Το περίπτερο του Αλουπού, ήταν το κέντρο αναφοράς τζαι σύναξης της εποχής μου. Σχεδόν κάθε απόγευμα, στο περίπτερο, εσυναούμαστε κοπελλούθκια που τες διάφορες γειτονιές της περιοχής. Ροκόλοι κάθε ηλικίας εστοιβαζούμαστε τζιαμέ για να περάσουμε όσο παραπάνω ώρα γίνεται έξω που το σπίτι.
Ανάμεσα στους πολλούς που εμπαίναν τζαι εφκαίνναν στο περίπτερο, ήταν τζαι ένας γνωστός ηθοποιός. Ο άνθρωπος, συχνά πυκνά έρκετουν να γοράσει τσιγάρα, να πιεί κανένα καφέ ή να φέρει το κοπελλούι του να του ψουμνίσει καμιά σιοκολατού. Για εμάς, ήταν ο σελέμπριτι της περιοχής.
Ένα καλοκαίρι λοιπόν, αργά κάποιο απόγευμα, είμαστε συναμένοι έξι-εφτά ροκόλοι. Κουμπημένοι στις πορτοκαλί πλαστικές καρέκλες, με τα πόθκια απλωμένα στο τραπέζι, εμοιραζούμαστε ένα πακέτο Lucky Strike τζαι ελαλούσαμε πελλάρες.
Με μυστικοπαθή ύφος, ένας φίλος είπε «Ο ανιψιός μου, εσιει ταινία πορνό με τον Αντρόνικο τον ηθοποιό. Ήβρεν την μες τα πράματα του παπά του.»
Οι υπόλοιποι που τζιαμέ, εμείναμε με το στόμα ανοιχτό «Άτε ρε λαφαζάνι που έσιει έτσι πράμα.».
«Να με χαρώ, ρε παιθκιά. Το όνομα του έργου, είναι ‘Τα ζουμπούλια’», είπε, «ο ανιψιός μου εν λαλεί ψέματα».
Αλήθκεια, ψέματα εμείς εν εθέλαμε δεύτερη κουβέντα. Εκάμαμεν το τούτουκκι. Σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής, ούλλη η ευρύτερη περιοχή έμαθε ότι ο Αντρόνικος ο ηθοποιός, έπαιξε σε μια ταινία πορνό με το όνομα «Τα ζουμπούλια».
Το πράμα εξέφυγε αρκετά μάλιστα, σε σημείο που όποθθεν έρεσσε ο άνθρωπος, εσυνάουνταν ούλλοι οι μιτσιοί τζαι εφωνάζαν του «Τα ζουμπούλια, τα ζουμπούλια». Θυμούμαι τον να κοντοστέκεται απορημένος, να μας θωρεί τζαι να διερωτάται γιατί του φωνάζουμε.
Για εμάς τα ζουμπούλια, ήταν το ποσκόλιο μας, μια ταινία μυστηρίου δική μας. Εσυζητούσαμε συνέχεια για το πώς θα εμπορούσε να εν η υπόθεση τζαι εψάχναμε να έβρουμε τρόπους πρόσβασης στην ταινία. Κάποιοι, υποστηρίζαν ότι είδαν το έργο αλλά εν είχαν πλέον πρόσβαση, άλλοι ήξεραν κάποιον που το είδε αλλά εν εμπορούσαν να πιάσουν την κασέτα. Τα ζουμπούλια, ήταν ένας θρύλος τζαι εμείς, εξερευνητές που εμαζεύκαμεν πληροφορίες για να επιβεβαιώσουμε αν είναι αλήθκεια. Εν εμάθαμε ποττέ.
Τα χρόνια επεράσαν, τον Αντρόνικο είδα τον προχτές στην τηλεόραση τζαι εθυμηθηκα τα ζουμπούλια. Άνοιξα τον υπολογιστή τζαι έψαξα το. Φυσικά, εν ήβρα έτσι έργο. Αν υπήρχε το ίντερνετ, πριν 20 χρόνια, εν θα μας έπαιρνε τόσο καιρό να καταλάβουμε ότι ο Αντρόνικος δεν υπήρξε ποττέ πορνοστάρ.
Αν υπήρχε όμως το ίντερνετ τότε, μάλλον εν θα εκαθούμαστε στην αυλή του περιπτέρου να γεννούμε τούτες τες ιστορίες να περάσει η ώρα μας. Τζαι σήμερα, εννα είχα πιο λλία να λαλώ.
Tags: ζουμπούλια