Καταλαβαίνω ότι σαν κοινωνία, δεν προωθούμε τα παιδία μας να ρισκάρουν, να δοκιμάσουν πράματα καινούργια. Η συμπεριφορά των γονίων εν βασικός παράγοντας.
Που την ημέρα που θα γεννηθούν, οι γονιοί απλώνουν τα φτερά τους γυρώ που τα μωρά με σκοπό να τα προστατεύσουν που τα πάντα. Δεν τα αφήνουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο τζιαι προωθούν τα να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι δοκιμασμένο τζιαι ασφαλές, που ταυτόχρονα θα δοκιμάσουν να ακολουθήσουν τζιαι ούλλοι οι υπόλοιποι της γενίας τους.
Έτσι καταλήγουμε ούλλοι να θέλουμε να γίνουμε δάσκαλοι, καθηγητές, κυβερνητικοί, γιατροί, δικηγόροι τζιαι τραπεζικοί. Όποιος δοκιμάσει να γίνει κάτι εντελώς διαφορετικό (όπως για παράδειγμα χορευτής ή ζωγράφος), οι πρώτες αντιδράσεις που τον περίγυρω του θα είναι να τον αποθθαρύνουν τζιαι να το πείσουν να κάμει κάτι άλλο.
Τα τελευταία χρόνια, η μοντέρνα αντιμετώπιση είναι να αφήκεις το κοπελλούι σου να σπουδάσει ότι θέλει (να το αφήκεις, σάννα τζιαι εν δική σου η απόφαση ευθής εξ αρχής, το κοπελλούι έν έσιει γνώμη) τζιαι μόλις έρτει πίσω να σούσεις γή τζιαι ουρανό να το βάλεις στην κυβέρνηση ή στην τράπεζα. Έστω τζιαι αν τζείνο που εσπούδασε έν έσιει καμία σχέση με τζείνο που θα κάμνει εν τέλει.
Ούλλοι θέλουμε το καλό τον κοπελλουθκίων μας. Ούλλοι θέλουν τα κοπελλούθκια τούς να μεν περάσουν δύσκολα χρόνια. Ειδικά οι γονιοί της δικής μου γενίας που επεράσαν φτώχεια τζιαι πόλεμο.
Απλά με τούτη τη λογική, καταλήγουμε να είμαστε μια χώρα που κάμνουμε ούλλοι λλίο πολλά το ίδιο πράμα. Καταλήγουμε να είμαστε μια χώρα στην οποία ούλλοι ανταγωνίζουνται για να βολευτούν σε πολλά λλίες θέσεις τζιαι αφιερώνουν την ζωή τους στο να το καταφέρουν. Για αυτό ακριβώς το λόγο, οι πλείστοι που φεύκουν στο εξωτερικό διαπρέπουν σε πολλά τζιαι διάφορα επαγγέλματα.
Για χρόνια το μοναδικό, αναγνωρισμένο ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης στην Κύπρο, ήταν το πανεπιστήμιο Κύπρου. Έτσι, για να είσαι αναγνωρισμένος επαγγελματίας, έπρεπε είτε να σπουδάσεις στο εξωτερικό είτε στους λιγοστούς κλάδους του πανεπιστημίου.
Θέλω να καταλήξω στο ότι, σαν γονείς, πρέπει να βοηθούμε τα παιδία μας να αντιλαμβάνουνται τις ικανότητες τους τζιαι να τα προωθούμε να κάμνουν πράματα στα οποία θα είναι πάνω που ούλλα ευτιχησμένοι αλλα τζιαι ικανοί να τα κάμνουν.
Σαν κοινωνία που την άλλη, πρέπει να δημιουργήσουμε τες βάσεις αλλα τζιαι τες επιλογές για τις μελλοντικές γενίες να σπουδάσουν τζιαι να εξασκήσουν επαγγέλματα που θα τους κάμουν ευτηχισμένους σαν ανθρώπους τζιαι πετυχημένους σαν επαγγελματίες.
Έννεν λογικό κάποιος νέος, να σπουδάζει με μάστερ στην ρομποτική σε ένα που τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας τζιαι να έρκεται στην Κύπρο για να δουλέψει γραφέας στην υδατοπρομήθεια.
Η γενία μου έχασε τη σειρά της. Ας ελπίσουμε ότι εμείς εννα θωρούμε ποιό μπροστά σαν γονίοι τζιαι η κοινωνία που εννα ζήσουν τα παιδία μας, να εν μια κοινωνία που εννα τους διά επιλογές τζιαι όι να τα περιορίζει.