Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Εδιάβασα, ένα άρθρο που μιλά για ένα πάρτυ. Στην ουσία συνοψίζει διάφορες απόψεις που κυκλοφορούν γυρώ μας, σε ένα χαιρέκακο κείμενο το οποίο κατά την γνώμη μου θέλει να μεταφέρει μια κεντρική ιδέα. Φταίμε ούλλοι.

Φταίμε ούλλοι άρα εν φταίει κανένας.

Θέλει να μας πει ότι έχουμεν ούλλοι ισότιμη ευθύνη για το που εκαταλήξαμε τζαι λλίο, πολλά ότι τόσα χρόνια εππαρταρίσκαμεν πας την ράσιη των άλλων. Τωρά που έφτασεν η ώρα να πλερώσουμε εν μας αρέσκει τζαι ξιτιμάζουμε τους Ευρωπαίους.

Γενικά έσιει πολλή κόσμο που επαναλαμβάνει τούτες τες απόψεις. Αν τζαι η βάση τους φαίνεται σωστή (αλλοίμονο εμείς να μεν εφέραμε καμιά ευθήνη) θεωρώ ότι έχουν μια μεγάλη δόση άγνοιας τζαι ως επί το πλείστον εν γενικευμένες τζαι αβάσιμες.

Εν το «μαζί τα φάγαμε» της Ελλάδας, σε Κυπριακή έκδοση. Μόλις εγίνηκεν το κακό, εξεκινήσαν τζαι οι κουβέντες τούντου στυλ. ‘Eστω τζαι αν μοιάζει παρατραβηγμένο, πηγάζουν που μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο τζαι να τον γεμώσουν ενοχικά συναισθήματα για μια κατάσταση, που ουσιαστικά δεν είσιεν έλεγχο.

Εν θέλω να απαντήσω σημείο επι σημείο στο άρθρο που κυκλοφορεί. Νιώθω όμως ότι η αφέλεια κάποιων συμπατριωτών μου να το προωθούν, προσβάλλει με τζαι θυμώνει με.

Εγώ για παράδειγμα εν ήμουν καλεσμένος σε τούτο το πάρτυ. Τζαι εκτός που κάτι πλούσιους χλεχλέδες που θωρώ, ουτε κανένας που τον περίγυρο μου ήταν. Επίσης εν ξέρω τι διαφορά που έχουν τα λέιπελ του ουισκιού σε διάφορα χρώματα.

Ξέπλυμα χρήματος; Μη εξυπηρετούμενα δάνεια; Ανακεφαλαίωση τζαι μερίσματα; Ξέρω τα που το σχολείο τζαι μέσες άκρες που κανένα έργο. Πόσο μάλλον να είμαι τζαι συνένοχος σε κομπίνα δισεκατομμυρίων.

Εν ξέρω σαν ποιο χτηνό δουλέφκει ο Ευρωπαίος τζιαι αξίζει παραπάνω που μένα, αλλά εγώ δουλέφκω σαν τον γάδαρο που τα δεκαέξι μου. Γιατί έβαλλα τα λεφτά μου στην τράπεζα τζιαι όχι κάτω που το μαουλούτζιν όπως την στέτε μου; Δηλαδή επειδή εφύλαα το μισθό, που ΕΔΟΥΛΕΦΚΑ ΤΖΑΙ ΑΞΙΖΑ, στην τράπεζα, εγίνηκα συνεργός των τραπεζιτών τζαι καλά να πάθω;

Η ευθήνες για την κατάντια μας, εν ανήκουν σε ένα άνθρωπο, ούτε σε μια ομάδα ανθρώπων. Τζείνοι που νομίζουν ότι αποκρυπτογράφησαν το τι εσυνέβηκε τζιαι έχουν τες λύσεις, τζοιμούνται πιο βαθκιά που ούλλους.

Είμαστε οι ίδιοι αχάπαροι που είμαστε πριν ένα μήνα, εν άλλαξε κάτι μαγικά, εν εγινήκαμε αυτόματα οικονομολόγοι τζαι εκαταλάβαμε γιατι εφτάσαμεν ως δαμέ.

Σίουρα, φταιξίματα έχουμε πολλά εμείς σαν απλός κόσμος. Το πάρτυ άλλοι το εκάμαν όμως τζαι αρνούμαι να δεχτώ ότι ήταν με τες ευλογίες μου. Έστω τζαι αν τωρά καλούμαι να πλερώσω τα Σιήβας τζαι τες Σβετλάνες τους.

Για ένα διάστημα στο στρατό, έκαμα καψιμιτζιής. Ήμουν νέος τζαι αναθέσαν μου την θέση μαζί με ένα σειρά μου. Το οργανόγραμμα του καψιμί μονάδος, εν απλό, υπάρχουν συνήθως θκυό καψιμιτζίες τζαι ένας αξιωματικός καψιμί που ελέγχει το τι μπαίνει, το τι φκαίννει που το καψιμί τζαι τα κέρδη ή τες ζημιές.

Όταν αναλάβαμε, το καψιμί ήταν ελλειμματικό. Δηλαδή, εχρωστούσε λεφτά σε προμηθευτές τζαι κάθε μήνα έφκαλλε πιο λλία κέρδη παρά πωλήσεις. Υπήρχαν κάποια βερεσιέ γραμμένα αλλά δεν εδικαιολογούσαν το έλλειμμα.

Ώσπου τζαι ανακάλυψα το εξής. Υπήρχε μια τρύπα στην άκρη του ττελιού, μπροστά που το καψιμί. Που τζιαμέ κάποιοι ερέσσαν ένα σκουπόξυλο το οποίο είσιε τυλιγμένο ένα πιρούνι τζαι επροτσιάζαν πράματα την ώρα που το καψιμί ήταν κλειστό.

Η επινόηση τούτη, ήταν που τους παλιούς του στρατοπέδου τζαι είσιεν γίνει κάτι σαν κατεστημένο. Κάτι σαν παράδοση. Όποτε έκλεια την τρύπα, κάποιος την εξανάνοιγε.

Έτσι άλλαξα τακτική, άφηκα την τρύπα ανοιχτή τζαι έβαλα σε ούλλα τα πράματα του καψιμί, ένα σελίνι πάνω. Υπήρξαν κάποιες διαμαρτυρίες στην αρκή, αλλά επειδή εδέχουμουν τζαι επουλούσα αρκετά βερεσιέ, εν εδημιουργήθηκε μεγάλο θέμα. Το καψιμί έγινε ένα μεγάλο, διεφθαρμένο, κέντρο συναλλαγών.

Εγώ υπερχρέωνα τα πράματα, έγραφα καπάλι βερεσιέ, όποιου εν εκρατούσε τζαι εχρέωννα καφέδες παραπάνω τους μόνιμους για να καλύφκω ελλείμματα. Οι παλιοί εκρατήσαν το κατεστημένο τους τζαι επροτσιάζαν σάντουιτς τζαι τσιάρα τες νύχτες που ήμουν κλειστός. Είχα επίσης την δυνατότητα, να τζερνώ τους παρέες μου χωρίς να επιβαρύνω τον προϋπολογισμό μου.

Τα κέρδη αυξηθήκαν, άρκεψα να μπορώ να φέρνω παραπάνω ποικιλία πραμάτων τζαι γενικά είμαστε ούλλοι ευχαριστημένοι. Ο μικρός μας, νομότυπος παράδεισος κοντραμπάντου, ευημερούσε. Κάποιοι ετρώαν παραπάνω, κάποιοι επλερώναν παραπάνω, γενικά ούλλα όμως ελειτουργούσαν ρολόι.

‘Ώσπου μια μέρα ο διοικητής, εψυλιάστηκε ότι του χρεώνουμε καφέδες παραπάνω. Έκατσε μας εμάς τους καψιμιτζίες 10 μέρες κράτηση τζαι αμέσως εδιόρησε κάποιο πιο έμπιστο, ο οποίος αποφάσισε να δουλέφκει το καψιμί ακολουθώντας πιστά τους κανόνες.

Η τρύπα ηλεκτροκολλήθηκε με λαμαρίνα έτσι κανένας δεν εμπορούσε να κλέψει. Τα βερεσιέ εκοπήκαν, ο κόσμος αγόραζε μόνο ότι εμπορούσε να αγοράζει με τα λεφτά που είσιεν. Οι μόνιμοι αρκέψαν να πλερώνουν μετρητά τους καφέδες τους τζαι τίποτε δεν έφευκε δωρεάν που το καψιμί.

Με τούτη τη καταπίεση του κατεστημένου, υπήρξαν πολλές αντιδράσεις, ακόμα τζαι απειλές εναντίον των καινούργιων καψιμιτζίδων. Το καψιμί όμως στο τέλος, ανάκαμψε. Έφερνε στοκ πιο λλίη ποικιλία, έφκαλλε ελάχιστο κέρδος αλλά τουλάχιστον εδούλεφκε σωστά τζαι προβλεπόμενα.

Δεν υπάρχουν απαραίτητα σωστές τζαι λάθος διαδικασίες. Υπάρχει σίουρα σωστή τζαι λάθος αντιμετώπιση μιας κατάστασης. Πάνω που ούλλα όμως υπάρχουν κατάλληλοι τζαι ακατάλληλοι ανθρώποι.

Μόλις άκουσα ότι η βουλή των αντιπροσώπων απέρριψε το νομοσχέδιο για τις περικοπές που τες καταθέσεις, κάτι μέσα μου εχάρηκε. Εν εκατάλαβα τι ακριβώς. Μπορεί να εν το κομμάτι του εαυτού μου που ακόμα εν κολλημένο στες εθνικόφρονες αξίες που μας επλυννήσκαν τα μυαλά μας κάθε μέρα στο σχολείο. Δεν είναι ειλικρινής χαρά όμως.

Νώθω, ένα θκιαολούι να κάθετε πάνω στο αριστερό μου ζιηνίσιη τζαι πελεκά με να καταλάβω ότι απλά έτυχε στην προκειμένη περίπτωση, τα συμφέροντα των ασυγχόμπατων των πολιτικών μας, να συμπίπτουν με τα συμφέροντα τα δικά μας.

Εν τζαι εν ακριβώς για το συμφέρον μας το ότι απορρίψαν την πρόταση. Καμιά πρόταση τούτη τη στιγμή έννεν για το συμφέρον μας. Ότι τζαι να γίνει, πάλε εμείς εννα πλερώσουμε την νύφφη είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο.

Οι δανειστές, εν χάννουν τα λεφτά τους. Ο μπούκκης εν παίζει για να χάσει. Τα ρυάλλια που χρωστούμε, εννα παν τζαμέ που πρέπει να παν, βρέξει σιονήσει. Τζαι μαντέψετε πόθθεν εννα τα συνάξουν.

Όπως πάντα, φέρνουν μας στην άκρα του γκρεμμού τζαι μετά διούν μας επιλογές. Όπως τον κάττο που παίρνει την κάττα πας το κρόδωμα τζαι στριμώχνει την, για να του κάτσει, ή να ππέσει που το δώμα κάτω.

Η πικρή αλήθκεια, εν ότι τούτη ούλλη η κατάσταση, έννεν η ιστορία του Δαβίδ τζαι του Γολιάθ. Θέλω να το δώ έτσι, ήτουν να έχω τζαι κάτι να περιφανέυκουμαι τζαι να λαλώ της κόρης μου.

Τούτη ούλλη η ιστορία, εν το αποτέλεσμα της χρόνιας αχαπαροσύνης, ανικανότητας, ερασιτεχνισμού, εγκληματικής αδιαφορίας τζαι η αλαζονείας των πολιτικών μας,. Οι τραπεζίτες επαίζαν κουμάρι, η κεντρική τράπεζα έπαιζε τους φκιολί τζαι η κυβέρνηση έπαιζε τα σιείλη της. Τζαι εμείς τα αρνιά ασχολούμαστε με το ποιος εννα πρωτοπάει στην Αθήνα τωρά που έσιει κρίση τζαι εφτηνίσαν τα πουζούκκια.

Ήρταμε στο σήμερα που θέλουμε ένα εξωφρενικό ποσό για να γλυτώσουμε ένα σύστημα το οποίο αποδεδειγμένα απέτυχε. Ένα ποσό, το οποίο εννα συσσωρευθεί που τον κόσμο που λλία έσιει να κάμει με την ιστορία τούτη με μεθόδους τες οποίες ως πριν κάποιες μέρες εγγυούνταν μας ότι εν ηλίθιες τζαι ανυπόστατες.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Μετά τζαι που τούτο, επαναεπιβεβαιώθηκε ότι είμαστε σκλάβοι σε ένα σύστημα το οποίο δεν δουλέφκει για να προστατέψει εμάς, αλλά τζείνους που βαστούν ρυάλλια. Δεν είναι θέμα πατριωτισμού. Η επιλογές μας βασικά, έννεν αν θα πούμε ναι ή αν θα πούμε όχι στο μνημόνιο. Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε να θκιαλέξουμε, ποιος εννα μας ρουφά τη ζωή τα επόμενα χρόνια. Οι Ρώσσοι οξά οι Γερμανοί;

Νιώθω ότι ερουφήσαν το οξυγόνο που την ατμόσφαιρα. Επνίξαν μας. Όπως τους ποντικούς μες τα κλουφκιά, παίρνουμε φόρα τζαι φακκούμε που το ένα καντζέλλι στο άλλο προσπαθώντας να γλυτώσουμε, να δραπετεύσουμε. Τζαι τούτοι εν έξω που το κλουβί τζαι φωνάζουν μας, αγχώνουν μας, θυμίζουν μας ότι είμαστε φυλακισμένοι.

«Εννα δυσκολέψουν τα πράματα»

«Θα έρτουν τραγικές μέρες»

«Η Κύπρος θα περάσει την σιειρόττερη περίοδο της μετά το ‘74»

«Θα υπάρξουν θλιβερές συνέπειες»

Νομίζουν ότι εν το ξέρουμε. Φκέννουν στα ράδια τζαι στες τηλεοράσεις τζαι λαλούν μας το συνέχεια. Τάχα, μπορούν τζαι σιειρόττερα που όπως τα εκάμαν τωρά. Τάχα τα βάσανα μας μαζί τους εν πίσω.

Μιαν εβδομάδα επεριπαίζαν μας. Επέρναν μας στην βρύση τζαι εφέρναν μας άποτους. Όι εννα έρτουν οι Ρώσοι, όι εννα έρτουν οι Αμερικάνοι, όι εννα πουλήσουμε κάζια, όι εννα δώκουμε βάσεις. Τζαι εμείς, ομπρός που τες τηλεοράσεις τζαι τα ίττερνετ, επεριμέναμε όπως τους φιλάθλους στην κερκίδα, να μπει το γκολ τζαι να καυλιάσουμε την Μέρκελ.

Τελικά εν έγινε τίποτε που ότι μας ετάξαν. Οι κοτζιάκαρες εμείναν με τα βιβλία του Παίσιου που λαλούν ότι εννα έρτει η ξανθή φυλή να μας γλυτώσει τζαι οι υπόλοιποι εμείναμε σιωπητοί, αμήχανοι όπως τους σεισμόπληκτους να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έδωκε πάνω μας.

Ο κάθε λαός αξίζει τους ηγέτες του. Τζαι εμείς αξίζουμε τούτους τους αχάπαρους, επειδή είμαστε αδιάφοροι. Όποτε υπάρξει πρόβλημα, αθθυμούμαστε ότι έχουμε νου τζαι πρέπει να τον χρησιμοποιήσουμε τζαι γινούμαστε χρηματιστές, κτηματομεσίτες, επιστήμονες του φυσικού αερίου τζαι οικονομολόγοι.

Αφήκαμε την χώρα στα σιέρκα των ανεύθυνων πολιτικών τζαι τζείνοι με την σειρά τους, αφήκαν τα ούλλα στον αυτόματο πιλότο. Ώσπου τζαι μια μέρα εχάλασε το σύστημα τζαι κανένας εν ήξερε να οδηγήσει. Τωρά που εδώκαμε κάτω που τον γκρεμό, ποιος φταίει;

Λλίο, πολλά φταίμε ούλλοι. Τωρά τι;

Τζείνο που χρειάζεται ο τόπος, έννεν κάποιο να μας λαλεί συνέχεια ότι τα πράματα εννα σιειροττερέψουν τζαι ότι εννα περάσουμε δύσκολα. Εκαταλάβαμε το. Τουλάχιστον υποψιαστήκαμε το.

Ας φκεί τζαι ένα πλάσμα να πει. «Ξέρετε κοπέλλια, εκάμαμε τα σιόνι. Εννα δυσκολευτούμε αλλά εννα τα καταφέρουμε. Υπομονή, εννα δουλέψουμε για καλύτερες μέρες». Εν τούτο που μας λείπει. Τζαι ας ακούεται κοινότυπο, παράλογο, γλυκανάλατο.

Εστερήσαν μας τόσα πράματα. Την ειρήνη, την ευημερία. Να μεν τους αφήκουμε να μας στερήσουν τζαι την ελπίδα.

¨Εχουμεν υποχρέωση στες γενιές που έρκουνται, να σηκωθούμε τζαι να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο που τζείνο που εκληρονομήσαμε. Επληγωθήκαμε αλλά εννα σηκωθούμε τζαι να τα καταφέρουμε ξανά. Τζαι στον κ…ο τους ρεπάνι τζαι τους Ευρωπαίους τζαι τους πολιτικούς. Μια χώρα, μια κοινωνία, tabula rasa.

«Τούτα τα φαινόμενα του ρατσισμού τζαι του ακραίου εθνικισμού, εμφανίζουνται μέσα που την αστάθεια τζαι την αβεβαιότητα. Άμα υπάρχει κάποιο πρόβλημα, βρέθουνται τούτοι οι τύποι με τες στρατιωτικές παρατάξεις, που υποστηρίζουν ότι η αιτία των προβλημάτων μας εν οι ξένοι.»

Ο Γιώργος άκουε με ενδιαφέρον τον συνάδελφο του. Έγειρε πίσω στην καρέκλα του τζαι έπιασε την σκυτάλη της συνομιλίας. «Φίλε, τούτοι γονατούν πας τον εκνευρισμό τζαι την απελπισία του κόσμου. Δείχνουν εύκολους στόχους τζαι στρέφουν την προσοχή των απλών ανθρώπων μακριά που την πραγματικότητα. Φταιν τους μετανάστες τζαι όχι τους τραπεζίτες τζαι τους πολιτικούς που τρων τόσα χρόνια που το πλευρό μας. Εγώ νομίζω ότι τους πολιτικούς βολεύκει τους η κατάσταση. Βοηθά στο να στρέφουνται τα μάθκια μακριά που τζείνους. Ο λόγος που ήρταμε ως δαμέ, έννεν οι μετανάστες.»

Στην συζήτηση, επενέβηκε η Λένια. «Εν τούτοι οι βρωμοξένοι που φταιν τζαι κανένας άλλος! Εγώ έχω ένα ανιψιό, που έσιει θκυό μωρά. Εθκιώξαν τον που την δουλειά, τζαι επίαν χτίστες που την Συρία. Εκόψαν τζαι τα επιδόματα. Τωρά που εννα πάει να σταθεί ο άνθρωπος; Πως εννα αναγιώσει τα κοπελλούθκια του;». Σαστισμένος, ο Γιώργος εγύρισε πάνω της τζαι ερώτησε την «Τζαι ποιος εν που φταίει, Λένια για τούτη τη κατάσταση;»

Η Λένια εσυκώθηκε πάνω. Τα μμάθκια εγινήκαν θκυο κομμάθκια γυαλί τζαι οι βούτζιες της εκοτζινήσαν όπως τα σίδερα άμα βράζουν. Ανέμισε το σιέρι της τζαι εφώναξε. «Εν τούτη η κυβέρνηση που φταίει, που μας εγέμωσε Τούρκους τζαι αλλοδαπούς  τζαι λαθρομετανάστες τζαι πολιτικούς πρόσφυγες. Τζαι εμάς τους Έλληνες άφηκε μας τζαι πεινούμε. Χωρίς στον ήλιο μοίρα.». Εσυνέχισε το λογύδριο της αυξάνοντας την ένταση. Όσο εσιωπούσεν ο Γιώργος, τόσο ένωθε ότι μια αόρατη δύναμη εδίαν της δίκαιο τζαι τόσο παραπάνω εφώναζε. Ένας ποταμός, λέξεων που το μόνο που εξεχώριζε ήταν ξιτιμασιές, κατάρες τζαι σιήλιες φορές ειπωμένα στερεότυπα.

Όπως εμίλαν ο Γιώργος εσυκώθηκε τζαι επήε μες τα μούτρα της. «Κυρία Λένια, τούτη η συζήτηση προσβάλλει με. Ο τζίηρης μου εμένα, ήταν χρόνια μετανάστης.». Ξαφνιασμένη, η Λένια, λαλεί του «Που ήταν μετανάστης ο τζιήρης σου;», λαλεί της, «Στην Σαουδική, στην Λιβύη, στην Νιγηρία. Όπου είσιεν δουλειά μετα το ’74 επήεν. Εκουβάλαν τζαι γενέκα τζαι κοπελλούθκια μαζί.»

Η Λένια άνοιξε το στόμα της, λόγια όμως εν είσιεν να πει. Σάννα τζαι κάποιος επάτησε το mute. Εμετάνωσε τζαι χωρίς να μπορεί να χειριστεί την κατάσταση, έκατσε στην καρέκλα της τζαι εξεκίνησε να πληκτρολογά. Σάννα τζαι εν εσυνέβηκε τίποτε. Ο Γιώργος εθυμήθηκε ένα τοίχο που έγραφε «Οι παππούες μας πρόσφυγες, οι γονιοί μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές».