Η Κύπρος πρέπει να είναι μια που τες χώρες που ούλλος ο πλυθησμός της, δουλεύκει για να ταίζει τους υπαλλήλους της κυβέρνησης του.
Γιατί το λαλώ τούτο;
Απλά σκεφτείτε το έτσι.
Είμαστε μια χώρα με φέρι πείν, 300 χιλίαδες εργαζόμενους. Τζίνοι οι 300 χιλίαδες εργαζόμενοι, εν η οικονομική μηχανή της χώρας. Δηλαδή αν αύριο το πρωί, εξαφανίζουνταν ούλλοι που την Κύπρο, εννα εσταματούσαν αυτόματα οι εισαγωγές, οι εξαγωγές, οι παραγωγές τζιαι οι υπηρεσίες
Τζίνοι οι 300 χιλίαδες που δουλεύκουν, εν υπέυθηνοι για τους υπόλοιπους 500 χιλίαδες (ας πούμε) που εν δουλεύκουν. Εν υπεύθηνοι για τους άμεσα εξαρτομένους που τζίνους, δηλαδή το έταιρο τους ήμιση που εν δουλεύκει (είτε τζίνο εν άντρας ή εν γυναίκα), για τα κοπελλούθκια τους τζιαι για τους γονίους τους που εγεράσαν.
Εν επίσης υπεύθηνοι έμμεσα για τους ανάπηρους τζιαι τους άπορους τζιαι γενικά για όσους εν μπορούν να παράξουν πλούτο για να στηρίξουν τον εαυτό τους, στους οποίους προσφέρουν μέσα που φορολογίες τζιαι που διάφορες εισφορές στην κυβέρνηση.
Το ζουμί εν το εξής.
Τζίνοι που δουλεύκουν, διούν λεφτά της κυβέρνησης να στηρίζει τζίνους που εν δουλεύκουν. Συνεπάγεται ότι, αφου οι κυβερνητικοί εν δουλεύκουν, οι υπόλοιποι που δουλεύκουν στον ιδιωτικό τομέα, δουλεύκουν για να ταίζουν τους κυβερνητικούς. Τόσο απλό.
Τωρα εννα μου πείτε «Τζιαι οι κυβερνητικοί πλερώνουν φόρους!». Ναι αλλά οι φόροι τους, επιστρέφουν πίσω σαν μισθοί, σαν ωφελήματα τζιαι σαν διαμερίσματα προς ενοικίαση στες Πλάτρες τζιαι στον Πρωταρά.
Το γιατί εν δουλεύκουν οι κυβερνητικοί νομίζω εν κοινό μυστικό.
Αφου πάν στην κυβέρνηση, δίννουν τον γάρο τους τζιαι ξέρουν ότι βρέξη σιονίσει, δουλέψουν εν δουλέψουν, τζιαι αύξηση εννα πίαν, τζιαι ο μισθός τους εννα έρτει. Αν τους πεί τζιαι κανένας καμία κουβέντα παραπάνω, βαώννουν τα ούλλα (τάχα μου απεργία) τζιαι τραβά ο υπόλοιπος κόσμος που έννεν κυβερνητικός.
Όχι δηλαδή πως άμα εν κάμνουν απεργία, έσιει πολλή διαφορά που το άμα κάμνουν. Τζιαι στο πόστο τους να έν οι κυβερνητικοί, πάλε έχουν τα διπλωμένα τζιαι όποτε τους δόξει εννα κάμουν δουλεία.
Τωρά εννα μου πείτε «Εσένα ήντα που σε κόφτει, ας κάμνουν ότι θέλουν.»
Αμα έν κάμνουν τζίνοι την δουλεία τους, τότε αναγκαζούμαστε να προσλαμβάνουμε άλλους για να την κάμνουν. Τζιαι ποιός τους πιερώνει τζίνους τους άλλους; Οι φορολογούμενοι.
Δηλαδή, πλερώνουμε τους κυβερνητικούς, να πλερώνουν άλλους για να κάμνουν την δουλεία που θα έπρεπε να κάμνουν οι ίδιοι ευθής εξ αρχής.
Αν σκεφτείτε ότι το ένα τρίτο των εργαζομένων εν κυβερνητικοί τζιαι ότι οι μισθοί τους σε γενικές γραμμές εν παραπάνω που τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, εννα καταλάβετε ότι μόλις που τα φκάλλουμε πέρα να τους πλερώνουμε.
Αν επίσης σκεφτείτε ότι όσο παν πολληνίσκουν, εννα καταλάβετε ότι εν θα κραούμε για πολλά χρόνια ακόμα λίρες να τους πλερώνουμε. Οπόταν τζιαμε εννα τα βαώσουν τέλια τζιαι να κάτσουν πόξω που το Υπουργείο Οικονομικών να φωνάζουν.
Είμαστε για πολλά γέλια τελικά.Η μάλλον…είμαστε για κλάματα..