Δεν σ’αγαπώ, σαν να είσουν τριαντάφυλλο ή ζαφείρι
η καρδία ενος γαρίφαλλου.
Σ’αγαπώ, όπως αξίζει σε κάποια πράγματα να αγαπηθούν,
μυστικά, ανάμεσα στην σκιά και στην ψυχή.
Σ’αγαπώ, σαν ένα φυτό που δεν ανθίζει ποτέ,
αλλά διατηρεί μέσα του, το φώς των κρυμμένων λουλουδίων.
Λόγω της αγάπης σου, ένα συγκεκριμένο άρωμα,
που αναδίεται βαθία μέσα απο τα σκοτάδια της γής, ζεί μέσα στο κορμί μου.
Σ’αγαπώ, χωρίς να ξέρω πώς, πότε και απο πού,
Σ’αγαπώ, ειλικρινά, χωρίς περιπλοκές και περιφάνια,
σ’αγαπώ, επειδή δεν ξέρω πως να αγαπώ διαφορετικά..
Όπου δεν υπάρχει “Εγώ”, ούτε “Εσύ”,
Τόσο κοντά, που το χέρι σου πάνω στο στήθος μου, είναι το δικό μου..
Τόσο κοντά, που όταν κλείνεις τα μάτια σου, αποκοιμάμαι..
Μια δική μου μετάφραση του ποιήματος του Πάμπλο Νερούδα