Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Με τη μάνα μου διατηρώ μιαν ιδιαίτερη σχέση. Μέχρι σήμερα νομίζω έν’ ‘που τους λλίους ανθρώπους που μπορώ να κάτσω να μιλήσω, όχι για ούλλα τα θέματα που με απασχολούν, αλλά σίουρα για κάποιες σκέψεις τζαι προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.
Η μάνα μου ακούει με. Κάθεται πάντα απέναντί μου, τζαι συνήθως χωρίς να σχολιάζει τζαι να απαντά, ακούει με. Όπως ένας μεγάλος, ανοιχτός φάκελος. Σύρνω μέσα πληροφορίες, κουβέντες, ασυναρτησίες, νεύρα τζαι θεωρίες. Αννοίει την ώρα που εννά κάτσω, λογικά κλείει την ώρα που εννά φύω, τζαι μάλλον ξαναννοίει άμαν εννά κάτσει κανένας αρφός μου. Εξομολογητής, ψυχολόγος, ο ύστατος σταθμός κάθαρσης, το τείχος των δακρύων της οικογένειας.
Αν τζαι για μέναν εν θα έν’ ποττέ κοτζιάκαρη, η μάνα μου έν’ μεγάλη. Εγεννήθηκε σε μιαν εποχή πολλά διαφορετικήν ‘που τη δική μας. Σε μιαν εποχή που οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί, που οι πόλεις ήταν πιο φιλικές τζαι η ζωή πιο κατανοητή. Γενικά, ήταν πιο εύκολο να καταλάβεις τα πράματα τότε. Εν υπήρχαν ασύρματα δίκτυα, φωτογραφικές χωρίς φιλμ, τηλεοράσεις με θκιακόσια κανάλια. Έναν τζαι έναν ήταν δύο, αρσενικό, θηλυκό. Άντρας, γεναίκα.
Γι’ αυτό τζαι εξαφνιάστηκα θετικά με την αντίδρασή της όταν της είπα ότι η γυναίκα μου επήρεν το μωρό στη διαδήλωση περηφάνιας των ΛΟΑΤ. «Είντα επήεν;» ερώτησε με συγκρατημένα. «Δηλαδή, με ποιους έν’ που ένι;» εξήγησε στη συνέχεια. Μη μπορώντας να ενώσει τα κομμάθκια μες στον νουν της, ότι μια στρέιτ γυναίκα πάει σε μια εκδήλωση για γκέι, τζαι προσπαθώντας να δώκει νόημα στη γενική εικόνα, ανασηκώθηκε ελαφρά ‘που την καρέκλαν της τζαι έγειρε μπροστά, μάλλον για να μου δείξει ότι έχω την αμέριστη προσοχή της.
«Με ποιους ένι, μάμμα! Έν’ με το δίκαιο! Έν’ μια εκδήλωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο κάθε άνθρωπος, άσχετα με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, πρέπει να έσιει την ίδια θέση στην κοινωνία όπως ο καθένας μας.»
«Δηλαδή τι ζητούν τζαι διαδηλώνουν;» εσυνέχισε να με ρωτά, ξαφνιάζοντάς με για δεύτερη φορά με το πόσο διατεθειμένη ήταν να με ακούσει.
«Τουλάχιστον νομική κατοχύρωση. Μέχρι πρόσφατα τούτοι οι άνθρωποι εθεωρούνταν εγκληματίες. Η Εκκλησία προσβάλλει τους, τα ΜΜΕ χλευάζουν τους, η κοινωνία περιθωριοποιεί τους. Βασικά ζητούν να μεν έσιει σχέση το τι κάμνουν στην προσωπική τους ζωή με το πώς αντιμετωπίζονται ‘που το κράτος.»
«Εν τζαι ζητούν τίποτε παράλογο» απάντησε η μάνα μου. «Ο καθένας κάμνει ό,τι θέλει έσσω του. Έχουν δίκαιον τα πλάσματα. Εμέναν εν με ενόχλησαν ποττέ. Έν’ η Εκκλησία που εν τους χωνεύκει.»
«Τζαι του μωρού πώς του το εξηγήσετε τούτο;»
«Ακόμα εν εχρειάστηκε να της εξηγήσω τίποτε. Τζιαμαί που εννά χρειαστεί να της εξηγήσουμε οτιδήποτε, το μόνο που χρειάζεται να ξέρει έν’ ότι μπορεί να αγαπήσει όποιον την αγαπά. Ασχέτως του τι ράτσα είναι, του τι φύλον έσιει τζαι του τι γεύση παγωτό του αρέσκει.»

Στα 20 χρόνια μου, η πρώτη μου δουλειά μετά τον στρατό ήταν να κάμνω αρχειοθέτηση μετοχών σε ένα που τα μεγαλύτερα χρηματιστηριακά γραφεία τζείνου του τζαιρού. Ήταν μια δουλειά που δεν εκαταλάβαινα. Απλά έκαμνα την επειδή επλέρωνε τρεις λίρες την ώρα, που ήταν αρκετά λεφτά για μένα τότε τζαι επειδή έπρεπε να ασχολούμαι με κάτι όσον εσπούδαζα.

Δίπλα μου εκάθετουν ένας τύπος που μόλις είσιεν τελειώσει το πανεπιστήμιο. Ήταν απόφοιτος κάποιας σχολής στην Ελλάδα τζαι τούτη ήταν τζαι τζείνου η πρώτη του σοβαρή δουλειά. Είσιεν μακριά μαλλιά, μούσι, ένα αποτυπωμένο χαμόγελο συνέχεια στην φάτσα του τζαι έναν ειρωνικό βλέμμα, μέσα που τα γαλαζοπράσινα μάθκια του.

Κουβέντα στην κουβέντα ήβραμεν τα. Είπε μου ότι επήε σε καμπόσες συναυλίες των Metallica όσο ήταν φοιτητής τζαι ότι αρέσκαν του οι Slayer. Ήταν καλό τυπούι τζαι τόσα χρόνια μετά, καταλαβαίνω ότι επηρέασε τον τρόπο που σκέφτουμαι τζαι που θωρώ την ζωή παραπάνω που πολλούς άλλους. Παραπάνω που ανθρώπους που ήταν πολλά πιο νεκατωμένοι στην ζωή μου τζαι που ήξερα πολλά παραπάνω τζαιρό.
Νομίζω τζείνο που με έκαμνε να τον θαυμάζω παραπάνω ήταν η ωμή τζαι αδιαπραγμάτευτα ρεαλιστική του οπτική για τον κόσμο. Πρώτη φορά εγνώριζα κάποιον άνθρωπο που να λαλεί ό,τι ακριβώς σκέφτεται, να μεν φοάται για τζείνο που είναι τζαι τζείνο που νιώθει, που να μεν υποκρίνεται τζαι που να μεν οργανώνει τη ζωή του με βάση τες προσδοκίες των άλλων.

Πέρα που τες κουβέντες που μου έκοψε για μουσική τζαι για ταινίες. Που μου έδειξε ποιοι εν οι Megadeth τζαι ποιος ο Ταραντίνο, τζαι που με έμπασε κυριολεκτικά στον κόσμο των κόμιξ, πέραν του Μίκυ Μάους. Εμείναν μου στον νου κάποιες που τες κουβέντες του.
Μια μέρα εμπήκε μια γκόμενα, συνάδελφος, τζαι ερώτησε τον αν έσιει ταττού στην πλάτη του. Φαίνεται ότι μέσα που κοινούς γνωστούς, τούτη έμαθε ότι το κοπελλούι είσιεν ένα πολλά μεγάλο τζαι με λεπτομέρεια ταττού πάνω στην ωμοπλάτη του. Απάντησε της θετικά, τζαι εγύρισε που την άλλη χωρίς να συνεχίσει την κουβέντα.

Εγώ άρκεψα να τον ρωτώ διάφορα για τα τατουάζ. Αν επόνησε, τι εσχεδίασε, τι συμβολίζει, πόσα εστοίχισε. Ήταν πολλά συγκρατημένος για το τι είσιεν σχεδιάσει τζαι το τι εσυμβόλιζε. Σε καμιά περίπτωση δεν μου έδωκε το δικαίωμα να του ζητήσω να το δω. Έδωκε μου να καταλάβω ότι τζείνο το πράμα ήταν κάτι δικό του, που εν ήταν υποχρεωμένος να το μοιραστεί με κανέναν. Πράμα που ακόμα τζαι σήμερα δεν ισχύει. Πολλοί κάμνουν ταττού τζαι ντύνονται αναλόγως για να φαίνεται τζείνο που εκάμαν.

«Τα πράματα που χτυπάς πας στο κορμί σου» είπε μου «έν’ μόνο δικά σου. Κάμνεις τα για σένα. Εγώ θεωρώ ότι για να θκιαλέξεις κάτι να σου σημαθκιάζει το κορμί σου για πάντα, είτε εσημάθκιασε την ψυσιή σου για πάντα τζαι θέλεις να το έσιεις τζαι πας το κορμί σου, είτε νιώθεις ότι έννα ξηχάσεις το σημάδι, τζαι θέλεις να θωρείς κάθε μέρα για να θυμάσαι».

Μέχρι σήμερα, εσκέφτηκα πολλές φορές να κάμω τατουάζ. Πάντα έρκεται ο νους μου πίσω σε τούτη την κουβέντα, τζαι χάννω το θάρρος να προχωρήσω.

Εν ενεκατώθηκα στη συζήτηση. Εσυνέχισα να τρώω τες φατζιές μου τζαι να ακούω τάχα αδιάφορα, αλλά προσεχτικά την συζήτηση. «Οι Αμερικάνοι εν μαννοί» είπε, τζαι εγύρισε την καρέκλα προς τον συνομιλητή του.
Ο άλλος εγέμωσεν το ποτήρι του νερό που το ψυγείο τζαι έδισε τα σιέρκα του. «Πως εν μαννοί εν δεδομένο, εσύ γιατί το λαλείς με τόση σιουρκά όμως;»
«Άκου να δεις λεβέντη μου. Εγώ επήα στην Αμερική πριν τέσσερα χρόνια με την δουλειά. Εμπήκαμε μέσα σε ένα πουτζείνα τα τεράστια τα μολ με τους συναδέλφους μου για να ψουμνίσουμε. Άμα τζαι εγοράσαμεν καμπόσα μασκαραλλίκια τζαι εβαρήσαμεν που τες τσέντες, εκάτσαμε σε ένα τραπέζι να φάμε. Τι να φάμε; Μόνο πουτούντες πελλάρες είσεν. Κάτι χάμπουρκερ, κάτι τηανητά κοτόπουλλα, κάτι παγωτά.»
«Ε, αφού τζειμέσα μόνο πουτούτα τρων» εδιέκοψεν τον ο άλλος τζαι εγέλασε ειρωνικά.
«Ακριβώς ρε, έπιασες το που το στόμα μου. Το λοιπόν, είπα να ρωτήσω τζαμέ γυρώ αν είσιεν κάτι νάκκο πιο σόι να φάμε. Είσιεν μια γεναίκα τζαι εκάθετουν με τα κοπελλούθκια της. Κοντεύκω της, θωρεί με, τζαι ρωτώ την στα εγγλέζικα αν έσιει υπόψην της πούποτε τζαμέ κοντά που να κάμνει καμιά μπριζόλα, κανένα κρεατικό, άτε κανένα μακαρόνι.»
«Πέρκι να ήταν μπουκκωμένη τα χάμπουρκερ» είπε κάποιος που μια γωνιά γελώντας.
«Ου, καλά να είσαι» εσυνέχισε πλέον με φόρα τζαι παραπάνω πάθος, αφού είσιεν τζι άλλους ακροατές. «Ήταν βουττημένη μες τες κέτσιαπ τζαι τζείνη τζαι τα κοπελλούθκια της. Είπε μου ότι εν ήξερε κάτι τζιαμέ κοντά τζαι ότι έπρεπε να πιάμεν ταξί να πάμε προς το κέντρο να έβρουμε κανένα εστιατόριο.»
«Όπως έκαμα να φύω ερώτησε με πόθθεν είμαστεν. Που την Κύπρο, είπα της.»
«Γουέαρ ις Σάιπρους, λαλεί μου.»
Ο παρέας με το νερό, αποφάσισε να προσθέσει ότι είδε ένα βίτεο στο ίντερνετ στο οποίο οι Αμερικάνοι εν ήξεραν να έβρουν που εν η χώρα τους πας τον χάρτη, όι να ξέρουν που εν η Κύπρος.
«Εξήγησα της ότι είμαστε Έλληνες τζαι ότι ζούμε σε ένα νησί. Γιου νόου σούβλα; λαλώ της»
«Εν είσιεν ιδέα μάλλον η Αμερικάνα ρε φίλε έννε;» ερώτησε ένας τρίτος.
«Εν γι’ αυτό που σας λαλώ ρε. Οι Αμερικάνοι εν μαννοί, συντυχάννεις τους τζαι καταλάβεις τους ότι εν αχάπαροι. Τούτος ο Μπάιτεν που ήρτεν σήμερα, πρέπει να εν ο πιο αμπάλατος που ούλλους. Εν υπάρχει λόγος να γίνεται τούτο το καρκασιαλλίκκι ούλλο.»
Τόση ιστορία, τόσο κακό, τόσα διασταυρωμένα στερεότυπα, για να στηρίξουμε μια παλαβή τζαι ανούσια άποψη. Μια που τες πολλές συζητήσεις που οι Κυπραίοι θάφκουν ούλλους τους υπόλοιπους για να υποστηρίξουν ότι ζουν στο κέντρο της γης τζαι ότι ακόμα τζαι η Αμερικάνα που τρώει πατάτες τηανιτές στο Λούιβιλ, έπρεπε να τους ξέρει.
Εγύρισα τζαι είπα «Αν μέννεν άλλο οι Αμερικάνοι εκαταφέραν να στείλουν πλάσματα στο φεγγάρι. Εμείς τι εκαταφέραμε; Να πέψουμε την Αντιγόνη στην Ευρώπη;». Εκοιτάξαν με για λίο με απορία, τζαι αγνοήσαν με για το υπόλοιπο της μέρας.

Εγέμωσεν ο τόπος λίστες με ονόματα. Λίστες που έν’ σημαντικές επειδή σκοπό έχουν να υποδείξουν ποιοι είχαν προνομιακή μεταχείριση κατά την διάρκεια της κρίσης του Eurogroup. Επίσης προσπαθούν με κάποιο τρόπο να ικανοποιήσουν το λαϊκό αίσθημα του λαού.

Τις τελευταίες μέρες, ούλλες οι συζητήσεις έχουν σαν θέμα τούτες τες λίστες. Οι πολιτικοί συζητούν για το αν έπρεπε ή όχι να δημοσιευτούν τζαι για το αν έν’ βάσιμες ή όχι. Ο κόσμος ασχολείται με το ποιοι εν γραμμένοι μέσα, πόσα εφκάλαν τζαι παράλληλα ασσιχτιρίζει το σύστημα που επιτρέπει να υπάρχουν δύο μέτρα τζαι δύο σταθμά. Τζείνο που με προβληματίζει έν’ το αν πράγματι τούτες οι λίστες έν’ πραγματικής σημασίας. Τζείνο που περιέχουν έν’ ονόματα που εκάμαν συναλλαγές με το εξωτερικό, λλίους μήνες πριν το κούρεμα τζαι κατά την διάρκεια της κλειστής περιόδου. Για να υπολογίσουμε την σημαντικότητα των λιστών, τζείνο που μας ενδιαφέρει δεν είναι ποιοι τζαι πόσα εφκάλαν. Ενδιαφέρει μας ο βαθμός διαφοροποίησης του συνολικού ποσού, ή έστω των ποσών ανά νομικό πρόσωπο, που προηγούμενες περιόδους.
Δηλαδή, αν μια εταιρεία έφκαλε στο εξωτερικό ’που τον Γενάρη του ‘13 ώς τον Μάρτη του ‘13 δέκα εκατομμύρια ευρώ τζαι την ίδια περίοδο την προηγούμενη χρονιά, έφκαλε περίπου τα ίδια, τότε πολλά πιθανόν τούτο το ποσό να έν’ μες στον κύκλο εργασιών της. Αν το δούμε συνολικά, τζείνο που μας ενδιαφέρει είναι να δούμε πόσα λεφτά εφεύκαν που τες τράπεζες, ανά περιόδους, τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι έννα καταλάβουμε το αν υπήρξε απότομη αύξηση την περίοδο πριν το Eurogroup τζαι που ποιους. Αν υπάρχει κάτι το περίεργο, έννα φανεί τζαμαί.

Τούτο έπρεπε να κάμουν τζείνοι που είχαν την πληροφορία όχι έναν χρόνο μετά, αλλά λλίες μέρες μετά που έγινε η νεκατωσιά. Έστω, όμως, τούτη η πληροφορία έν’ διαθέσιμη σήμερα. Το σωστό, το νούσιμο, τζείνο που θα έκαμνε κάθε γραμματισμένος άθθρωπος θα ήταν να αναλύσει την πληροφορία τζαι μετά να την φκάλει στην δημοσιότητα. Το ότι σήμερα ήρταν τζαι επετάξαν μια λίστα με 50.000 ονόματα, στην οποία έσιει πρόσβαση ώς τζαι η γιαγιά μου η Κακουλλού, δεν έσιει καμιά απολύτως αξία. Επειδή, η γιαγιά μου η Κακουλλού, δεν έσιει ιδέα τι να κάμει με την λίστα τζαι ούτε ξέρει τι σημαίνει.

Τζείνο που γίνεται έν’ μεθοδευμένη υποβάθμιση της σημασίας των πληροφοριών της περιόδου τζαι παραπλάνηση του κοινού. Κανένας δεν ασχολείται με το αν υπάρχουν ευθύνες σε τζείνους που συμπεριλαμβάνουνται στην λίστα. Στην ουσία, τούτες οι λίστες μπορεί να έν’ χρήσιμες όσο ένα χαρτί τουαλέτας. Άμα τούτη η πληροφορία που υπάρχει σήμερα [ξαναλαλώ, έναν χρόνο μετά) αποδειχτεί περιπαίξιμο, τότε δημιουργείται προηγούμενο τζαι για ούλλες τες υπόλοιπες που θα έρτουν μετά. Κατά συνέπεια, δεν θα αναλυθεί ποττέ το τι έγινε τζαι με τον τζαιρό θα ξεχαστεί, όπως γίνεται πάντα στην Κύπρο. Έννεν τόσο παλαβοί οι πολιτικοί μας τελικά.

Σε ένα γκρουπ στο ίντερνετ, συναναστρέφουμαι με διάφορους τύπους που ασχολούνται με την τεχνολογία. Έν’ όπως ούλλα τα γκρουπ που μπορείς να εύρεις διαδικτυακά, απλά στο συγκεκριμένο μιλούμε συνέχεια για υπολογιστές, τηλέφωνα, παιγνίδια τζ’αι κάμνουμε χιούμορ που μόνο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε.

Έναν ‘που τα παιθκιά που εγνώρισα τζ’ειμέσα έν’ σχεδιαστής. Προς το παρόν, η παραπάνω δουλειά που έσ’ει, απ’ ό,τι εκατάλαβα, είναι να σχεδιάζει φανέλλες τζ’αι να τες πουλά στο ίντερνετ. Μεν φανταστείτε κανέναν διάσημο σχεδιαστή μόδας. Οι φανέλλες που φορούν οι νέρτουλλες έχουν πάνω διαστημόπλοια, εξισώσεις τζ’αι σαρκαστικό χιούμορ σχετικό με παιγνίδια τζ’αι pop culture. Σε τούτο που κάμνει φαίνεται να τα πηγαίνει καλά.

Πριν λλίες μέρες εμπήκε μέσα στο γκρουπ τζ’αι εδήλωσεν μας ενθουσιασμένα ότι η φανέλλα που φορεί ο αστροναύτης Steve Swanson ‘που το ISS έν’ δικόν του σχέδιο. Στην πρώτη φωτογραφία ‘που το Διάστημα που εδημοσιεύτηκε στο Instagram, ο αστροναύτης φορεί μια φανέλλα με ένα διαστημόπλοιο. Το σχέδιο έκαμεν το τούτον το παιδί πριν από δύο χρόνια.

Ούλλοι ενθουσιαστήκαμεν, αρκέψαμεν τα πειράγματα τζ’αι τα συγχαρητήρια. Είσ’εν τζ’αι έναν-θκυό που τον εσυγχαρήκαν tongue-in-cheek, που λαλούν οι Εγγλέζοι, αλλά εντάξει, ήταν αναμενόμενο. Νομίζω έν’ αξιοζήλευτο να φορεί κάτι που εσχεδίασες εσύ ένας αστροναύτης, σωστά;
Σαν να τζ’αι έξερα το, επέρασεν όπως τη διαφήμιση που τον νου μου η λεζάντα «Κύπριος σχεδίασε την φανέλλα του αστροναύτη». Εν επεράσαν πέντε λεπτά τζ’αι ήρτεν το λινκ ‘που το μεγαλύτερο πόρταλ ειδήσεων της Κύπρου, με έναν τίτλον παρόμοιο. Εμουντάραν αυτόματα να φκάλουν είδηση τα κοράκια.

Εξήχασα να επισημάνω κάτι όμως. Το κοπελλούιν εν έσ’ει κυπριακόν όνομα. Δηλαδή, έν’ Κυπραίος, μεινίσκει Κύπρο, μιλά κυπριακά, τρώει σούβλα, τταλαττούρι τζ’αι κάμνει ούλλα τα κοινότοπα πράματα που κάμνουμε σαν ράτσα. Απλώς μπορεί οι γονείς του ή ο ένας γονιός του [πραγματικά εν ξέρω ούτε με κόφτει να μάθω] μάλλον έννεν ‘που την Κύπρο, οπόταν το κοπελλούιν έσ’ει ξένον όνομα.

Μιλούμεν, τα ρατσιστικά σχόλια που εμπήκαν να γράψουν ‘που κάτω ‘που το άρθρο που εμιλούσε για το περιστατικό δεν περιγράφουνται. «Είντα Κυπραίος έν’ τούτος με έτσι όνομα» τζ’αι διάφορα παρόμοια. Αυτόματα, η παλιόρατσα ο Κυπραίος να μπει να οργώσει πά’ στη χαράν του άλλου, ρε κουμπάρε. Άμπα τζ’αι δει κανέναν καλλύττερον του, ολόισια να του εύρει αΐπιν.

Εθκιάβαζα τα σχόλια τζ’αι πραγματικά αντρέπουμουν που ήμουν Κυπραίος. Είντα παλιανθρώποι είμαστεν τελικά, δεν εμπήκεν έναν πλάσμα να του πει ‘που καρκιάς, μπράβο ρε παίχτη μου. Κατά τα άλλα, αψιουρίζεται ο Φέντερερ δίπλα ‘που τον Παγδατή, τζ’αι μόνον να το χουμιστεί ο κώλος μας μεινίσκει.
Ευτυχώς, όπως τον είδα τον παρέα, τίποτε δεν εκατάφερε να του κλέψει τη χαράν του. Αγνόησεν τα σχόλια, έκαμεν το δικόν του, ευχαρίστησε όσους εχαρήκαν μαζί του τζ’αι εσυνέχισε τη ζωήν του. Έτσι είναι, φίλε μου, άμα τα πράματα που δημιουργείς πετούν σε τροχιά γύρω ‘που την γη, καταλαβαίνεις ότι το αρφάλι της γης με τους ρατσιστές του έν’ εντελώς ασήμαντο.