Όσα χρόνια τζιαι να περάσουν, πάντα εννα υπάρχει κάποιος ο οποίος εννα μιλά για το χάσμα των γενεών. Δηλαδή, τις διαφορές που έχει μια γενιά με την αμέσως επόμενη, π.χ. γονιός με παιδί. Τα τελευταία χρόνια, η συχνότητα τούτου του χάσματος γίνεται ούλλο τζιαι ποιό μικρή. Με λλία λόγια, μπορεί να δεις τον αρφό σου τον μιτσή (που τον περνάς πάνω κάτω 6-7 χρόνια) τζιαι να αναρωτηθείς εύλογα «Ήμουν τζιαι εγώ έτσι, στην ηλικία του;»
Η συγκεκριμένη ερώτηση, επέρασε που το νου μου αρκετές φορές όσον εμεγάλωνα. Στις αρκές, σπάνια, μετά ποιό συχνά τζιαι τα τελευταία χρόνια καθόλου. Βασικά τα τελευταία χρόνια, είμαι σίουρος ότι εν ήμουν όπως εν οι μιτσίοι σήμερα, όταν ήμουν τζιαι εγώ στην ηλικία τους.
Είμαι 26 χρονών τζιαι θεωρώ ότι έζησα την εφηβεία μου τζιαι την μέχρι τώρα ζωή μου όπως εγούσταρα, τουλάχιστον. Η παρέα μου αποτελείτε που άτομα κοντινών ηλικιών, με τον ποιό μιτσή να επάτησε τα 23 τελευταίως. Αναφέρνω επίσης, ότι οι μεγάλοι μου αδελφοί, είναι 36 τζιαι 32 χρονών η οποία είναι μια σημαντική διαφορά ηλικίας σε σχέση με την δική μου. Σε γενικές γραμμές, οι ανθρώποι που εμεγάλωσα τζιαι συναναστρέφουμαι, είναι συν 10 και πλην 3 χρόνια που την ηλικία μου.
Γιατί τα αναφέρω τούτα;
Επειδή με ούλλους έχω κάτι να μοιραστώ, κάτι που εννα πω τζιαι εννα με καταλάβουν, κάτι που έζησαν όπως το έζησα, τουλάχιστον μια ανάμνηση που άμα την αναφέρω εννα χαμογελάσουν με κατανόηση τζιαι να μου πουν ότι τζιαι τζίνοι θυμούνται κάτι παρόμοιο.
Απλά νιώθω ότι, όσο περνούν τα χρόνια οι γενιές αλλάζουν επικίνδυνα, σε σημείο που μιλώ με έφηβους σήμερα τζιαι νιώθω γέρος. Νιώθω ότι αναφέρνω πράματα τα οποία μοιάζουν εντελώς απίθανα τζιαι απομακρυσμένα για τζίνους.
Επί παραδείγματι, για μένα μοιάζει απομακρυσμένο το γεγονός ότι ο πατέρας μου, εδούλεφκε που τα 12 του στα χτίσματα τζιαι επίεννε περπατητός στα χωράφια. Εν λογικό, έχουμε διαφορά σχεδόν 40 χρόνια. Για κάποιον έφηβο στα 19 του όμως σήμερα, μοιάζει εντελώς απομακρυσμένο το γεγονός ότι εγώ στο στρατό εν είχα κινητό τζιαι έπιανα την φιλενάδα μου τηλέφωνο που τον θάλαμο με τα νομίσματα. Έχουμε διαφορά, μόνο 6 χρόνια!
Τούτο εν μόνο ένα μικρό τζιαι απλό παράδειγμα του ότι πλέον οι άνθρωποι εκκολάπτονται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, σε σημείο που οι γενιές αποτυγχάνουν να έχουν κοινά να μοιραστούν. Αποτέλεσμα τούτου; Χάνεται η συνοχή τζιαι η συνέχεια της κουλτούρας τζιαι του πολιτισμού τζιαι επίσης γίνεται ανέφικτη η μετάδοση γνώσης τζιαι ταυτόχρονα εμπειρίας που τες προηγούμενες γενιές. Επίσης, γίνεται εξαιρετικά δύσκολη η εκπαίδευση τζιαι η παιδεία όχι μόνο που τους γονιούς, αλλά τζιαι που τα σχολεία καθώς τζιαι που ποιό μεγάλους φίλους ή αδελφούς.
Εγώ προσωπικά, εκέρδισα πολλά που τα αδέλφια μου καθώς τζιαι που τους ποιό μεγάλους φίλους μου. Ο λόγος ήταν επειδή, ένιωθα την γενιά τους, τις ανησυχίες τους, βασικά ένιωθα τζιαι εκάμναν με να νιώθω η συνέχεια της γενιάς τους. Δηλαδή, έζησα τζίνον που έζησαν, εκατάλαβα το, τζιαι μπορώ να αναγνωρίσω, να εκτιμήσω τζιαι να αφομοιώσω ανάλογα την συνέχεια.
Εγώ έφτασα σε ένα σημείο που νιώθω ότι οι μιτσίοι σήμερα, εννεν η συνέχεια της γενιάς μου. Δηλαδή αποτυγχάνουν να μας καταλάβουν ή να μας εκτιμήσουν σε άπειρα σημεία. Με λίγα λόγια, νιώθω ότι εν μπορώ να τους μεταδώσω, γνώσεις, ανησυχίες ή ακόμα τζιαι εμπειρίες που την γενιά μου. Νιώθω ότι εγεννηθήκαμε όχι μόνο σε διαφορετικές εποχές, αλλά τζιαι σε διαφορετικούς κόσμους.
Εν εξυψώνω την γενιά μου, προς θεού, απλά κάμνω κάποιες διαπιστώσεις οι οποίες δινουν βάση στα λόγια μου τζιαι στις απόψεις μου. Διαπιστώνω, ότι οι γενιές πλέον αποτελούνται απο ανθρώπους ως επί το πλείστων όμοιους, άβουλους, χωρίς αξίες τζιαι απόψεις τζιαι το σημαντικότερο, χωρίς προσωπικότητα.
Πιέννετε ένα περίπατο κάτω στην Λευκωσία ή την Λεμεσό το Σάββατο το πρωί. Ούλλοι οι μιτσίοι εν οι ίδιοι. Αρσενικά, θηλυκά, ούλλα ντυμένα με τα ίδια ρούχα, τα ίδια μαλλιά, τα ίδια παπούτσια ακόμα τζιαι τα ίδια γυαλιά (Τζίνα που εν όπως την μάσκα της θάλασσας).
Εν λαλώ, τζιαι εμείς είχαμε μόδες, αλλά εν ήμασταν ούλλοι μας αρνιά. Είχαμε διαφορές ο ένας που τον άλλο, είχαμε ένα κάποιο χαρακτήρα, που όσον εμεγαλώναμε εγίνετουν συγκεκριμένος τζιαι εχαρακτήριζε τον εαυτό μας! Πλέον οι μιτσίοι εν που τα 16 τους ως τα 22 τους οι ίδιοι. Εν τραγικό, να θωρείς μια παρέα 5-6 άτομα, να φορούν ούλλοι το καπελλούι με τον ίδιο τρόπο, τα ίδια παπούτσια, το ίδιο παντελόνι τζιαι το ίδιο κούρεμα τζιαι χτένισμα. Καλά, οι ίδιοι ίνταλως ξεχωρίζουν ο ένας τον άλλο;
Καλά για τες μιτσίες μπορώ να μιλώ με τες ώρες. Πλέον, εν έσιη αθώες ηλικίες τζιαι ντροπές. Που τα 12 τους, με τα ξώπλατα, τα ξώβυζα, τα βαμμένα τα νύχια, τα μαλλιά, τα μέικ άπ και τα λοιπά. Εχτές ήμουν στο Σκαλί (το μπαράκι) για ένα ποτό. Συμπτωματικά, ίσιεν εκδήλωση στο αμφιθέατρο, μια σχολή χορού RnB, Rebel Dancers το όνομα.
Που το λλίο που είδα, ενόμισα ότι ήμουν σε φτηνό Αμερικάνικο πορνό με μαύρες ή σε βίντεο κλίπ του Snoop Doggy Dog. Τζιαι χειροκρότημα που κάτω, τζιαι κακό! Καλά που λαλείτε μπράβο; Στα 12χρονα που σούζουνται όπως τες πουτάνες του καπαρέ; Που τρίφουν τα βυζιά τους τζιαι τους κόλους τους η μία πας την άλλη; Μόνο εγώ κομπλάρω που τούτη την κατάσταση τζιαι δαιμονίζουμε που τες θωρώ; Εν μωρά, τζιαι μαθαίνουν τα να συμπεριφέρονται όπως τα κρεατοπιτάκια, να τα θωρεί ο κάθε ένας τζιαι να ξεροσταλιάζει. Εν τέχνη λαλεί σου ο άλλος. Τον τζιαιρό μου εχορεύκαμε slow στα πάρτι τζιαι μπορεί να ήταν η ποιό sexy εμπειρία της εβδομάδας μας. Ήταν όμορφο τζιαι ρομαντικό όμως, έμαθε μας να ερωτευκούμαστε τζιαι να αγαπούμε. τωρά οι μιτσίοι εν σεξουαλικά ενεργοί πριν ακόμα καταλάβουν τον λόγο που πρέπει κάποιος να εν σεξουαλικά ενεργός.
Που να καταλάβουν. Εξήγα τους για αγάπη, για έρωτα, για ρομαντισμό. Εννα σε φκάλουν πελλό. Αφού το κάμνουν στα αποχωρητήρια του Fame Story τζιαι στα βίντεο κλίπ της Σιακκίρας τζιαι της Παπαρίζου, τότε τζιαι οι μιτσίοι θεωρούν ότι πρέπει να το κάμνουν έτσι τζιαι τζίνοι.
Ποίος φταίει;
Σίουρα όχι τα μέσα, τηλεόραση, ίντερνετ, κ.λ.π. Οι άνθρωποι πίσω που τούτα ναι. τζιαι ως επί το πλείστων τούτοι που τζιαι ανθρώποι της ηλικίας μου (αλλά τζιαι πολλά πιο μεγάλοι) εξυψώνουν τζιαι ειδωλοποιούν. Κάτι ξέκωλα μοντέλα, κάτι ξώβυζες τραγουδίστριες (που τες βραβεύουμε τζίολας), κάτι τιτσιρόκολους τραουδιστές, κάτι μάνατζερ (που έχουν τζιαι χιούμορ εν τους κανουν τα άλλα) τζιαι κάτι παραγωγο-προαγωγούς. Χωρίς να αναφέρνω κάτι σεναριογράφους τζιαι κάτι ιδιοκτήτες καναλιών, που αναγάγαν το περιπαιξιμο τζιαι το πουτανίο σε τέχνη τζιαι πουλούν μας τα μέσα που τες ζώνες υψηλής θεαματικότητας.
Συνοπτικά, δηλαδή, οι νέες γενιές τζιαι επόμενες, βομβαρδίζονται ανελέητα με σεξουαλικά τζιαι εμφανισιακά πρότυπα, τα οποία ενώ εν ψεύτικα τζιαι δημιουργητά, μεταφέρονται ως υπαρκτά τζιαι προσεγγίσιμα. Τούτο, δημιουργεί ένα στάνταρ, ένα στερεότυπο το οποίο φυσικά οι μιτσίοι εν θα φτάσουν ποτέ. Για παράδειγμα, μια κοπέλα 15 χρονών που διαβάζει το Cosmopolitan τζιαι θωρεί κάτι γκόμενες που (με την βοήθεια του υπολογιστή) δεν έχουν κανένα απολύτως ψεγάδι. Η μιτσία, εν τζιαι καταλάβει, νομίζει ότι τζιαι τζίνη έτσι πρέπει να είναι. Στο τέλος της ημέρας, ούλλοι τζιαι ούλλες προσπαθούν να γίνουν κάτι που εν θα τα καταφέρουν ποτέ, αγνοούν τζίνο που στην πραγματικότητα είναι, αρνούνται τζιαι αποφεύγουν να ξεχωρίσουν που το πλήθος τζιαι καταλήγουν φτηνά αντίγραφα μιας δημιουργητής γκλαμουρίας, την οποία, απο πάνω, επικροτούν και θαυμάζουν.
Οι μεγάλες εταιρείες των μέσων μαζικής εξημέρωσης, συνειδητοποίησαν ότι τζίνο που πουλά παραπάνω που ούλλα εν το σεξ. Στις γενιές μας εν είχαν τα μέσα να μας το μπίουν που παντού, άρα έπρεπε να περιμένουν να μεγαλώσουμε για να μας κάμουν πελάτες. τζιαι ακόμα τζιαμέ που εμεγαλώσαμε, είχαμε την πνευματική διαύγεια τζιαι ωριμότητα να καταλάβουμε ότι πουλούν μας μαλακίες τζιαι να τους αγνοήσουμε.
Έτσι στην προσπάθεια τους να μεγαλώσουν το target market τους, αποφασίσαν να μικρύνουν την ηλικία που εννα απευθύνονται. Έτσι, προσπαθούν να κάμουν τους μιτσιούς να νιώθουν μεγάλοι, μπίουν τους σεξ τζιαι πρότυπα που παντού τζιαι αναγκάζουν τους να αφομοιώσουν τους παραλογισμούς τους, πριν να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται του τι συμβαίνει. Με τον τρόπο τούτο στερούν τους ούλλα τα καλά τζιαι τα αγαθά που έσιη να προσφέρει η εφηβεία, με σημαντικότερο την εκτίμηση για το αντίθετο φύλο, τον ρομαντισμό τζιαι την αγάπη.
Ποιό ξεκάθαρα, τζιαμέ που εμπορούσαν να πουλήσουν σε άτομα 19 – 20 χρονών τζιαι πάνω, τωρά πουλούν σε άτομα 12 και πάνω. Παραπάνω κόσμος (και συνάμα ποιό αγαθός κόσμος) ισοδυναμεί με παραπάνω λίρες. Τι τους κόφτει αν καταστρέφουν κοινωνίες τζιαι ηθικές αξίες, η τζίεπη τους γεμώνει. Μαθαίνουν τες μιτσίες να ντύνονται τζιαι να συμπεριφέρονται σαν τες τραγουδίστριες των βίντεο τζιαι τους μιτσιούς να προσπαθούν να γίνουν οι ακούραστοι τζιαι μυθικοί εραστές των σειρών. Στο τέλος της ημέρας όμως, εν κάμνουν τίποτε παραπάνω που να τους μεταφέρουν ανασφάλειες τζιαι κόμπλεξ, δημιουργώντας έτσι άβουλα τζιαι ανέραστα ανθρωπάκια που εν θα μπορέσουν ποτέ να εκτιμήσουν τον έρωτα τζιαι την αγάπη.
Εν είμαι δαμέ για να δώκω λύσεις. Τούτος ο κόσμος άρκεψε να με φοβίζει όσον ούλλους σας. Το πως μπορούμε να προστατέψουμε τα μωρά μας τζιαι τους ανθρώπους που επηρεάζουμε εξαρτάτε που μας αποκλειστικά. Το σημαντικότερο είναι να τους μάθουμε να έχουν επιλογή τζιαι να την αναγνωρίζουν. Να ξέρουν, τζιαι να διαλέγουν το ποιοι είναι τζιαι το τι θέλουν. Οι τρόποι εν τζιαμέ, το θέμα είναι να τους ανακαλύψουμε τζιαι να τους χρησιμοποιήσουμε.
Ένας φίλος προχτές, σε μια μπαρο-φιλοσοφική συζήτηση είπε μου για μια Γαλλική ταινία στην οποία υπάρχει αναφορά σε κάποιον που πέφτει που ένα πολυώροφο κτήριο. Σε κάθε όροφο, οι κάτοικοι των ακούν να λέει «Μέχρι εδώ πάμε καλά».
Είμαστε μια κοινωνία που πέφτει αγαπητοί μου και μέχρι εδώ όλα πάνε καλά. Σημασία δεν έχει η πτώση όμως, αλλά η πρόσκρουση με το έδαφος.