτα του BMW σίουρα εννα θέλει ισιωτή για να σαστεί.
Εκοντοστάθηκα στην μέση του δρόμου να γυρέψω, μπας τζιαι έσιει κανένα πλάσμα να ρωτήσω ποιού εν το αυτοκίνητο. Που να βρεθεί πλάσμα έτσι ώρα όμως.
Σίουρα εν με είσιεν δει κανένας. Εμπορούσα να μεν πω κανενού τίποτε τζιαι να φκω κούππα, άπαννη.
Η αλήθεια εν ότι εσκέφτηκα το. Εν με κανούν τα έξοδα μου, να βουρώ να σάζω τζιαι τες πόρτες του BMW;
“Εννα ασχοληθώ με το θέμα το απόγευμα που εννα σχολάσω” είπα, τζιαι εξεκίνησα για την δουλεία.
Ούλλη μέρα, εν εμπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο. Που την μια εσκέφτουμουν να παίξω πελλό, να μεν πω κανενού τίποτε. Εμένα εκτυπήσαν μου το αυτοκίνητο μου θκύο φορές τζιαι εν είρτε ποττέ κανένας να μου πει “Φίλε μου φταίω, έλα να σου το σάσω”.
Εξάλλου για να κραεί BMW ο παρέας, μάλλον πλερώνει τζιαι φουλ ασφάλεια, οπόταν εν καλυμμένος, εν υπάρχει λόγος να ανησυχώ. Για να επιβιώσεις σήμερα πρέπει να πατάς επί πτωμάτων. Σαν μεν το βάλει τζιαμέ το αυτοκίνητο του, έξω που το σπίτι μου.
Την νύχτα που εσχόλασα, εμπήκα σπίτι, έγραψα μια σημείωση στην οποία ομολογούσα το “έγκλημα” μου τζιαι εφκήκα στην γειτονία. Το αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο λλίο πάρακατω, έτσι υπολόγισα ότι ο άνθρωπος που το έσιει μινήσκει στην πολυκατοικία δίπλα μου. Έβαλα του τη σημείωση στο τζάμι τζιαι έφυα.
Λλίο πιο μετά ετηλεφώνησε μου. Ευχαρίστησε με εκατό φορές, για την τιμιότητα μου τζιαι την ειλικρίνεια μου τζιαι εφέρτηκε μου πολλά ευγενικά. Απολογήθηκα τζιαι εγώ για την ταλαιπωρία τζιαι εκανονίσαμε να τηλεφωνηθούμε την επομένη για τα περαιτέρω.
Ένιωσα πολλά καλύτερα με τον εαυτό μου. Ανάλαβα τες εύθηνες μου τζιαι εφέρτηκα σε κάποιο συνάνθρωπο μου, που όπως εννα έθελα εγώ να μου φερτούν αν ήμουν στην θέση του. Είχα επιλογή τζιαι εθκίαλεξα τον δρόμο που εθεώρησα σωστό.
Ο Γκάντι κάποτε είπε “Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο”. Έστω τζιαι για λλίο, έγινα.
Το 1996 στην Δερύνεια, μια ομάδα Τούρκων (οι πολιτικά ορθοί χαρακτηρισμοί εν περιττοί στην προκειμένη περίπτωση) ήβραν ένα Κυπραίο, εγκλωβισμένο μέσα σε ένα συρματόπλεγμα. Επειδή για τους Τούρκους, Έλληνας ίσων εχθρός, εδώκαν του τόσο ξύλο που κυριολεκτικά εσκοτώσαν τον.
Εγώ ήμουν 16 χρονών. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα να φκάιννει τόση βία τζιαι τόσο μίσος. Σιγά, σιγά όμως, άρκεψα να καταλαβαίνω ότι, το μίσος φυτεύκεται μες τες ψυσίες των ανθρώπων που τον τζιαιρό που εν μωρά. Όπως την βασιλιτζία. Τζιαι άμα το περιποιέσαι τζιαι ποτίζεις το σωστά τζιαι συχνά, πολίει, τζιαι απλώνει κλωνιά τζιαι φύλλα τζιαι τυλίει ούλλες τες αισθήσεις τζιαι τα συναισθήματα. Συμπεριλαμβανομένης, της λογικής, της συμπόνιας, της κατανόησης, της αντίληψης, του οίκτου.
Οι βρωμότουρτζιοι, ελαλούσαμε, ποιός δέρνει ένα αβοήθητο άνθρωπο μέχρι θανάτου;
Προχτές είδαμε το ζωντανά στο Νουέβο Κάμπο. Οι Ομονοιάτες, να δέρνουν ένα Αποελλίστα, με τα ρόπαλα του μπέιζμπολ τζιαι με ότι άλλο εβρίσκαν μπροστά τους. Τι διαφορά έχουν τούτοι οι άνθρωποι που τους Τούρκους που έδερναν τον Ισαάκ στην Δερύνεια το ’96; Η μάλλον, καλύτερα, τι ομοιότητα έχουν; Είναι ούλλοι τους χτηνά. Έχουν το διανοητικό πηλίκο τζιαι την συναισθηματική ικανότητα ενός αρνιού.
Τα χτηνά εν άκακα τζιαι εν θα πειράξουν κανένα εκτός τζιαι αν νιώσουν ότι κινδυνεύκει η ζωή τους. Τούτοι όμως δέρνουνται όπου φτάσουν, όπου βρεθούν τζιαι εν επικίνδυνοι για ούλλους μας.
Ποιός φταίει όμως τζιαι ποιά εν η λύση;
Η λύση κατ’ αρχάς δεν είναι η υπερβολική αστυνόμευση. Σιγά να μεν δώκουμε αφορμή του κράτους να γεμώσει τον τόπο μπάτσους τζιαι να ταπανίαζουν όποιον φτάσουν. Δέτε την Ελλάδα που όποτε έσιει μάππα, η Αθήνα γίνεται εμπόλεμη ζώνη, γεμώνει κλούβες τζιαι μπάτσους με πανοπλίες.
Εν δικαιολογώ τους φανατικούς οπαδούς, εν μπορώ όμως να τους επιρρίπτω ούλλη την εύθηνη. Την πραγματική εύθηνη σε τούτα τα τριτοκοσμικά παρατράγουδα, έχουν την τα κόμματα τζιαι οι ομάδες.
Οι ομάδες κομματικοποιούνται τζιαι κόμματα θέλουν τζιαι συνδέονται με συγκεκριμένες ομάδες. Διχάζουν τον κόσμο, φυτεύκουν το μίσος τζιαι διαιωνίζουν την αντιπαράθεση μεταξύ του λαού. Αριστεροί – δεξιοί, Ομονοιάτες – Αποελλίστες, Ανορθωσιάτες – Σαλαμιναίοι, Απολλωνίστες – Αελλίστες. Εν θα αναλύσω την κοινωνιολογία της πολιτικής, αλλά τα κόμματα συμφέρει τα να είμαστε διχασμένοι τζιαι να θεωρούμε κάποιες ομάδες ανθρώπων εχθρούς μας. Έτσι αναλαμβάνουν τον ρόλο του προστάτη τζιαι κρατούν τον κόσμο φοιτσιασμένο τζιαι κοντά τους.
Που την άλλη οι εκπρόσωποι των ομάδων, αν είχαν ευκαιρία θα εδέρνουνταν τζιαι οι ίδιοι μεταξύ τους. Τα διοικητικά συμβούλια, οι προπονητές ακόμα τζιαι οι παίκτες κάποιες φορές, βρίζουνται τζιαι αλληλοκατηγορούνται. Οι ίδιοι εμφανίζονται σαν εχθροί, σαν εμπόλεμες δυνάμεις. Οπόταν τζιαι οι οπαδοί τους, έτσι τους αντιλαμβάνουνται τζιαι έτσι αντιδρούν. Σαν οργανωμένοι στρατοί των ομάδων.
Η λύση είναι να καθοδηγηθούν με κάποιο τρόπο, οι φανατικοί οπαδοί των ομάδων, στο να καταλάβουν ότι, δεν έχουν λόγους ουσίας να μαλλώνουν. Τούτο μπορεί να γίνει μέσα που την σωστή παιδεία, που οργανωμένες εκστρατείες τζιαι τέλος (όσο λυπηρό τζιαι αν ακούεται) που τον αυστηρότερο έλεγχο των γηπέδων τζιαι την επιβολή αυστηρών ποινών στους οπαδούς τζιαι τες ομάδες.
Γιατί εν γίνεται τούτο τόσα χρόνια;
Απλούστατα, τα κόμματα, μέσα που το θέαμα, ελέγχουν τες μάζες. Την πολιτεία ελέγχουν την τα κόμματα τζιαι η πολιτεία δεν θα επιβάλει ποττέ νόμους που να βλάψουν τα συμφέροντα τζείνων που την ελέγχουν.
Άμα ο "πρόεδρος όλων των Κυπρίων" πάει σε ματς της Ομόνοιας, σκεφτείτε που εφτάσαμε.