Λοιπόν εγώ επήρα το απόφαση.
Για να πάεις camping στην Πόλη της Χρυσοχούς πρέπει να κάμεις δάνειο με τρείς εγγυητές. Εν υπάρχει άλλος τρόπος, μιλούμε ότι οι ανθρώποι εφκάλαν τζιε τα σιοινία τζιε τα παλλούτζια.
Φραπέ, φίλε μου σε πλαστικό ποτηρούι του (ποτζίνο που βάλλεις νερό που τα ψυγεία με τις μπουκάλες) μόνο 1.50 ΛΚ. Σε νάκκουρουι πιό μεγάλο ποτήρι, 2.00 ΛΚ.
Να μεν σου πω ότι τα παγωτά τους ξεκινούν που την 1.50 ΛΚ τζιε πάν πάνω. Μα το θεό, επία να πιάσω ένα μπουκαλάκι νερό τζιε ένα αναψυκτικό, «2.20 ΛΚ» λαλεί μου!
Εμάχουμουν να ρουθουνίσω όπως τον Ρίκκο που τους γειτόνους τζιε να του πώ «έσιη κούσπο στο Μιτσερό».
Έβαλα τα πίσω τζιε είπα του «Ευχαριστώ, δεν θα πάρω».
Τωρά αν πάω τζιε ανοίξω μες την χωράφα έξω που το camping σαντουιτσίδικο τζιε να τα πουλώ ούλλα μισή τιμή εννα φταίω;
Αλλα χάτε, μόνο να φκαίννουν να παραπονιούνται ότι οι Κυπραίοι πάν στα κατεχόμενα τζιε εν έρκουνται στα δικά μας να κάμουν διακοπές. Αφού ρε μαλάκα, κλέφκεις με καθαρά τζιε με το νόμο, τζιε χωρίς κανένα εθνικό συναισθηματισμό, εγώ γιατί να σε σκεφτώ εσένα;
Τζιε που εν θα πατούν ούτε κουτσουκούτες μες τα camping σας, εννα φκαίννετε να κλείετε τα ράουνταπαουτ τζιε να κλέεστε ότι έσιετε οικογένειες να ζήσετε τζιε η κυβέρνηση εν σας βοηθά. Άσσιχτίρ, συγχύστηκα, πάω να φάω σουβλάκι με τζατζίκι.