Ιστοριες της Νεας Ληδρας

Με κατεύθυνση το κέντρο της Λευκωσίας, στα φώτα της διασταύρωσης του Βαρδάρη με το ΌΧΙ, επρόσεξα ένα άνθρωπο στην άκρη του δρόμου ξαπλωμένο. Έκπληκτος, είδα τα αυτοκίνητα δίπλα μου να απομακρύνονται, βουρώντας να προλάβουν το πράσινο. Άνοιξα το παράθυρο τζαι εφώναξα, «Φίλε είσαι καλά, χρειάζεσαι βοήθεια;».

Ο άνθρωπος εδίκλησε πάνω τζαι είδε με χωρίς να απαντήσει. Έπιασα πάντα τζαι εκατέβηκα.

Ετηλεφώνησα ασθενοφόρο τζαι κοντεύκοντας εκαταλάβα ότι η κατάσταση του ήταν σιειρόττερη από ότι εφαίνετουν που το αυτοκίνητο. Τα μάθκια του ήταν πρησμένα τζαι η κκελλέ του ήταν γεμάτη ξεραμένα αίματα τζαι μαυρίλες.

Τα ρούχα του ήταν σχισμένα τζαι τα σιέρκα του χταρμένα άσιημα. Έμοιαζε να τον έδερε κάποιος τζαι να τον εκολώσυρε στο παγκέττο. Μισά ελληνικά, μισά εγγλέζικα ερώτησα τι εσυνέβηκε.

Χρησιμοποιώντας την ίδια μισοδότζιη γλώσσα επικοινωνίας, απάντησε μου ότι κάποιος του εκτύπησε με το αυτοκίνητο τζαι ότι ηταν τζιαμέ κανένα μισάωρο.

Κάποιοι ξένοι, επεράσαν τζαι εσταματήσαν  να δουν τι έγινε. Ερωτήσαν τον διάφορα, έμοιαζε να τους εμπιστεύκεται παραπάνω που μένα. Που τα λλία που εκατάλαβα, ήταν που την Συρία. Επέμενε στην ίδια ιστορία ότι κάποιο μερσεντές του εκτύπησε τζαι άφησε τον αιμόφυρτο.

Ήμουν λλίο καχύποπτος για το πώς μπορεί να είσιεν συμβεί το περιστατικό. Εν είμαι γιατρός, ούτε ντετέκτιβ, αλλά οι φατσιές που είσιεν εμοιάζαν μου παραπάνω να επροκληθήκαν που ξύλο παρά που ατύχημα. Εν υπήρχε λόγος να τον αμφισβητήσω. Εξάλλου το πώς εσυνέβηκε ήταν άσχετο.

Σημασία είσιεν ότι ένας άνθρωπος κτυπημένος, αιματωμένος, ήταν μέσα σε ένα αυλάτζι για ώρα τζαι κανένας δεν εσταμάτησε να τον βοηθήσει. Λλιο μετά το τηλεφώνημα μου εφτάσαν αστυνομικοί με μοτόρες. Επροσπαθήσαν να του μιλήσουν αλλά αντιμετώπισε τους το ίδιο αδιάφορα όπως εμένα.

Αθόρυβα, εδιαλύθηκε σιγα, σιγα τζαι το πλήθος που είσιεν συναχτεί γυρώ μας. Η άμπουλα έφτασε λλίο αργότερα.

Εκατέβηκε που μέσα μια νοσοκόμα. Εν μας ερώτησε τίποτε, εβούρησε, έπιασε του την κκελλέ του τζαι άρκεψε να τον εξετάζει. Τζείνος, μόλις του εκόντεψε η νοσοκόμα, εξέσπασε. Ελυτρώθηκε μόνο με την παρουσία της.

Μια γλυτζιά, κοκκινομάλλα, νοσοκόμα, εχάδευκε του τα μαλλιά  τζαι επροσπάθαν να τον καθησυχάσει. «Μην κλαίς καλέ μου, όλα θα παν καλά» ελάλεν του τζαι τζείνος ούλλο πιο έντονα εμουγκάριζε όπως το μωρό. Τα άσπρα της τα σιερούθκια ήταν όπως τους κρίνους πας το μαυρισμένο του το πρόσωπο.

Εμπήκα στο αυτοκίνητο τζαι έφυα. Ούλλη μέρα εσκέφτουμουν πόσο ανεπαίσθητα συνυπάρχει στην εποχή μας η αδιαφορία τζαι η σκληράδα, με την τρυφερότητα τζαι την συμπόνια. Ευτυχώς υπάρχει μια δόση λογικής τζαι καλοσύνης να αντισταθμίζει τούτη ούλλη την παράνοια που ζούμε.

Τις προάλλες έδωκα πάνω σε ένα βίντεο του Αρχιεπισκόπου, σε μια συνέντευξη που έδωσε στο ΡΙΚ. Σε ελεύθερη μετάφραση, ο δημοσιογράφος ερώτησεν τον «Θα ψηφίζατε ποτέ αριστερό υποψήφιο;». Με βροντερή, γεμάτη σιουρκά τζαι αυτοπεποίθηση φωνή, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου απάντησε «Μέχρι και μαύρο θα εψήφιζα αν με αντιπροσώπευε»

Δώσε χρόνο του εγκεφάλου σου να επεξεργαστεί τούτη τη κουβέντα. Μια που τες πιο γνωστές προσωπικότητες της Κύπρου, ο άνθρωπος που διαχειρίζεται την περιουσία ενός που τους πιο πλούσιους οργανισμούς του νησιού, ο υπεύθυνος του ιδρύματος που επηρεάζει τζαι κατευθύνει τη συλλογική συνείδηση μιας τεράστιας μάζας λαού εφκήκε στην κρατική τηλεόραση τζαι έκαμε ένα εντελώς ρατσιστικό τζαι κοινωνικά λάθος σχόλιο.

Δεν ετάραξε φύλλο. Δεν ασχολήθηκε κανένας. Ακόμα τζαι ο δημοσιογράφος, εχαμογέλασε ευγενικά τζαι συνέχισε με τις ερωτήσεις του. Ούτε πως ο Αρχιεπίσκοπος εμίλησε υποτιμητικά για μια ομάδα ανθρώπων με διαφορετικά χαρακτηριστικά που τον κυρίαρχο πληθυσμό της Κύπρου.

Τούτη η ανοχή που έχουμε σαν λαός αλλά τζαι τούτη η κοινωνική λογική του ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις την λέξη «μαύρος» σε μια πρόταση, για να παρουσιάσεις μια σύγκριση με υποτιμητικό χαρακτηρισμό δεν ενοχλεί κανένα τελικά. Πάρε για παράδειγμα την κοινωνική ρήση «Είμαι τίποτε μαύρος;» που χρησιμοποιούμε συχνά για να δείξουμε ότι μια κατάσταση αξίζει μόνο σε κατηγορία ανθρώπων που είναι υποδεέστερη που εμάς.

Ο ρατσισμός εν μες την κοινωνία, κληρονομάς τον που προηγούμενες γενιές τζαι εν τέλει καταλήγεις να τον ανέχεσαι. Ίσως παλιά να έμοιαζε ακίνδυνος, αδιάφορος. Σήμερα όμως εν επικίνδυνος τζαι καταστροφικός.

Το παράλογο εν ότι εμείς σαν κοινωνία ανεχούμαστε το τζαι πολλές φορές επικροτούμεν το. Σάννα τζαι εν είμαστε ποττέ μας πρόσφυγες τζαι μετανάστες. Παραδόξως, την ίδια στιγμή διαμαρτυρόμαστε για τα ρατσιστικά σχέδια λύσης του Κυπριακού τζαι την ρατσιστική αλλαγή στους όρους εισδοχής των πανεπιστημίων στην Ελλάδα.

Ενώ η λέξη ρατσισμός εν μες το λεξιλόγιο μας τζαι μες την ζωή μας τζαι χρησιμοποιούμε την με την κάθε ευκαιρία, ποττέ δεν εμάθαμε την πραγματική της σημασία. Ρατσισμός στην Κύπρο, εν μόνο άμα κάποιος αδικεί τους Κυπραίους, ποττέ άμα οι Κυπραίοι αδικούν κάποιον άλλο.

Τούτες οι αντιλήψεις που μας σφηνώνουν μες το μυαλό μας που τον τζαιρό που μαθαίνουμε να σκεφτούμαστε, φκαίννουν έξω σήμερα, τζαι βρίσκουν σαν αιτίες των προβλημάτων μας, τους αλλοδαπούς. Έτσι, κατά συνέπεια, δημιουργούνται παρατάξεις που στην ουσία σκοπό έχουν να δέρνουν μετανάστες τζαι πρόσφυγες. Έτσι, ο απλός κόσμος φωνάζει τζαι ξιτιμάζει τους ξένους, αντί τους πραγματικούς υπεύθυνους για την κατάντια του τόπου.

Έτσι τζαι τζείνοι που έχουν ευθύνες, έχουν το θράσος να φκαίννουν στα κανάλια τζαι να λαλούν ότι λαλούν, για τους «μαύρους».

Σαν κηπουρός, εν είμαι τζιαι πολλά συνεπής. Ούτε τζιαι πολλά καλός, αλλά εν που τες αγαπημένες μου ασχολίες. Γεμώννει με ένα αίσθημα δημιουργίας, μια ικανοποίηση άμα θωρώ τα δεντρά τζιαι τα λουλούδια να ανθίζουν τζιαι να πλημυρίζουν την αυλή μου.

Νομίζω ότι εν κάτι που πηγάζει που την παιδική μου ηλικία. Εμεγάλωσα σε μια αυλή διαρρυθμισμένη ανάλογα της εποχής τζιαι με βάση τες καλλωπιστικές ιδέες της γιαγιάς μου τζιαι της μάνας μου. Γεμάτη δεντρά τζιαι φκιόρα σφηνωμένα μέσα σε κκεσέδες του γιαουρτιού, σε τενεκκέδες του λαθκιού, σε γλάστρες, σε λασάνια, ακόμα τζιαι σε κομμένες μπουκάλες του νερού.

Η αυλή στο πατρικό μου το σπίτι, ήταν γεμάτη λογιών πολλών βλάστηση. Καττούθκια, σκυλλάκια, βασιλιτζιές, κόλιαντρο, θκιόσμη, τσαρτελλούθκια, γαρύφαλλα τζιαι τριανταφυλλιές. Είχαμε ένα περίεργο κακτοειδές, που άμα το χάρασσα εφκαλλεν ένα άσπρο υγρό που εκολλίτσιαζε. Ένα κυπαρίσσι έξω στο παγκέττο τζιαι ένα γιασεμί που εσκαρφάλλωνε πάνω σε ένα περίεργο, μεταλλικό κατασκεύασμα που έμοιαζε με σκελετό σιντριβανιού.

Ο κήπος στο πατρικό μου το σπίτι, ήταν ένα χάος  χλωρίδας. Ένας πράσινος πανικός.

Τούτη η ανοργανωσιά, η αταξία εδημιουργούσε μια πολλά συναρπαστική καθημερινότητα για μένα. Κάθε μέρα στον κήπο ήταν μια διαφορετική περιπέτεια.

Στον κήπο μου σαν ενήλικας, απέφυγα να δημιουργήσω τούτο το χάος. Ίσως επειδή άμα είσαι μωρό το χάος προκαλεί σου ενδιαφέρον, ενώ όσο μεγαλώνεις προκαλεί σου φόβο, ανησυχία. Υπάρχει ένα λασάνι με λαχανικά, στην μέση το γρασίδι τζιαι γυρώ, γυρώ παραταγμένα μερικά δέντρα τζιαι λουλούδια.

Τζείνο το ζεστό, καλοκαιρινό, απόγευμα, εκάθεσουν με τη μάμμα σε ένα σκαλάκι κοντά στο γρασίδι. Άνοιξα τα ποτιστήρκα για να ποτίσω τζιαι εβούρησα να έρτω κοντά σας για να μεν βρεχτώ.

Αντίθετα με εσένα, που χωρίς δεύτερη σκέψη, εσηκώθηκες τζιαι άρκεψες να βουράς πάνω, κάτω μες το γρασίδι, κάτω που τες καμάρες που εσχημάτιζε το νερό. Εγέλας, ανέμιζες σιέρκα τζιαι πόθκια, εφώναζες του νερού τζιαι άπλωννες να συνάξεις τες σταγόνες. Εσουππώσαν τα μαλλιά σου χώννοντας το πρόσωπο σου τζιαι έπλεες σε πελάγη ευτυχίας.

Έκαμα να σε πιάσω, αλλά η μάμμα σου είπε μου «Άφηστην».

Έκατσα πίσω, να σε θωρώ να παλιώνεις με το ποτιστήρι τζιαι να κατευθύνεις το νερό σε ανεξέλεγκτες πορείες. Να νευριάζεις που το νερό πιτά με δύναμη στα μούτρα σου αλλά με πείσμα να επιστρέφεις τζιαι να προσπαθείς να το ελέγξεις.

Ενάμιση χρονό πλασματούι έδειχνες μου, ίνταλως ανύποπτα μέσα που τα χρόνια, η περιπέτεια χάννεται τζιαι την θέση της πιάνει η ρουτίνα. Έφκαλα σου την φανέλα για να μεν κρυολογήσεις, τζιαι άφηκα σε τιτσιρού, ανέμελη να απολαύσεις τον υδάτινο πανικό του κήπου.