Είμαι περίεργος που λέτε να δω ποιος θα νικήσει τις Αρχιεπισκοπικές εκλογές. Όχι τίποτε άλλο, απλά δεν έχω δει ποτέ παπάδες να πανηγυρίζουν και είμαι περίεργος. Ποδοσφαιριστές, πολιτικούς και απεργούς έχω δει (τους τελευταίους πιο σπάνια), παπάδες όμως δεν έτυχε.
Αν λάβουμε υπόψιν πάντως την προ εκλογών κατάσταση που επικρατεί, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από τις εκστρατείες που διοργανώνουν τα κόμματα πριν τις προεδρικές εκλογές. Ομιλίες, υποσχέσεις, γαλιφιές, παγίδες και αναπάντεχα σκάνδαλα των αντιπάλων και άλλα τέτοια.
Γιατί λοιπόν να διαφέρουν οι πανηγυρισμοί των νικητών στις αρχιεπισκοπικές;
Μάλλον θα μαζευτούν στην πλατεία Ελευθερίας όλοι μαζί, οι παπάδες νικητές να φωνάζουν και να λένε μεγάλα λόγια (που σίγουρα θα ξεχάσουν την άλλη μέρα) και από κάτω τους οι οπαδοί τους να τους επευφημούν και να φωνάζουν συνθήματα. Ίσως αντί για φωτοβολίδες να κρατάνε λαμπάδες όμως, τι να σας πω.
Έχω βαρεθεί που λέτε, να ανοίγω την τηλεόραση (η οποία έχει δύο κανάλια όπως είπε ένας φίλος, το ON και το OFF) και να βλέπω τους παπάδες να κηρύττουν για την ηθική, τις αξίες, το έθνος (ε, ρε αυτό το έθνος, σαν Joker σε παρτίδα Κουμκάν έχει γίνει) και άλλα τέτοια παρόμοια.
Τροφή για τα θηρία με λίγα λόγια.
Για τους γέρους, που φοβούνται ότι αν δεν υποστηρίξουν ένα παπά, θα πάνε στην κόλαση, για τους ευκαιριάκηδες (καινούργιο επάγγελμα, βέρο Κυπριακό) που πάνε στις εκδηλώσεις τους για να φάνε «μούχτιν» και για τους θρήσκους που έχουν ξεχαστεί στον προηγούμενο αιώνα και ακόμα πιστεύουν ότι οι παπάδες είναι η φωνή του θεού στην γή.
Πως μπορώ να πιστέψω και να εμπιστευτώ, ένα παπά που κάνει προεκλογική εκστρατεία.
Μόνο και μόνο που το λέω, «σηκώνονται οι τρίσιες της κκελλές μου» όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Καλά είμαστε σοβαροί;
Πρώτα, πρώτα οι εκλογές και οι θρησκεία είναι δύο έννοιες, που δεν συμβαδίζουν. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Οι εκλογές είναι μια διαδικασία στην οποία οι υποψήφιοι, με κάθε τρόπο και μέσο, αληθινό και μη, προσπαθούν να θίξουν τους αντιπάλους τους και να προβάλουν τον εαυτό τους.
Αφού ο ακρογωνιαίος λίθος της εκκλησίας, είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, η αλήθεια και η συναδελφοσύνη, εξηγήστε μου κάποιος, πως μπορούμε να κάνουμε εκλογές θρησκείας;
Θέλουν να πείσουν τον κόσμο, ότι θα ψηφίσει εκείνο που σέβεται και που τηρεί καλύτερα τους νόμους και τις αρχές της θρησκείας και θα μπορέσει να τα κρατήσει ζωντανά και να μεταδώσει πιο έντονα στον λαό;
Αφού οι ίδιοι, αλληλοβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται. Αυτή είναι θρησκευτική συμπεριφορά;
Η απάντηση είναι αυτονόητη, νομίζω.
Γιατί κάνουν εκλογές;
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που κάνουν όλοι, για τα λεφτά και την δόξα. Αλλά περισσότερο για τα λεφτά.
Σκεφτείτε μόνο ότι ο Αρχιεπίσκοπος θα έχει σχεδόν απόλυτο έλεγχο της περιουσίας της εκκλησίας της Κύπρου. Της ποιό κερδοφόρας και αφορολόγητης επιχείρησης του νησιού.
Γιατί νομίζετε ότι μόλις κτύπησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, έπεσαν σαν κοράκια να τον βγάλουν ανίκανο να διοικήσει;
Γιατί νομίζετε ότι σείουν γή και ουρανό τόσα χρόνια και πήγαν σε όλες τις συνόδους που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινος νους;
Επειδή τους νοιάζει ο απλός κόσμος και η θρησκευτική κοινότητα της Κύπρου;
Εγώ προσωπικά, πριν κτυπήσει ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, δεν έβλεπα κανένα παπά στην τηλεόραση.
Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί.
Καλά κάτι μας είχαν διδάξει στην Τρίτη δημοτικού, αλλά μέχρι εκεί. Ως την ημέρα που κτύπησε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ξαφνικά, τσούπ ξεπηδούσαν σαν τους καραόλους μετά την βροχή.
Στο κάτω κάτω, τι έχει να κερδίσει ο απλός ο κοσμάκης, από τις αρχιεπισκοπικές;
Πως με επηρεάζουν εμένα ρε φίλε!!
Θα μου πληρώσουν τα χρέη μου; Τις σπουδές μου; Θα μου φτιάξουν το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι; Θα κτίσουν σχολεία, πανεπιστήμια, πάρκα για τα παιδία μου;
Εγώ τόσα χρόνια μόνο εκκλησίες βλέπω να κτίζουν και έχουν και την αναίδεια να γυρίζουν τα σπίτια και να ζητάν χορηγία και βοήθεια.
Πέστε μας, πόσα στοίχισε η εκκλησία της Αγίας Σοφίας στον Στρόβολο;;
Πείτε μας, πόσες οικογένειες της περιοχής θα τρέφονταν και για πόσα χρόνια, μόνο από την αξία του οικοπέδου;
Γιατί δεν κτίσατε ένα κτήριο αθλοπαιδιών να πηγαίνουν τα παιδία να παίζουν μπάσκετ και ποδόσφαιρο παρά να μένουν σπίτι και να παίζουν Playstation και να βλέπουν DVD;
Αν η εκκλησία ξόδευε τα μισά από όσα ξοδεύει στα κτίρια της, για να βοηθά τον απλό κόσμο, δεν θα ήμασταν στην κατάσταση που είμαστε τώρα σαν κοινωνία.
Και στο κάτω, κάτω της γραφής, εγώ δεν δίδαξα ποτέ μου «Μην θησαυρίζεται στην γή» και «Κτίζετε παλάτια στον παράδεισο και όχι στην γή»!!
Άμα οι εκκλησίες είναι ολόχρυσες και ολομάρμαρες, πως προσπαθείτε να πείσετε τον κόσμο να είναι λυτός και ταπεινός.
Και όχι δεν αντιπροσωπεύουν το μεγαλείο του Χριστού. Ο Χριστός, έπινε κρασί σε ξύλινο ποτήρι αυτό μας λέγατε στο σχολείο.
Λοιπόν, καταλαβαίνουμε επομένως τους λόγους γιατί θέλουν όλοι να γίνουν Αρχιεπίσκοποι.
Αν πράγματι είχαν αγνές προθέσεις θα έκαναν εκλογές μόνοι τους και δεν θα ενοχλούσαν κανένα. Όπως κάνουν όλες οι υπόλοιπες θρησκείες στον κόσμο.
Τουλάχιστον οι καθολικοί, από ότι θυμάμαι, τίμησαν τον Πάπα τους μέχρι και την τελευταία του πνοή. Ακολούθως μόνοι τους αποφάσισαν και εξέλεξαν καινούργιο. Δεν ήξερε κανένας πώς και γιατί.
Ας επιλέξουν μόνοι τους τον αρχηγό τους, τον διαχειριστή της περιουσίας τους. Εμάς γιατί μας ενοχλούν;
Αφού εμείς «εν ρίζουμε» ρε παιδία!
Ο λόγος είναι απλός.
Δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε ο ένας στον άλλο. Από μόνοι τους καταλαβαίνουν ότι είναι τόσο διεφθαρμένοι εσωτερικά σαν σύστημα και ξέρουν ότι η διαδικασία σίγουρα θα «χάνει λάδια» από πριν.
Οπόταν, αποφάσισαν να βάλουν τον απλό κόσμο, τον οποίο μπορούν να εκφοβίσουν, να επηρεάσουν και να εξαγοράσουν πολλές φορές, να αποφασίσει ποιος θα είναι ο άρχων της εκκλησίας.
Για αυτό σας λέω, οι Αρχιεπισκοπικές εκλογές δεν έχουν καμία διαφορά από οποιεσδήποτε άλλες εκλογές είδαμε μέχρι τώρα.
Μόνο που όταν κάνουν εκλογές οι πολιτικοί, ξέρουμε από πριν ότι θα πατήσουν επί πτωμάτων για να πετύχουν τον στόχο τους.
Οι εκπρόσωποι της ειλικρίνειας, της ηθικής και της αδελφοσύνης, τι δικαιολογία έχουν;
Ποιος να ήτανε αυτός που έλεγε για τους άσπρους όμορφους τάφους που μέσα έχουν κόκαλα και βρομιές, πως τον λέγανε να δεις, εδώ το ‘χω….
Όπως και να έχει, η ταπεινή μου συμβουλή είναι την ημέρα εκείνη να πάτε να δείτε το Rally Κύπρος. Από τα ποιό αργά και τα ποιό δύσκολα Rally που υπάρχουν στον κόσμο.
Στο τέλος της ημέρας, από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί;