Αγαπημένη μου κόρη,
Στα σιέρκα μου εππέσαν πολλά βιβλία, πάντα άρεσκεν μου να διαβάζω. Ειδικά τωρά στην φυλακήν ο χρόνος είναι έναν αγαθόν που έχω σε άπειρες ποσότητες, οπόταν, κατά κάπκοιον τρόπον βολεύκει με να τον αξιοποιώ με το να βουττώ στις σελίδες κάπκοιου βιβλίου. Λοιπόν, έναν που τα βιβλία που με εντυπωσιάσαν είναι το «Ηλεκτρικόν Πρόβατον».
Εν θα σου πω πολλά για το βιβλίον τούτον, έν’ πάνω στην βιβλιοθήκην μας, στο τρίτον ράφιν ξεκινώντας που το πάτωμαν. Έναν πορτοκαλίν βιβλίον του Φίλιπ Κ. Ντικ. Θκιάβασ’ το.
Ο πρωταγωνιστής, ένας κυνηγός επικηρυγμένων, χρησιμοποιεί έναν τεστ ενσυναίσθησης για να διακρίνει εάν το πλάσμαν που έσιει μπροστά του έν’ άνθρωπος ή ανδροειδές. Τα ανδροειδή δεν διαθέτουν ενσυναίσθηση. Σε ερωτήσεις του είδους «Μια χελώνα, αναποδογυρισμένη στο καβούκι της, βρίσκεται μπροστά σου, πώς αντιδράς;», ένας άνθρωπος, θεωρητικά, θα απαντούσεν ότι θα βοηθούσεν την σιελώναν.
Στην ερώτησην «Ένας άνθρωπος είναι κλειδωμένος σε έναν αυτοκίνητον που κρούζει τζαι χτυπά τα τζιάμια προσπαθώντας να αποδράσει, πώς αντιδράς;», ένα ανδροειδές θα απαντούσε ότι θα τον αγνοούσεν. Στην περίπτωσην την δική μου, εγώ τον εκλείδωσα μέσα, έγω έβαλα φωθκιά του αυτοκινήτου τζαι εγώ έκατσα απέναντι βλέποντας τον να κρούζει. Είμαι ανδροειδές; Είμαι άνθρωπος; Τελικά, έν’ η ενσυναίσθηση που μας ξεχωρίζει που τα ζώα;
Εγώ εν τον ελυπήθηκα, ούτε για έναν λεπτόν.
Όπως σου εξήγησα, τα πράματα που ξυπνούν έναν πλάσμαν είναι η πάλη για το σεξ τζαι η πάλη για τη ζωήν του. Στο σχέδιον μου υπήρχαν τζαι τα θκυο.
Ο Ανδρέας Γεωργίου ήταν έναν πλάσμαν της συνήθειας. Της ρουτίνας. Ακολουθώντας τον κάπκοιες φορές, ανακάλυψα ότι δύο φορές τον μήναν έπκιαννεν τον δρόμο των Χαλεπκιανών. Μετά, μέσα που έναν χωματόδρομον, έφκαιννεν σε έναν παλιόν χωράφιν. Γύρω που το χωράφιν, ττέλιν τζαι παλιά σκονισμένα κυπαρίσσια, ενώ στην μέσην του χωραφκιού, έναν παλιόν σπίτιν. Ποτζείνα που εκτίζαν οι Κυπραίοι την δεκαετίαν του ’80 για εξοχικά. Μικρόν, με μιαν κούγκρενην βεράντα τζαι τσίγγενην πέρκολαν. Τούτη η διαδικασία εγίνετουν νωρίς το απόγευμαν.
Επαρκάρισκεν έξω που τον φράχτην. Μετά που κανέναν δεκάλεπτον, έρκετουν έναν άλλον αυτοκίνητον. Κάπκοιες φορές ήταν έναν Range Rover Evoque κόκκινον τζαι κάπκοιες άλλες έναν θωρακισμένον μαύρο BMW 760Li High Security. Που την θέσην του οδηγού εκατέβαινεν πάντα μια ξανθιά γυναίκα. Περιποιημένη, γύρω στα σαράντα. Συνήθως με ταγιέρ ή τζαι κάπκοιες φορές με βελούδινες φόρμες γυμναστικής. Που μακριά εφαίνετουν αρκετά όμορφη. Σάνναν τζαι ο ράφτης είσιεν την φωτογραφίαν της την ώραν που έραφκεν τα ρούχα. Που τζείνες τες γεναίτζες που ξοθκιάζουν έναν δείλις σε κρέμες όσα εξόθκιαζα εγώ κάθε μήναν για να σε αναγιώσω.
Τζείνος άννοιεν το παράθυρον του, ανταλλάσσαν έναν φιλίν. Μετά τζείνη εξεκλείδωνεν την τσακροκλειδωνιάν της πόρτας τζαι έμπαιννεν μέσα στο χωράφιν με το αυτοκίνητον. Μέσα στο μικρόν σπίτιν, εκάμναν πράματα κρυφά που τον άντραν της τζαι κρυφά που την γεναίκαν του.
Με αγάπη,
Ουρανός